Mijn vader is vrijzinnig, mijn moeder gelovig. Een interessante combinatie om in op te groeien. Ze heeft mij in staat gesteld om altijd de twee kanten te zien en verschillende overtuigingen te appreciëren.

Van zodra ik begon te lezen, wilde ik schrijfster worden. Ik was nooit gek van zangers of acteurs maar stond op de boekenbeurs te trillen op mijn benen toen Gerda Van Cleemput mijn boek ging signeren.

Ik ben nooit, niet één nacht zonder boek ingeslapen. Zelfs als ik eens tot zes uur ben uitgeweest, neem ik eerst nog een boek ter hand.

Ik zie mezelf niet als schrijfster. Ook al schrijf ik elke dag. Je bent pas schrijfster als je gelezen wordt.

Na mijn humaniora wilde ik Romaanse talen of geneeskunde studeren. Ik wist het gewoon niet. Tijdens mijn sabbatjaar heeft Pieter Boudens mij de kans gegeven om bij hem in de leer te gaan.

Na twee maanden was ik gebeten door het letterkappen en overtuigd van mijn weg . Toen mijn handen niet langer openlagen van het kappen.

Het verwoorden is een troost. Als je van een onaangenaam gevoel of een tegenslag een mooie zin kunt maken, vind ik dat al een hele troost. Daarmee ben ik niet van dat gevoel af, maar ik ben tenminste op de goede weg. Een gevoel dat niet verwoord is, blijft te lang hangen.

Ik ben van nature erg onrustig. Maar geef me een hamer en een beitel en zet me achter een steen en ik kom helemaal tot rust. Omdat je rekening moet houden met de snelheid van de steen. Als je sneller kapt, kwets je de steen.

Ik vertrek zowel van een tekst als van een steen. Soms vind ik een mooie steen waarvoor ik nog geen tekst heb. Die leg ik weg in de steenhouwerij, soms maanden lang. Tot er een passende tekst bij opduikt.

Bij Pieter Boudens heb ik naar stenen leren kijken en leren luisteren. In het begin kreeg ik een steen, een hamer, een beitel en een ezel. En hij vroeg me om alleen streepjes te kappen, zodat ik het materiaal leerde aanvoelen. Als ik een probleem had, ging ik achter iemand staan, en keek hoe hij het oploste.

Veel mensen komen langs met teksten die hen dierbaar zijn. Maar vaak zijn deze te lang. Het is mijn rol om uit te leggen dat die teksten niet alleen tijdens hun leven moeten meegaan, maar ook daarna, dat ze voor eeuwig zijn. En dan is een kernachtige zin veel beter.

Vooral voor grafschriften voor kinderen neem ik ruim de tijd. Een eerste contact duurt gemakkelijk drie uur en eindigt vaak met het advies om enkele weken te wachten. Soms komen mensen al voor de begrafenis met de vraag voor een steen, en dat is veel te snel. Ze zitten nog te dicht op de gebeurtenis en willen te veel de pijn benadrukken. Terwijl er in een leven ook zoveel moois is gebeurd en een tekst op een steen voor heel lang is.

Ik reis vaak alleen, gedreven door nieuwsgierigheid. Ik ben sociaal, maar soms heb ik behoefte om alleen met mezelf te zijn.

Word wie je bent, vind ik een sterk motto. Ik zie het als een opdracht om te blijven evolueren om steeds dichter bij jezelf te komen.

Maud Bekaert (30) is letterbeeldhouwster en stelt tot 11 september tentoon in de kruidtuin van Leuven. www.lettersinsteen.be en www.zomerindekruidtuin.be

Pierre Darge / Foto Charlie De Keersmaecker