Germaniste en zangeres van traditionele Turkse liederen (27)

Tot mijn grote vreugdekoos Dirk Brossé onze cd uit een veertigtal andere, toen hij voor the COMcerts 2005 op zoek was naar wereldmuziek. Het benieuwt me hoe we zullen klinken in combinatie met deFilharmonie, met strijkers en dergelijke.

Ik werd geboren in Gent en groeide op met de Turkse klassieke muziek van mijn ouders.

Thuis weerklonk constant de Turkse nationale zender, die dat soort muziek programmeert. Eigenlijk luisteren daar geen jongeren naar, maar ik vond het rustige, ontspannende muziek, ideaal om bij te studeren.

Dat ik Germaanse filologie studeerde, vond mijn vader nergens voor nodig. “Maar meisje toch”, ze hij. “Je vermoeit jezelf onnodig, neem gewoon onze krantenwinkel over.” Maar ik hield vol en deed er nog een lerarenopleiding bovenop.

Ik geef voltijds Nederlandse les aan anderstaligen, hoewel ik ook in het secundair onderwijs heb gestaan . Een heerlijke job. En omdat het avondonderwijs is, kan ik overdag naar het conservatorium, waar ik onder meer zangles volg bij Mireille Capelle.

Turkse folk is echt mijn ding, dat ontdekte ik pas tijdens mijn universiteitsjaren. Vooral dan de traditionele muziek uit de streek waar mijn vader vandaan komt : Afyon in Centraal-Anatolië, waar de meeste Turkse immigranten vandaan komen.

Drie jaar geleden ben ik getrouwd met Osama Abdulrasol (36), een politiek vluchteling uit Irak. We ontmoetten elkaar in De Vooruit, en waren al snel in gesprek over onze geliefkoosde Engelse dichters. Hij hield vooral van William Blake, ik van Lord Byron. Stel je voor : iemand uit Mesopothamië, een afstammeling van de profeet Mohammed, die over Lord Byron spreekt ! Ik was er ondersteboven van.

Thuis viel dat niet in goede aarde, om het zacht uit te drukken : het kwam héél hard aan. Enkele weken na 11 september en de aanslagen op de Twin Towers komt dochterlief aanzetten met een Irakees, een andere Osama dan Bin Laden. Mijn vader was ongelooflijk kwaad. Hij zei zelfs : “Je was nog beter met een Belg afgekomen. Die heeft wel een andere religie, maar is ten minste geen Arabier.” Twee maanden heeft hij niet meer met me gesproken, maar op de trouwdag was alles in orde en was zijn glimlach er weer.

Ach, onbekend is onbemind. Maar Turkije en Irak grenzen aan elkaar : wij hebben veel gemeen, zowel wat taal als cultuur betreft.

Osama studeerde niet alleen Engelse literatuur in Bagdad en in Cambridge. Hij studeerde ook oosterse muziek en in Engeland klassieke gitaar. Osama speelt ook oed, dat is een luit, en qanun, een Arabische lapharp. Hij is een echte muzikale duizendpoot en vertoeft vaak in het Midden-Oosten en Noord-Afrika. Hij wordt uitgenodigd op vooraanstaande festivals over de hele wereld.

Op onze cd Macar zing ik, en is hij te horen als muzikant. Osama schreef ook de arrangementen en was er producer van.

Macar is verkrijgbaar in twintig landen, tot in Canada en Australië toe, maar niet in Turkije. En dat vind ik zo jammer. Ik hoop dat we daar ooit doorbreken. Nu weet niemand er van ons bestaan.

:: The COMcert 2005, vrijdag 22 april 2005, Het Kuipke, Gent. deFilharmonie o.l.v. Dirk Brossé, met Laïs, Melike en Osama, Piet Goddaer (Ozark Henry), sopraan Claron Mc Fadden. Per verkocht ticket gaat 1 euro naar Topazke, een vereniging die opvang en palliatieve zorg biedt aan ongeneeslijk zieke kinderen en hun familie. Tickets en info : 078 15 51 51 en alle Fnac-winkels.

Tekst Griet Schrauwen I Foto Lieve Blancquaert

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content