Een personage zou al snel een karikatuur worden, mocht ik er geen enkel aspect in herkennen. Zelf ben ik ook niet één bepaald type. Ik ben zo wispelturig en heb zoveel

verschillende smaken en meningen dat ik soms denk dat ik om het even welke vrouw zou kunnen spelen. Al kan ik daar morgen alweer een totaal ander idee over hebben.

“Ik had nooit verwacht dat jij zoiets zou zeggen.” Die opmerking krijg ik geregeld, en

eigenlijk vind ik dat best leuk om te horen. Als je iedereen in een vakje kon stoppen, hoe saai zou het dan niet worden ? Soms is het wel lastig dat ik snel van mening durf te

veranderen. Als ik mijn huis moet inrichten bijvoorbeeld. Ik weet dat ik vandaag van strak hou, maar morgen wellicht naar iets rustieks verlang. Voor de rest vind ik het in het

leven een voordeel dat je alles vanuit verschillende hoeken bekijkt.

Zegt Jan Verheyen dat ik aan de lens blijf plakken ? Ik heb al vaker die echo opgevangen. Het is ook de bedoeling dat ik voor de camera interessanter word dan ik werkelijk ben, toch ? Maar dat wil nog niet zeggen dat ik tv en film boven theater verkies. Ik heb trouwens nog andere ambities. Zo wil ik heel graag interviews doen, voor de radio bijvoorbeeld.

De prijs voor beste actrice op het tv-festival van Biarritz viel letterlijk uit de lucht. Ik wist wel op voorhand dat De smaak van De Keyser in verschillende categorieën genomineerd was, maar had daar verder niet bij stilgestaan. Ik was met coregisseur Frank Van Passel in Hasselt toen hij een bericht op zijn gsm kreeg. “Ik geloof dat je net een prijs hebt

gewonnen”, fluisterde hij. Het is gek om bekroond te worden zonder in spanning de

verkiezing te hebben afgewacht. Plots kwam dat beeldje per vliegtuig over : heel vreemd.

Het is niet zo dat zo’n prijs je meer zelfvertrouwen geeft. De volgende keer dat je op een nieuwe set komt, moet je weer van nul beginnen. Je moet het blijven waarmaken. Ik kan nog altijd heel ongelukkig zijn als een scène niet naar mijn zin is.

Omdat taal me fascineerde, ben ik woordkunst gaan studeren. Naast teksten brengen

op een podium hield die opleiding ook in dat ik documentaires mocht maken, mensen interviewde en presenteerde : die combinatie trok mij enorm aan. Het is pas door toevallig auditie te doen voor De smaak van De Keyser dat ik actrice worden als een mogelijkheid

ben gaan beschouwen.

Als je iets doet, moet je zien dat je erin uitblinkt. Mensen zeggen me dat ik nog altijd

dat motto van de jezuïeten, bij wie ik naar school ging, in mij draag. Het lijkt me een

grotere garantie op geluk als je afgaat op wat je pad kruist dan als je het te ver wil zoeken. Al vraag ik me soms af of ik niet te blind ben voor de zijpaadjes.

Speelgoed interesseerde mij niet. Rollenspelen daarentegen ! Als het bijvoorbeeld

herfstvakantie was, dan wou ik reisbureau spelen. Een hele week lang deed ik alsof ik een kantoorjob had. Met om tien uur een koffiepauze : zo ver ging ik daarin. Het ergste was

dat ik mijn jongere zus en broer verplichtte om mee te doen.

Mijn ouders zijn gescheiden toen ik zeven was. Als je ouders ruzie maken, voel je als kind wel dat het misschien beter is dat ze uit elkaar gaan. Het is vooral de periode na de

scheiding die een stempel drukt op je leven en op je visie op de liefde. Je ziet je ouders plots als mensen die zoeken, twijfelen en verdriet hebben. Ik weet niet of ik daardoor sneller

volwassen ben geworden, maar als je op jonge leeftijd al ernstige gesprekken hebt met je alleenstaande moeder of vader maakt dat toch een verschil. Eigenlijk ben ik daar blij om. Precies om die reden heb ik nu een goede band met mijn ouders.

Op de lagere school was ik een buitenstaander. Ik hoorde nergens bij. Vanaf het

middelbaar is dat helemaal omgeslagen en kreeg ik een ruime vriendenkring. Ik ga

met heel veel mensen om, maar het laatste jaar heb ik geleerd dat de vrienden aan wie je alles kan vertellen, toch niet zo dik gezaaid zijn.

Marieke Dilles (23) speelt de rol van Naomi, rijkeluisdochter en liefje van een Albanese gangster, in de film Dossier K van Jan Verheyen. Vanaf 9 december in de bioscoop.

Door Peter Van Dyck / Foto Rob Walbers

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content