Met hun gouden handen glijden zij dagelijks over naakte lichamen. Zij neemt overwegend mannen onder handen, die hunkeren naar een ‘massage met aandacht’. Hij behandelt vooral vrouwen, vaak op zoek naar de wonderlijke magie van zijn aanraking. Een ontmoeting met Ingrid en Wim, op de delicate grens tussen grijpen en begrijpen, kwetsbaarheid en intimiteit, koestering en erotiek.

Annemie Struyf / Foto’s Lieve Blancquaert

Tot mijn grote spijt heb ik het genoegen niet gesmaakt mij door zijn handen te laten aanraken, kneden en masseren. O ja, ik had het wel gewild, maar ’s maandags leek de werkweek mij te hectisch en te druk, gevuld met veel meer plannen en afspraken dan goed is voor een mens. Dus strekte ik mij niet op zijn massagetafel uit, maar beperkte ik mij tot een gesprek met de osteopaat.

Een man met gouden handen, volgens het unanieme oordeel van zijn patiĆ«nten. Dat beaamt ook zijn vrouw, vol overtuiging: “En ik kan het weten, want ik heb hem in zijn praktijk leren kennen. Letterlijk onder zijn handen ben ik verliefd op hem geworden. Plots zo begrepen, zo aangeraakt te worden, ontroerde mij diep. Ik kende die man nauwelijks, en toch vertelde ik hem dingen die ik zelfs mijn beste vriendinnen niet toevertrouwde.”

Zelf lacht hij bescheiden om al die complimenten. “Of iemand koude of gouden handen heeft, heeft alles te maken met de intentie van de aanraking. In mijn beroep – ik ben kinesist-osteopaat – moet je een onderscheid maken tussen het technische aspect – de palpatie, het onderzoek van de beschadigde structuur – en de aanraking als communicatiemiddel.”

“Een lichaam vertelt mij zovele dingen. Over pijn en genot, over spanning en ontspanning, maar ook over emoties die al heel lang sluimeren: eenzaamheid, verdriet, angst, vernedering. Alleen al de manier waarop iemand hier binnenkomt, zich neerzet, zich aan mij voorstelt, vertelt mij zoveel over die persoon.”

“En ja, dan volgt de aanraking. Onmiddellijk, bij het allereerste huidcontact, voel ik of mijn hand op dat lichaam toegestaan wordt. Een aanraking is zoiets subtiels: niet grijpen naar de pijn, maar de pijn proberen te be-grijpen. Sommige mensen zijn niet gewend om aangeraakt te worden. Dan komt het eropaan zeer voorzichtig af te tasten hoe ik mijn hand kan laten aanvaarden. Aan duizend dingen heb ik leren aflezen hoe ik iemand het best benader. In cursussen en opleidingen kun je ontzettend veel leren, maar de intuĆÆtieve vaardigheid om iemand begrijpend aan te raken is van een andere orde. A la limite draait het om de intentie ‘heel even verliefd op die andere te worden’. Graag zien Ć©n graag gezien willen worden. Alleen op die manier kun je je werk op een frisse manier blijven doen, zonder af te glijden in een hopeloze routine.”

“Begrijp me goed, de verliefdheid waarover ik spreek is een ethische gerichtheid: de intentie om het allermooiste, het allerbeste, het allerdiepste uit die andere te halen. Dwars door alle oppervlakkige en uiterlijke kenmerken: die dikke buik, die wratten of die lelijke neus. In De wereld van Sofie, het boek van Jostein Gaarder begint alles met die Ć©ne vraag: ‘Wie ben jij?’ Die vraag is zo krachtig, zo uitzonderlijk en uniek dat ze een mens helemaal kan openstellen. En als je erin slaagt om, louter met je handen, die bijzondere vraag te stellen, ontstaat er al snel een wonderlijke dialoog tussen mijn hand en jouw kern. Dat moment waarop het lichaam spreekt, is vaak wonderlijk-ontroerend. Want plots blijkt jouw pijnlijke lichaam niet langer een vijand, maar een kostbare tolk voor alles wat in jou al zo lang onaangesproken is. Zich plots zo begrepen, zo aangeraakt voelen, kan een bijzonder bevrijdend en emotioneel gebeuren zijn.”

Heel kwetsbaar en intiem ook, opper ik, je hebt je eigen vrouw in je praktijkruimte ontmoet. Heb je daar geen grens overschreden?

“Ik heb haar inderdaad onder mijn handen leren kennen, maar ben pas veel later een relatie met haar begonnen. En ik geef toe: ik bĆ©n al verliefd geworden op patiĆ«nten, en ik heb, in de beslotenheid van mijn werkkamer, een hele tijd met erotische fantasieĆ«n moeten afrekenen. Maar iederĆ©Ć©n die dit werk doet, maakt zulke dingen mee, sterker nog, moĆ©t die fase door om uiteindelijk zichzelf ethische criteria op te leggen.”

“Zelf zou ik nooit oneerbare handelingen willen of kunnen stellen. Ik wil integer blijven, mezelf Ć©n mijn patiĆ«nten op elk ogenblik recht in de ogen kunnen kijken. Nooit wil ik meemaken dat iemand mij kan verwijten dat ik te ver ben gegaan. Natuurlijk bestaan er geen strikte regels voor eerbaar gedrag. De ene kan erg ver gaan in zijn aanrakingen zonder die smalle grens te overschrijden, de ander wekt al snel een gevoel van gĆŖne op. EĆ©n ding weet ik zeker: de eerste gĆŖne ligt altijd bij jezelf.”

“Zo moet ik soms, om een staartbeentje te corrigeren, een anale toucher doen. Dat betekent dat ik mijn vinger in iemands anus moet steken. De eerste keer dat ik zoiets deed, voelde ik mij erg ongemakkelijk en dacht ik de hele tijd: ‘Wat zal die vrouw zich generen!’ Zonder te beseffen dat de grootste schaamte bij mezelf lag.”

“Zo begint ook de erotiek niet in je handen, maar in je hoofd. Als ik een mooie vrouw opmerk, kan het gebeuren dat haar schoonheid erotische fantasieĆ«n bij mij oproept. Zolang ik die beelden in mijn hoofd houd, zijn ze niet bedreigend voor de patiĆ«nt. Pas als ik ze in mijn aanrakingen doortrek, overschrijd ik een delicate grens. Zo heb ik al vrouwenborsten bevoeld – op een technische, onderzoekende manier – zonder dat die handeling een ongemakkelijk of prikkelend gevoel opriep. Heel anders dan wanneer ik de borsten van mijn vrouw aanraak met de intentie: elkaar te ontdekken, iets te geven, erotische gevoelens op te wekken. Geloof me, het onderscheid tussen een koesterende en erotiserende aanraking is glashelder en wordt onmiddellijk herkend.”

“Maar ook in het hoofd van de patiĆ«nten leven er fantasieĆ«n. Zij kunnen die subtiele grens soms ruw overschrijden. Zo had ik onlangs een patiĆ«nte die verliefd op mij was. Aanvankelijk vertelde ze mij over de slechte relatie met haar man, wat later schreef ze mij gedichten over de onzichtbare draden die ons met elkaar verbonden en richtte ze mijn aandacht op haar lingerie die ze speciaal voor mij gekocht had. Steeds meer raakte ze ervan overtuigd dat ik voor haar was voorbestemd en dat alleen het leeftijdsverschil tussen ons – zij was veel ouder dan ik – mijn onuitgesproken bezwaar was. ‘Jij wilt mij wel’, zei ze plots met klem, ‘alleen mijn leeftijd schrikt je af.’ Wanhopig probeerde ik de situatie te ontladen, maar hoe meer afstand ik probeerde te bewaren, hoe opdringeriger ze werd. Ten slotte sprong zij van de behandelingstafel en liep naar mij toe. ‘Ik wil je warmte voelen’, riep zij uit. ‘Je krachtige handen op mijn lichaam!’ Geschrokken deinsde ik achteruit en dook achter de massagetafel. ‘Naar je plaats, naar de tafel’, bezwoer ik haar, alsof zij een stout hondje was. Achteraf kun je om zulke situaties lachen, maar op het moment zelf zijn ze bijzonder pijnlijk.”

“Heel anders klinkt de oprechte vraag van sommige patiĆ«nten: ‘Mag ik eens langskomen, louter om te genieten van je handen, om eens lekker aangeraakt en gekneed te worden?’ Ook dat is erotiek, niet in de platte zin, maar in de grote, rijke betekenis van een erotische beleving zonder op zoek te zijn naar een exclusieve relatie. Zo’n vraag bruuskeert mij niet. Integendeel, het is een erkenning: ‘Jij laat mij mezelf zijn. Ik voel me goed bij jou.’ Waarom zou een gehavende knie belangrijker zijn dan een oprechte vraag naar de weldaad van de aanraking?”

“Kleffer wordt het als men deze kamer louter als een massagesalon beschouwt. Zo kwam er onlangs een psychologe bij mij, op het eerste gezicht een aantrekkelijke en interessante vrouw. Maar verdorie, toen zei ze plots: ‘Ik kom hier uitsluitend om gemasseerd worden. Wrijf hier eens goed. En daar. En daar.’ Ten slotte zei ik haar: ‘Luister, ik ben osteopaat, en ik wil best je rug genezen. Maar laat mij zelf bepalen hoe ik dat doe.’ Dat weigerde ze, en toen hebben we de behandeling stopgezet.”

Ik hoor het, weet het, voel het, er is geen twijfel mogelijk: zijn publiek bestaat overwegend uit vrouwen. “Dat klopt,” beaamt hij prompt, “ruw geschat komen hier ongeveer tachtig procent vrouwen en twintig procent mannen. Hoe dat komt? Elke dokter kan beamen dat vrouwen zich vlugger laten verzorgen dan mannen. Het leven van de meeste vrouwen is erg druk en vol: de zorg voor werk, kinderen, man en huishouden stelt vaak hoge eisen. Om goed te kunnen functioneren laat een vrouw een fysiek ongemak – een pijnlijke hals, lage rugpijn, … – zo snel mogelijk behandelen. Een man trekt zich gemakkelijker terug als hij iets mankeert.”

“Tegelijkertijd stel ik vast dat er ook iets anders speelt. De meeste vrouwen verkiezen een mannelijke osteopaat boven een vrouwelijke, en zelf verwijs ik mannelijke patiĆ«nten gemakkelijk door naar een vrouwelijke collega. Ook persoonlijk verkies ik voor een massage, los van enige erotische context, de vrouwelijke aanraking: ontspannend en zacht.”

“Dat jonge meisjes zoveel mooier zijn dan oudere vrouwen? Neen, daar ben ik het absoluut niet mee eens. De gaafheid van een jonge huid wordt al te vaak aanbeden als opperste teken van schoonheid. Maar dat is slechts Ć©Ć©n criterium. Zoveel interessanter vind ik de structuur van een lichaam. Bij een jong meisje is elke vierkante centimeter huid identiek. Alles even strak, egaal, gaaf, perfect. Op zo’n lichaam ben je onmiddellijk ‘uitgevoeld’. Tijdens mijn werk leiden mijn handen vaak een eigen leven, gedreven door een eigen nieuwsgierigheid. En telkens opnieuw merk ik dat een rijper lichaam zoveel boeiender en verrassender is. Ook dat aspect vind ik een belangrijk element van schoonheid. Het prikkelt een zekere nieuwsgierigheid, ook lichamelijk en zinnelijk. Aangenaam en bevredigend, maar zonder seksuele lading.”

“‘Wat een leven heb jij!’ hoor ik wel eens iemand gniffelen. ‘Voortdurend omringd zijn door blote vrouwen die jouw zorg en aanraking vragen.’ Maar nogmaals: bloot, seks, erotiek…daar gaat mijn werk niet om. En als er toch eens, heel uitzonderlijk, een vrouw naar een avontuur komt schooien, is dat meestal vervelend en gĆŖnant. Zo kwam er onlangs een bloedmooie Slavische op consult. Een vamp van een vrouw. Wellustig strekte ze zich op haar rug uit, met alleen haar slipje aan, en begon vol overgave te kreunen: ‘O, wat doet dat deugd! Mmm, de geur van je armen! Kom bij mij, ik wil je aanraken, vasthouden, omhelzen.’ ( met afkeer) Zo pathetisch, zo expliciet. Op de koop toe nodigde ze me uit bij haar te komen aperitieven, met de schalkse vermelding dat ze thuis graag naakt rondliep. Voor een buitenstaander kan zo’n scĆØne misschien best prettig klinken, maar in werkelijkheid is dat helemaal niet zo.”

“Om dergelijke situaties te vermijden, praat ik vaak met mijn patiĆ«nten over mijn vrouw. Dan weten ze meteen dat ik niet op zoek ben naar de vervulling van eigen verlangens en tekorten. Op die manier ontlaad ik ook de fragiele naaktsituatie en voelen ze zich meteen op hun gemak. Voor sommigen blijkt deze aanpak zelfs een inspiratiebron om anders met hun relatie om te gaan. ‘Door u geloof ik opnieuw in een goede relatie’, zei een vrouw me onlangs. “Na twee mislukte huwelijken was ik ervan overtuigd geraakt dat alle mannen gevoelloze wezens zijn. Uw handen op mijn lichaam hebben mij geleerd dat een man ook heel anders kan zijn.'”

Wat een weldaad om, aan het einde van de werkweek, dan toch op de massagetafel te belanden. Niet onder Wims, maar onder Ingrids handen. Spanningen in mijn schouders en pijnlijke spieren, maar vooral de gouden raad van een goede vriend hebben mij naar haar huis geleid. Zacht en vrouwelijk is zij, rank en aantrekkelijk. Verpleegster van beroep, maar sinds twee jaar in loopbaanonderbreking en voltijds aan de slag als masseuse.

“Neen, neen, neen,” protesteert zij fel, “onder geen beding wil ik mezelf masseuse noemen. Dat woord heeft zo’n verdachte, bijna hoerige bijklank. Massagetherapeute klinkt al beter, maar ook deze vlag dekt de lading niet: ik geef immers geen therapie, al heeft een massage vaak een therapeutisch effect. Meestal zeg ik gewoon dat ik ‘massage met aandacht’ geef.”

“In het begin, toen ik nog nauwelijks cliĆ«nten had, heb ik een foldertje gemaakt en advertenties geplaatst waarin ik mijn werk omschreef als ’totale lichaamsmassage met aandacht voor intimiteit en sensualiteit’. ( schatert) Wat een blunder! Het enige effect was dat ik een lange reeks vieze telefoontjes kreeg. Vreselijk vond ik het om vast te stellen dat de meeste mannen massage onmiddellijk met prostitutie in verband brengen. Op den duur wist ik al na twee woorden of ik iemand aan de lijn had die wilde vrijen of gemasturbeerd worden. Heel snel heb ik geleerd hoe je op zo’n telefoontje moet reageren. Als ik expliciet zeg dat ik geen erotische massages geef, is de zaak meestal snel opgeklaard. Soms proberen ze mij nog over de streep te trekken: ‘Toe schatje, waarom niet?’ Of: ‘Jij geeft toch een totale lichaamsmassage. Daar horen de geslachtsdelen toch bij?’ Soms doe ik de moeite het uit te leggen, soms haak ik gewoon in.”

“Natuurlijk begrijp ik best dat de meeste mensen niet weten wat ze van zo’n massage moeten verwachten. Aan wie oprecht geĆÆnteresseerd is, leg ik dan ook graag uit dat het om heel eenvoudige dingen gaat. Leren aanraken, leren strelen, leren elkaar aan te kijken, leren het bekken te bewegen. Vaak zijn het simpele oefeningen, voor iedereen bereikbare handelingen, leuke dingen die mensen niet kennen of nooit ervaren hebben. Door opleiding en ervaring heb ik een scala van mogelijkheden ontdekt om mensen fijne, intieme dingen bij te brengen. De manier waarop ik dat doe, is heel persoonlijk en ligt nooit van tevoren vast: de vragen en noden van mijn cliĆ«nten Ć©n mijn eigen grenzen bepalen het verloop van de massage.”

“Heel concreet betekent het dat ik gewoon mijn handen volg, haast intuĆÆtief. Wat er precies gebeurt, krijgt pas op het moment zelf vorm, en precies daar leer ik mijn cliĆ«nten van te genieten. Ik voel dat deze manier van werken mij op het lijf geschreven is, en ik merk dat ik steeds meer door dit werk gefascineerd en gepassioneerd raak. Ik ben er trouwens heilig van overtuigd dat Ć©lke vorm van massage een diepgaand effect heeft, op voorwaarde dat ze met aandacht gebeurt.”

“Weet je wat ik zo leuk aan massage vind? Dat het niet probleemgericht is. Het is niet mijn bedoeling cliĆ«nten met moeilijkheden of in crisis aan te trekken, maar mensen die klaar zijn voor iets nieuws. Nu, na twee jaar werken, heb ik een fijn publiek. In het begin bestond mijn cliĆ«ntĆØle haast uitsluitend uit vrouwen, nu merk ik dat er overwegend mannen over de vloer komen. Heel verschillende mensen met heel verschillende vragen. Sommigen zitten op persoonlijk of relationeel vlak in een moeilijke situatie. Na een overlijden of een scheiding bijvoorbeeld. Zo was hier onlangs een oudere man wiens vrouw enkele maanden tevoren gestorven was. Schroomvol vertelde hij mij over zijn behoefte nog eens liefdevol aangeraakt te worden. Een uur lang heb ik hem zachtjes gemasseerd, en al die tijd trilde hij onder mijn handen van emotie en ontroering.”

“Anderen komen hier om te ontstressen of zoeken gewoon de ontspanning op. ‘Voortdurend zorg ik voor anderen,’ hoor ik vrouwen vaak zeggen, ‘maar hier kom ik uitsluitend voor mezelf.’ Zo heb ik een cliĆ«nte die prostituee is. Wat zij mij over haar beroep vertelt, is een openbaring. Ik dacht dat prostituees per definitie tegen hun zin werken, voortdurend gebruikt worden en door een pooier uitgebuit. Maar zij vertelt mij dat zij haar job echt graag doet en haar klanten iets goeds wil aanbieden. Ze zit voor een raam, maar beslist zelf wie ze binnenlaat en wie niet. En als klanten haar dingen vragen die ze niet wil doen, weigert ze gewoon.”

“Natuurlijk stel ik ook vast dat veel mensen vanuit een gemis of probleem komen. Maar nogmaals, op die problemen ga ik nooit diep in. Het gaat om de praktijk, het genieten zelf, het ontdekken van een onbekend of onvermoed welbehagen. Zo krijg ik geregeld een stotteraar op bezoek. Nooit spreken we over zijn probleem, maar na elke massagebeurt stelt hij glunderend vast dat hij plots vlot en foutloos spreekt.”

“En ja, ook veel cliĆ«nten vertellen mij dat ze geen bevredigend seksuele relatie hebben, of dat hun liefdesleven weinig voorstelt. Zo kwam hier onlangs een verpleger met de vraag ‘zijn liesstreek een halfuurtje te masseren’. Hij vertelde me dat hij, als gevolg van een rugoperatie, impotent was en eens wilde uitzoeken ‘of ik daar niet opnieuw wat leven in kon brengen’. Als verpleegkundigen onder elkaar hoopte hij dat ik hem wel even verder wilde helpen. ‘Voor zulke diensten moet je elders zijn’, heb ik hem snel duidelijk gemaakt.”

“In het begin was ik erg bereid mijn cliĆ«nten te geven wat ze nodig hadden. Maar al snel heb ik geleerd dat ik niet op al hun wensen hoef in te gaan. Mijn principe is niet dat de klant koning is. Ik wil best rekening houden met zijn wensen, maar wĆ©l mijn eigen ding doen en zorg dragen voor mezelf. Concreet betekent dat dat ik nooit iemands geslachtsdelen aanraak, en dat ik hun ook nooit toesta mijn lichaam aan te raken.”

“Uiteraard is massage een heel intiem, delicaat en in zekere zin ook erotisch gebeuren. Maar, hoewel de meeste mensen bloot gemasseerd willen worden, draait het daar niet om. Intimiteit is in jezelf laten kijken – into me – en maakt je dus heel kwetsbaar. Zeker voor mannen is dat niet evident.”

“Ik besef maar al te goed dat ik door de aanraking op een uiterst gevoelig terrein zit, waar ik heel voorzichtig mee moet omspringen. En natuurlijk gebeurt het wel eens dat het lichaam lustvol wordt of dat een man een erectie krijgt. So what? ‘Sorry’, mompelen sommige mannen dan, dodelijk gegeneerd. ‘Geeft niks,’ stel ik ze dan gerust, ‘zoiets kan gebeuren.’ Vorige week kwam hier een jongeman die nauwelijks een aanraking verdroeg. Bij het geringste huidcontact begon hij hysterisch te lachen of kromp hij in elkaar. Uiteindelijk heb ik een lichte doek over hem gelegd en hem daaroverheen gemasseerd. Pas toen was hij in staat mijn aanraking te verdragen. Op zulke momenten denk ik wel eens: ‘Wat zou het mooi zijn om mensen in te wijden in de erotiek.’ In andere culturen bestaan zulke inwijdingsmomenten en -rituelen. Bij ons is het op dat vlak erg pover gesteld. Jongeren leren wel om assertief te zijn, maar krijgen tegelijkertijd een schrale seksualiteitsbeleving mee. Heel prestatiegericht: alsof het slechts om neuken, om penetreren gaat. Of louter theoretisch: hoe het functioneert, hoe het moet. Of probleemgericht: hoe aidsbesmetting en zwangerschap te vermijden. Allemaal goed en wel, maar waar blijft de beleving, het lustvolle, het onbekommerde, onbevangen genieten?”

“Ik probeer respectvol met mijn cliĆ«nten om te gaan, maar verwacht ook met hetzelfde respect behandeld te worden. Onlangs kwam hier een man, groezelig en onverzorgd, bepaald onaantrekkelijk om aan te raken. Ik balanceerde de hele tijd tussen walging en een zeker mededogen. Uiteindelijk heb ik hem voorzichtig gevraagd zijn lichaam beter te verzorgen. En weet je, uiteindelijk was die man daar blij om en vroeg mij zelfs hoe hij dat moest aanpakken. Sindsdien verzorgt hij zich uitstekend. Eigenlijk is het heel eenvoudig. Als iemand mij respecteert, kost het mij geen enkele moeite hem met hetzelfde respect te behandelen. Als dat niet het geval is, hoeven ze niet meer te komen.”

“Aan mensen met een partner vraag ik steevast om die te laten meegenieten van wat ze hier leren of ervaren. Want ik wil niet dat ze hun man of vrouw iets ontzeggen door naar hier te komen. Integendeel, de bedoeling is precies dat hun persoonlijk liefdesleven er rijker en voller van wordt.”

“Weet je wat ik zo erg vind? Dat sommige vrouwen hun man verbieden om naar de sauna te gaan of zich te laten masseren. Veel mannen willen daar best eerlijk en open over zijn, maar krijgen daartoe nauwelijks de kans. Noodgedwongen komen ze dan stiekem naar mij toe. Dan let ik er op oliĆ«n te gebruiken die niet al te kruidig zijn en die ze na de massage gemakkelijk van zich af kunnen spoelen.”

“Weet je waarom ik, jaren geleden, met massage begonnen ben? Omdat ik er zelf zo sterk naar verlangde om aangeraakt te worden. Huidhonger noem ik dat. Ik begon net dat aan anderen te geven waar ik zelf zo’n behoefte aan had. Bovendien ben ik mijn hele leven beschaamd over mijn lichaam geweest. Naaktheid was voor mij een torenhoge drempel. Bloed, zweet en tranen heeft het mij gekost om zelf te leren masseren en gemasseerd te worden.”

“Precies omdat ik hun extreme schroom zo goed begrijp, kost het mij geen enkele moeite om uitgesproken lelijke, zieke of zwaar gehandicapte mensen te masseren. Tot mijn trouwste klantenkring behoren bijvoorbeeld een zwaar spastische man en een kerel met een beenamputatie.”

“Natuurlijk gebeurt het wel eens dat iemand onder mijn handen verliefd wordt op mij. Slechts Ć©Ć©n keer ben ik een relatie met een cliĆ«nt begonnen: die man is nu mijn partner. Dankzij zijn gouden handen heb ik zelf leren te genieten. Soms streelt hij me zacht en waarderend, soms passioneel en begerend. Hij heeft me geleerd wat een aanraking kan doen, een streling met aandacht, een streling van iemand die mij mooi en aantrekkelijk vindt. En telkens zijn zijn strelingen anders. Ik vind hem knap, ik hou van hem en zeg hem dat ook vaak. Deze nieuwe relatie heeft mijn lichaam tot leven gewekt. Pas nu, op mijn tweeĆ«nveertigste, ben ik tevreden over mezelf, vind ik mezelf mooi en besef ik dat ik dat ik een zekere uitstraling heb. Soms denk ik nog wel eens: ‘Mijn borsten zouden wat meer zus, mijn benen zouden wat meer zo moeten zijn.’ Maar tegelijkertijd weet ik dat schoonheid daar niets mee te maken heeft. Uitstraling is belangrijker. Dat en de handen van mijn partner geven mij het gevoel een mooie vrouw te zijn.”

“Bij het allereerste huidcontact voel ik of mijn hand op dat lichaam toegestaan wordt. Een aanraking is zoiets subtiels: niet grijpen naar de pijn, maar de pijn proberen te be-grijpen.”

“De ene kan ver gaan in zijn aanrakingen zonder een grens te overschrijden, de ander wekt al snel gĆŖne op. EĆ©n ding weet ik zeker:

de eerste gĆŖne ligt altijd bij jezelf.”

“Mijn handen leiden vaak een eigen leven, gedreven door

nieuwsgierigheid. En telkens weer merk ik dat een rijper lichaam

zoveel boeiender en verrassender is.”

“Soms proberen ze mij nog over de streep te trekken: ‘Toe schatje, waarom niet?’ Of: ‘Jij geeft toch een totale lichaamsmassage. Daar horen de geslachtsdelen toch bij?'”

“Wat zou het mooi zijn om mensen in te wijden in de erotiek.

In andere culturen bestaan zulke rituelen.

Bij ons is het op dat vlak erg pover gesteld.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content