De Belgen Laurence Kluft en Michael Arts pendelen tussen Amsterdam en Marrakech. In Amsterdam wonen en werken ze. In Marrakech genieten ze in hun eigen riad van het Marokkaanse leven met veel zon en lekker eten.

H Info www.riyadcharai.com of 0475 85 45 55.

Achter een verweerde deur in de kleine straten van de Bab Tharhzout-wijk schuilt een van de vier grootste riads van Marrakech. Een riad is een huis met een binnentuin. De binnentuin van deze historische woning is wel erg groot en dat was ook de reden waarom Laurence Kluft en Michael Arts meteen verliefd werden op deze plek.

“Als jong meisje bezocht ik Marokko voor het eerst. Het was een vreselijke ervaring. Ik had besloten er nooit meer terug te gaan. De barbaarse manier waarop ze met dieren omgaan, de benauwdheid van de soeks, het exotische in het algemeen had me als zestienjarige echt geschokt. Jaren later ben ik in Azië gaan reizen en daar heb ik het exotisme op een andere manier beleefd. Het etnische trok me toen heel erg aan. Ik heb ook jaren voor Dries Van Noten gewerkt en ook daar kon ik mijn nieuwe liefde voor andere culturen uiten. Maar na de geboorte van mijn kinderen werd het moeilijk om lange reizen naar India of Indonesië te ondernemen, vandaar dat ik opnieuw richting Marokko getrokken ben. Die reis beviel me zodanig dat we besloten om er een huis te kopen. We hebben een veertigtal riads bezocht. Toen we die van Charai zagen, waren we meteen verloren. Het pand was in lamentabele staat maar de grote binnentuin, de vele kamers en de nog bewaarde details deden ons smelten. We hebben de eigenaar, een kleinzoon van de secretaris van de tot de verbeelding sprekende Pasha Glaoui, ervan kunnen overtuigen dat we het pand met respect voor de Marokkaanse traditie zouden restaureren.”

Laurence en Michael hielden woord. In tegenstelling tot zoveel Marokkaanse huizen die door Europeanen in een verwesterde Marokkaanse stijl zijn verbouwd, lijkt deze riad de tand des tijds te hebben doorstaan.

“Ik ben me gaan verdiepen in oude traditionele bouwtechnieken. We hebben het hele huis zoveel mogelijk in zijn oorspronkelijke staat proberen te restaureren, maar wel met hedendaagse luxevoorzieningen. Een zwembad, moderne keukenapparatuur, computeraansluitingen, airconditioning. Maar telkens met respect voor het bestaande.”

Fascinerend is de hardnekkigheid waarmee Laurence oude ambachtslui overtuigde om de kamers te bekleden met tadelakt. “Dat is een oude techniek. Het is een soort kalk dat op de muren wordt gezet en daarna met was behandeld wordt. In de winter houdt het de warmte binnen en in de zomer is het lekker koel. In de slaapkamers hebben we lambriseringen van tadelakt aangebracht en in de badkamers hebben we niet alleen alle muren, maar ook voor de wastafels werd met tadelakt gewerkt.”

Het huis telt zeven slaapkamers en vijf badkamers. Alle slaapvertrekken liggen rond de binnentuin en het zwembad. Achter het labyrint van kamers bevindt zich een trap die leidt naar de terrassen. Van op deze plek heb je een prachtig uitzicht over de stad. Bovendien baad je hier in het groen. Naast de ommuurde binnentuin van de riad ligt een oude school. De prachtige oude bomen wekken de indruk dat je in een oase verblijft, hoewel het drukke Jemaa el Fna-plein slechts op een steenworp van het huis ligt. Aan de andere kant van de riad heb je zicht op het Atlasgebergte.

“Deze plek heeft iets magisch. We hebben er drie jaar aan gewerkt en het eindresultaat is fantastisch. Het is vreemd hoe het hele project een nieuwe wending heeft gegeven aan mijn leven. Als medewerkster van Dries Van Noten kon ik uiteraard mijn drang naar creativiteit kwijt. Maar toen Michael in Amsterdam kwam werken, verhuisden we en kon ik niet langer actief blijven in Antwerpen. De inrichting van de riad was daarom een nieuwe creatieve uitdaging. Of je nu een jurk of een kamer ontwerpt, in wezen maakt het weinig uit. Bovendien ben ik iemand die van uitdagingen houdt. Ook voor onze kinderen Johny en Louis was het een hele verandering. Ze zijn op jonge leeftijd in de Marokkaanse cultuur ondergedompeld. Ze spreken een aardig mondje Marokkaans. Het is leuk om de kinderen in de medina te zien rondlopen. Voor hen is Marrakech een heel gewone stad.”

Omdat het huis zo groot is, besloot Laurence dat ze de riad ook als een soort privé-hotel wou openstellen voor andere mensen. “We willen ons niet binden aan een tour-operator. We willen dit huis niet commercialiseren, maar wanneer we er zelf niet kunnen zijn, vinden we het leuk dat andere mensen van deze bijzondere plek kunnen genieten. We verhuren de villa met het personeel erbij. We willen mensen die hier komen het echte Marokko letterlijk laten proeven.”

Hilde Bouchez / Foto’s Verne

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content