ADMINISTRATEUR-GENERAAL AGENTSCHAP VOOR NATUUR EN BOS

Het geitenwollensokkenimago zijn we kwijt. Gelukkig maar . Ecologie is niet langer de wereldvreemde underdog, de vervelende kuitenbijter. Meer, beter en, vooral, samen. Dat was van meet af aan mijn stelregel toen het Agentschap voor Natuur en Bos drie jaar geleden werd opgericht. De 70.000 hectare groen die we in Vlaanderen beheren, zijn van belang voor iedereen. Dat beseffen intussen ook de harde sectoren, de gewezen aartsvijanden van ecologie.

Wij zijn vaak de BanKi-Moon van dienst. Voor veel van onze projecten roepen we alle partijen rond de tafel : boeren, natuurverenigingen, Unizo, vissers, jagers, particulieren, overheden… Niet altijd de grootste vrienden. Je kunt je de eerste onwennigheid wel voorstellen. Het is aan ons om consensus te vinden. En dat lukt wonderwel. Alleen al de partijen met elkaar doen praten, lost vanzelf veel op.

Groen brengt geluk in je hoofd. Je moet geen genie zijn om dat te weten. Er zijn trouwens studies die dat staven. Meer en meer krijgen we van bedrijven de vraag of we geen seminarieruimtes hebben ergens in het groen. In het Limburgse Bosland, ons grootste bos, zijn we boomhutten aan het bouwen. Voor seminaries, maar je kunt er ook overnachten. Ik heb ook al met kunstenaars gewerkt die in het bos creaties maken met dood hout. Fantastisch. Zo moeten we constant out of the box denken om de mens in de natuur en de natuur in de mens te krijgen.

Een zwervende tuin, midden in de stad. Wat een fantastische projecten heeft het Kortrijkse Stadstuinenfestival Secret Gardens (zie ook Groen in de stad, p. 31) toch ! Verwaarloosde hoekjes in de stad worden mooi groen gemaakt. Wordt het stukje plots bebouwd, dan verhuist het groen naar een ander sukkellapje. Groen in de stad is een van onze dada’s. Dat moet ook, in een verstedelijkt gebied als Vlaanderen. En al beheer je nog zo veel bossen en reservaten, stadsmussen, als ikzelf, moet je ook wat groen gunnen.

Waarom een samenleving groen nodig heeft ? De ecologische functie is maar Ć©Ć©n van de redenen. Groen is onmisbaar voor recreatie, fysieke en mentale gezondheid, veiligheid – volgens studies remt het de criminaliteit – en voor de economie : de hout- en biomassa-industrie zijn niet te onderschatten. Groen gaat veel verder dan ecologie.

Vrouwelijke topambtenaren, ze blijven zeldzaam. We zijn met een tiental, denk ik. Zolang het klassieke rollenpatroon grotendeels standhoudt, blijft de prijs die je als vrouw betaalt nu eenmaal verschrikkelijk hoog. Ofwel ga je ervoor, draai je dubbele shifts en werk je je te pletter. Ofwel schakelt je carriĆØre automatisch een versnelling lager. De keuze is hard. Als vrouw aan de top kan het trouwens best wel eenzaam zijn.

Ik zie jonge mensen worstelen met die keuze. Ze kunnen de knoop niet doorhakken. Ze willen een comfortabel leven, met alle mogelijkheden van zwangerschaps- en ouderschapsverlof, en tijdskrediet. Daar heb ik respect voor, maar je kunt niet verwachten dat je carriĆØre er niet onder lijdt. Ik hoor het ook bij mijn eigen kinderen : “Ik wil me niet kapot werken zoals mijn ouders.” Helaas : het en-en-verhaal waar ze op hopen, is niet realistisch.

‘Voesj met de koesj !’ Een uitspraak van mijn grootmoeder, mijn lijfspreuk. Doorgaan, op naar het volgende. Niet achteromkijken. Al zeker niet als het even moeilijk gaat. Want je evenwicht vind je niet terug door te aarzelen. Je moet snelheid hebben, dan val je niet om.

Ben ik gelukkig ? Nee, daar ben ik een te rusteloze ziel voor. Een tevreden mens, dat ben ik wƩl geregeld. Meer moet dat niet zijn, toch ?

Marleen Evenepoel (53) is drie jaar administrateur-generaal van het Agentschap voor Natuur en Bos, een fusie (sinds 2006) van de voormalige afdelingen Natuur en Bos & Groen. www.natuurenbos.be

Door Guinevere Claeys / Foto Charlie De Keersmaecker

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content