Het was te verwachten : de Corbières van Château Mansenoble is op korte tijd niet alleen veruit de beste Corbières geworden, hij is, ook in absolute termen, een grote wijn. De ’93-wijnen van voornoemd château werden in Parijs met bronzen en zilveren medailles overladen. Guido Jansegers, een selfmade-wijnman van bij ons (die ondertussen via avondonderwijs een officiële Franse oenologietitel verwierf) heeft ook in 1994, zijn tweede oogstjaar, uitzonderljke wijn gemaakt. Er is geen geheim mee gemoeid : het jaar 1994 was buitengewoon droog, zodat zijn AOC-rendementen zakten tot 35 hektoliter per hektare (in ’94 nog 45). Bovendien liet de wijnbouwer tot ontsteltenis van de lokale plukkers gedurende de oogst van de mourvèdre de druiven triëren op smaakrijpheid van de tannines : van elke druivestok werd een vruchtje geproefd om de rijpheid te kontroleren. Want door de aanhoudende droogte hadden sommige stokken te veel blad verloren, een fenomeen waarbij de vegetatie en het finale rijpingsproces stilvallen. Die druiven, die er van buiten wel mooi uitzien, werden door de kasteelbaas omwille van de groene bitterheid toch uit de gistingskuipen gehouden : een voor de appellation nooit geziene ingreep.

Ook de hygiëne van het kelderwerk doet in de streek de wenkbrauwen fronsen. Maar ze geeft wel resultaat : de wijn van Mansenoble vertoont de laagste vluchtige zuurheid met de laagste dosissen sulfiet van de hele appellation ; wat natuurlijk bijdraagt tot de expressie van het fruit.

Ten slotte animeert Jansegers met zijn kollega’s-vignerons een proefgroep waar tot aller verrukking voor de eerste maal Duitse Riesling, vintage port en vintage madera werden geproefd. Een gebeuren dat zowel in de lokale pers als in de nationale Franse pers weerklank vond.

Op Mansenoble wordt niet de zoveelste kopie van een bordeaux gemaakt, maar laat men zoveel mogelijk de eigen, woeste Alaric-terroir spreken. Dat kan men bijvoorbeeld proeven in de eenvoudige vin de pays 1994 (rendement 45 hektoliter per hektare), die gemaakt is van 50 procent merlot, 8 jaar geleden aangeplant, en evenveel carrignan van wel 30 jaar oud. De neus is biezonder fris-fruitig, een zeer eigen expressie van merlot, en de smaak is wat getekend door jeunes vignes-bitterheid die echter goed gedekt is.

De andere vin de pays ’94, van 100 procent cabernet sauvignon, zou zelfs veel magere bordeauxwijntjes hoog kunnen optillen : een diepe, inktkleur met een kompakte toegeplooide neus en onderliggende toets van rijpe cabernet, en een smaak waarin een wat massieve bittere toets.

De AOC Corbières 1994 Mansenoble, gemaakt van gelijke delen syrah van 8 jaar oud, grenache en carrignan, vertoont de verwachte kwaliteit : kompakte diepe neus van excellente rijpe syrah en charmerende smaak.

Maar de absolute triomf in 1994 is de Réserve du Château Mansenoble, gemaakt van 60 procent syrah van 13 jaar oud, van 25 procent grenache en 15 procent op smaak getrieerde rijpe mourvèdre. Vorige zomer proefden we deze wijn brut de cuve en toen al viel de ruime en diepe, gevarieerde syrahneus op. De tanninestruktuur was toen misschien iets te duidelijk prezent maar de smaak was ruim en breed met daarbij een verrassende lengte. Nu, na een verblijf in gedeeltelijk nieuwe eiken vaten, is deze wijn gebotteld en konden we hem proeven in zijn definitieve versie. Het is in alle opzichten een evenwichtige, juiste wijn : de neus heeft nog aan finesse en diepte gewonnen, de smaak is delikaat doortimmerd, het frisse zuur is goed ingebouwd en de 13,6 alkohol zijn volkomen toegedekt : een edele wijn met mysterieuze charme en grote eigenheid. Er zijn 25.000 flessen van.

(Invoer België : Manpaey in Groot-Bijgaarden. Ook verkoop rechtstreeks op het château waar bezoekers altijd welkom zijn om te proeven).

HERWIG VAN HOVE