Zaakvoerder Babeurre en Farfelu (39)

Kinderen komen altijd op de eerste plaats. Mensen geven liever en makkelijker geld uit aan hun kinderen dan aan zichzelf. De baby- en kinderkledingmarkt is dus best wel een stevige markt. Hoeveel kindermaten zijn er trouwens niet ? Alleen al het eerste levensjaar telt er zes die we commercieel verkopen.

Ik volgde handelswetenschappen en na mijn legerdienst startte ik meteen met de import van een Italiaans kinderkledingmerk. Op mijn eentje. En zomaar. Een toevallige samenloop van ontmoetingen en omstandigheden, die succesvol bleek. Ik ben dus niet vanuit een beredeneerd economisch standpunt in de sector gestapt.

En toen kwam, zag en overwon opeens het pioniersmerk Dada. De back-to-basics-aanpak van de Belgen verdrong de pastelkleuren, borduur- en andere handwerktierelantijntjes van de Italianen. Mijn klanten gaven me eigenlijk de pap in de mond : dit is hét moment om het zelf te doen.

Babeurre en Farfelu vieren hun tiende verjaardag. Aanvankelijk waren ze amper één kledingrek groot en niet meer dan volwassenencollecties op kleine schaal. We hadden ook niet de middelen voor meer. Maar dat hoefde niet. Want minder was toen net veel meer.

Onze groeispurt in die eerste levensjaren was spectaculair. Ongezond spectaculair. Ik kon op persoonlijk vlak even niet meer volgen. En het eeuwige tragische verhaal is : je hebt het pas door als het te laat is. Een zaak leiden, slorpt je op. Geleidelijk en subtiel, maar onomkeerbaar. Zeker als het je eigen geesteskind is. Maar het overkomt me geen tweede keer.

Blijf je gezond boerenverstand gebruiken zoals je tot nog toe altijd hebt gedaan. Dat heeft een topman uit de financiële wereld me ooit gezegd. Mooi vond ik dat. De Kempense nuchterheid zit me inderdaad in het bloed. Ondanks de grote omzetgroei van de eerste jaren, bleven de voeten stevig op de grond. West-Vlamingen danken hun ondernemerssucces aan hun krachtige dynamiek, Kempenaars aan hun lucide realiteitszin.

Hij is er wel, maar we zien hem niet. Medewerkers hebben me zo al eens omschreven. Een compliment. Ik mag er niet aan denken als een Big Brother rond te dolen. Omgaan met medewerkers vind ik een van de moeilijkste aspecten van mijn job. De evenwichtsoefening tussen soepelheid en doortastendheid is aartsmoeilijk. Te veel rekening houden met de menselijke kant van het verhaal, leidt tot misbruik. En de neuzen van twintig mensen in dezelfde richting krijgen, is evenmin evident. Zeker als enige man tussen negentien vrouwen…

Uitdagingen zijn mijn brandstof. Na elk succes teken ik alweer een nieuw project uit. Nu het exportplan definitief uit de steigers is, begin ik hardop te denken aan een eigenzinnige meubellijn voor baby- en kinderkamers. Ik stel mezelf geen deadline. Ik weet dat het er ooit van komt. En dat volstaat.

Een vrouw die je alleen al met haar uitstraling de adem ontneemt. Iemand met overdonderende power zonder dat ze ook maar één woord heeft gezegd. Op zulke mensen word ik verliefd. Uitstraling is alles voor mij. Daarom ook heb ik zo’n bewondering voor een figuur als John F. Kennedy. Wat een aura had die man : hij droeg de hele wereld op zijn schouders en bleef er zo heerlijk flamboyant bij.

Ik moet emotionele rust hebben om professioneel te kunnen scoren. Voor mensen die de twee moeiteloos kunnen scheiden, heb ik ontzag. Ikzelf kan het niet.

Een sterke intuïtie en het lot dat je op tijd en stond goed gezind is. Zakendoen mag dan een down-to-earth-gedoe lijken, zonder die twee elementen stond ik vandaag nergens. Intuïtie heb je of heb je niet. Niet aan te leren, maar onmisbaar. En het lot ? Al te vaak heeft het mij een handje toegestoken. Het bestaat. Daar ben ik zeker van.

:: www.babeurre.be

www.farfelu.be

Guinevere Claeys