Indische vrouwen in vuur en vlam

We moeten deze rubriek helaas starten met een negatief bericht. Negatief, omdat het tegelijk wijst op cultuurschokken én waarschijnlijk op manipulatie. India, momenteel door economische analisten beschouwd als een van de groeileeuwen voor het komende decennium, beleeft in sommige regio’s een huisvrouwenrevolte tegen wijnshops. In veel dorpjes zijn heuse anticampagnes gestart tegen verkopers van wijn en distillaten, zo bericht zelfs de serieuze krant Times of India. Het gaat soms om een echte kruistocht : honderden inwoners, vooral vrouwen, protesteerden bijvoorbeeld tegen de komst van een wijnwinkel in Sharada Colony, Vanasthalipuram. Het is al de vierde gelijkaardige actie in deze regio. Woedende vrouwen staken zelfs het meubilair van bepaalde wijnshops in brand, onder meer vanuit de argumentatie dat er “diverse heilige tempels in de nabijheid stonden”. Mensen die blijkbaar niet konden gemobiliseerd worden tegen kinderarbeid, vrouwenonderdrukking of het kastensysteem, zijn plots wel bereid om de fik te steken in wijnwinkels.

Fout of juist ?

Uiteraard moeten we dit soort berichtgeving met een korrel zout nemen. India is namelijk geen homogeen blok, maar een land met 28 deelstaten, die over veel individuele vrijheid beschikken, onder meer om alcohol te temmen. In ‘liberale’ staten als Maharashtra of Karnataka is er geen probleem, maar in andere re- gio’s staan fanatici te trappelen voor een volgend conflict met het verdorven Westen. Alcohol is dan een welkome verschoning. Bovendien valt het begrip ‘wijnshop’ niet volgens onze westerse maatstaven te beoordelen. In deze etablissementen worden namelijk geen serieuze, professionele wijnhandelaars overvallen. Het gaat vaak om door de overheid gerunde shops, die – zoals dubieuze nachtwinkels in België – van alles en nog wat verkopen, waaronder soms wijn van bedenkelijke kwaliteit. Misschien hebben de boze Indische huisvrouwen dus wel het gelijk aan hun kant. Ze demonstreren vooral tegen het installeren van spotgoedkope booze shops, waar je alle vloeibare rommel kan kopen, van de meest obscure en zelfs levensbedreigende huisbrouwsels tot lokaal geproduceerde whisky, gin of brandy, naast sloten bier. Wijn is in deze ‘winkels’ eerder uitzondering dan regel.

Wijn in de gele trui

We hebben het ons al lang afgevraagd : wanneer komt er een Amerikaanse slimmerd op de proppen die de status en het ‘vedettisme’ van zevenvoudig Tour-winnaar Lance Armstrong op vloeibare wijze verzilvert ? Dat is toch, om in sporttermen te blijven, commercieel een open doelkans ? En daar zijn ze, de dollarwolven : voor het tweede millésime op rij heeft het Noord-Californische wijnbedrijf Draper & Esquin sportfotograaf Graham Watson ingehuurd om sfeerfoto’s te maken van de afgelopen Tour die ze op hun etiketten kunnen afdrukken, luisterend naar namen als Sleepy Hollow Chardonnay, Santa Maria Valley Pinot Noir, Monterey County Merlot of Monterey County Cabernet Sauvignon. Exclusief beschikbaar in setjes van drie à vier flessen, in prijs schommelend van 60 tot 105 dollar. (Waarom heeft niemand in het kader van 175 jaar België aan een Cuvée Eddy M. gedacht ?)

Four-Buck Fred

Man van deze maand is evenwel met vlag en wimpel Fred Franzia, tot voor kort Two-Buck Fred genoemd, de man die in de VS een massamarkt aanboorde voor zijn Californische Two-Buck Chuck-wijn (winkelprijs : 2 dollar), waarvan reeds miljoenen flessen de voorbije jaren over de toonbank vlogen. Nu komt Fred op de proppen met een – snobs eat your heart out ! – ‘dure’ versie : een slechts 3,99 dollar kostende Napa Creek-merlot (rood) en -chardonnay (wit). Gezien deze spotgoedkope wijnen onder het officiële appellatiesysteem AVA – de Amerikaanse tegenpool van de AOC – gebotteld worden, moet minimaal 85 procent van de inhoud bestaan uit druivenmateriaal afkomstig uit het poepsjieke Napa. Uiteraard zijn veel klassieke wijnbouwers tegen deze plebejer-cuvée, omdat ze vinden dat daarmee de reputatie van hun beschermde herkomstbenaming – en prijskaartjes die vaak het tienvoudige bedragen – geridiculiseerd wordt. De ondertussen schatrijke Fred kan deze kritiek geen barst schelen. Volgens insiders lanceert hij de nieuwe cuvée zelfs niet zozeer om zijn reeds welgevulde bankrekening te spekken, maar eerder om de Napa-wijnelite eens goed te koeioneren.

Frank Van der Auwera