Linda Asselbergs, journaliste

Al jaren is Linda Asselbergs een vaste waarde in de reportageploeg van Weekend Knack. Van haar hand verschijnen diepgravende artikelen over psychologie en gezondheid (in mei kreeg ze de Belgian Award voor Overgewicht en Obesitas Journalistiek). Daarnaast is Linda een grote kenner van Hollywoodsterren en BV’s. Ook gewone stervelingen portretteert ze scherp in columns als Zomerzotheid, maar in haar rake observaties primeren humor en een mild mededogen.

In dit nummer interviewt ze het ontwerpersduo Hilde Frunt en zoon Sigi (‘Tricot in duplo’, p. 124) en neemt ze de rol van moderne prinsessen in de koningshuizen onder de loep (‘Powergirl of moeder aan de haard ?’ p. 90)

Annick Geenen, fotografe

Het is beslist geen toeval dat er werk van fotografe Annick Geenen (‘Exotische barok’, p. 104) in deze ‘Mode dit is Belgisch’ staat. Annick begon al op haar veertiende fotografielessen te volgen met als enig doel : modefotografe worden. Na de humaniora studeerde ze fotografie aan de Academie van Genk. Belgische mode is een passie, ook in haar kleerkast. Van AF Vandevorst over Raf Simons tot Walter Van Beirendonck, maar helemaal thuis voelt ze zich in de collecties van Veronique Branquinho. Sinds vorig jaar is Annick Geenen ook deeltijds docent aan haar Alma Mater. Ze vindt het fijn om haar passie door te geven aan jonge mensen. Tussen haar drukke bezigheden door is Annick op huizenjacht. Kopen of bouwen, daar is ze niet uit, maar ze weet zeker dat ze haar stek zal vinden op de boerenbuiten. Want hoewel steden haar inspireren, heeft ze een rustige plek nodig om thuis te komen.

Audrey Heselmans, modestyliste

Als model sierde Audrey Heselmans meer dan eens de cover van dit blad. Tijdens haar modellenleven reisde ze de wereld rond, van exotische oorden tot Tokio, Parijs en Milaan. Haar tomeloze energie en bruisende creativiteit kanaliseert ze sinds kort in een carrière als modestyliste. U ziet haar hand in de modeverhalen ‘Huisvlijt’ (p. 48) en ‘Macha’ (p. 80). Om de juiste sfeer in een verhaal te brengen, deinst Audrey er niet voor terug locaties om te bouwen en decors te verzinnen. Hamer, beitel en schildersborstel hanteert ze met dezelfde elegantie waarmee ze haar favoriete Chanel-jasje draagt. Audrey is praktisch ingesteld : wie haar de weg vraagt, krijgt een routebeschrijving waarin frietkoten de herkenningspunten zijn. Een uitgebreide beoordeling geeft ze er ongevraagd bij.