Gedegouteerd. Geschokt. Dat zijn de reacties van wie op deze redactie geregeld met modellen en modellenbureaus te maken heeft, na het zien van de BBC-reportage over de ervaringen van een undercover reportersteam in de Milanese en Parijse modewereld, meer bepaald van het modellenbureau Elite.

Ook Dominique Fache, eigenares van het Brusselse Dominique Models Agency, de correspondente van Elite in Brussel, is er ondersteboven van. Maar om andere redenen. Zij vindt het een georchestreerde aanval op het grootste modellenbureau. ” Gerald Marie is geen engeltje, dat weten we wel. Maar hij werd gemanipuleerd door de journalist in kwestie. Als je dit soort gesprekken voert met om het even welke groep mannen bij de post of in een fabriek, krijg je hetzelfde soort grove, voor vrouwen beledigende uitspraken.”

Nu valt Belgische bureaus op dit vlak niets te verwijten. Dominique Fache bijvoorbeeld richtte binnen haar agentschap een afdeling Teenagers op, precies om heel jonge meisjes te beschermen. Opdrachten waarbij piepjonge tieners tot lolita’s worden omgetoverd, weigert ze, en geen van de meisjes gaat op stap zonder pa of ma erbij. De ouders worden gewaarschuwd voor de gevaren van het modemilieu in Parijs en Milaan en aangeraden om hun kinderen in de gaten te houden en bij te staan. In ons land is het trouwens verboden professioneel te werken als mannequin als je jonger bent dan 15 jaar.

Onvergeeflijk is het dat mevrouw Fache, die zo ervaren is, Gerald Marie van Elite blijft steunen. En het feit dat tegen hem of tegen de andere Elite-topshots tot op dit moment geen enkele klacht werd ingediend, is daarvoor een mager excuus. Maar ja, nu hij weer in functie kan komen als baas van Elite Europe blijft hij een belangrijke opstap voor de carrière van Europese modellen. Geslaagde modellencarrières zijn jackpots voor agenten die commissie nemen op miljoenencontracten.

De meest kwalijke evolutie in de modebusiness is de voortdurende jacht op piepjonge modellen. Van 13-, 14-jarige meisjes kun je bezwaarlijk verwachten dat ze dat gesofisticeerde milieu en zijn poesjenellen meteen doorzien. Ze vergapen zich aan de glorie. “De vraag naar kinderen komt van de modeontwerpers, onder wie er een aantal zeer verknipte geesten met ziekelijke fantasmen zijn”, zegt Dominique Fache.

Vooral in het vroegere oostblok en in Zuid-Amerikaanse landen schrijven jaarlijks duizenden prille schoolmeisjes zich in voor mannequinwedstrijden, waarvan Elite’s Look of the Year de belangrijkste is. Zij, en niet het minst hun ouders, hongeren (soms letterlijk) naar een beter leven. De op het eerste gezicht keurige heren beloven hen bergen goud. De glamour en de glitter verblindt de debutanten en ze doen letterlijk alles om aan de bak te komen. Ze koesteren zich in de vermeende aandacht van wat op het eerste gezicht surrogaat vaders of sympathieke oudere broers lijken. Met alle gevolgen vandien. Kleine meisjes spelen vamp.

Hoe lang is het geleden dat de beroemde Kate Moss probeerde af te kicken van haar bad habits? Hoeveel jonge meisjes die door talentscouts van bureaus van de straat worden geplukt, zien haar niet als rolmodel?

Voor elk model dat op een evenwichtige manier door keihard werken aan de top komt en er een tijd blijft, zijn er honderden anderen die ontgoocheld na korte tijd weer in de anonimiteit verdwijnen. De modetop is, net als de showbizz en de sportwereld, een hard milieu waar misbruik en verslaving op de loer liggen. Waar mensen vaak niet zijn wat ze lijken en waar gevoelens zelden oprecht zijn. Waarin meedogenloos wordt afgerekend.

Zou het geen opdracht zijn voor vrouwen in het europarlement om een leeftijdsgrens te bepalen voor modellenwerk? Waarom niet 18? In ons land is dat de leeftijd tot wanneer leerplicht bestaat.

Wij kunnen alleen maar beloven niet met piepjonge meisjes te werken – wat we tot nu toe ook niet deden – en geen woord aandacht meer te besteden aan enige activiteit die door Elite georganiseerd wordt, zolang Gerald Marie en zijn trawanten er de plak zwaaien.

Tessa Vermeiren