Parfums krijgen opnieuw een droomfunctie. Dior zocht voor zijn nieuwe geur inspiratie in het sprookje van Assepoester. Dark princess van dienst is Eva Green, Bondgirl en dochter van de Franse actrice Marlène Jobert.

Dresscode : avondkledij. De uitnodiging kwam op een glanzende, nachtblauwe kaart met een print van zwarte rozen. Er hing een zweem van mysterie rond de lancering van het nieuwe Diorparfum, die zou plaatsvinden op een sprookjesachtige locatie : de Parijse Opéra Garnier.

Als we er aankomen is het majestueuze gebouw gehuld in het donker, met de feeërieke gloed van blauwe lichtjes in majestueuze kandelaars en luchters. Geprojecteerde rozen dansen over de vloer en trappen, en lokken ons naar boven waar een grote, tikkende klok de aandacht trekt. Ze geeft kwart voor middernacht aan en telt langzaam af. Wanneer de twaalfde slag door de ruimte galmt, zwaait een fraai bewerkte ijzeren poort open en aanschouwen we het verhaal van de moderne assepoester : een verleidelijke Eva Green die zich klaarmaakt voor het grote feest. Er wacht geen koets, zelfs geen pompoen. De metro brengt haar naar de opera. In een wervel van blauwe ruches rent ze de trap op, boven kijkt ze over de feestende menigte die stilvalt als ze haar ziet. Wanneer de klok twaalf slaat, grijpt ze een luchter en springt lachend over de juichende massa heen en verdwijnt, opnieuw de nacht in… Het enige spoor dat ze nalaat is dat van haar parfum : Midnight Poison, een sexy elixir van zwarte rozen.

Dat ontdekken de honderdvijftig genodigden later op de avond tijdens het diner, waar Green en Diorontwerper John Galliano de eregasten zijn. Wanneer de twee een korte speech houden, staan ze verlegen te giechelen. Die gêne verdwijnt op slag wanneer de fotografen opduiken en het duo weet welke rol te spelen : die van de excentrieke ontwerper en de mysterieuze femme fatale.

De volgende ochtend, met een pak minder make-up en zonder glamoureuze avondjurk, is Eva Green nog even oogverblindend. “Zo mooi dat het bijna onfatsoenlijk is”, omschreef Bernardo Bertolucci haar ooit, de regisseur van haar filmdebuut The Dreamers. Eva Green is een natuurlijke schoonheid met fijne trekken, een porseleinen huid die nog wordt geaccentueerd door de zwarte haren die losjes in een warrige chignon zijn opgestoken en de grote blauwe ogen die smokey zijn opgemaakt. Ze is een ranke verschijning en hoewel ze volgens haar website 1,68 meter groot is en dus twee centimeter kleiner dan ik, heb ik het gevoel dat ze boven me uittorent. Haar zwarte uniform versterkt haar gothic kantje : skinny jeans, een Puccitop met gouden studs en een militair uitziend piratenjasje met grote gouden knopen, dat zo uit een kostuumfilm lijkt te komen. Niet meteen de look van the girl next-door. Hoewel ze later toegeeft dat de pr-machine achter de Bondfilm Casino Royale een goede training was om met de pers om te gaan, is ze duidelijk verrast wanneer ik haar opwacht in de suite. Ze geeft me een zachte hand, mompelt iets en schiet als een haas achter de pr-dame aan wanneer die even buitengaat. Ze ziet het blijkbaar niet zitten om met een journaliste alleen achter te blijven. Een spraakwaterval met grote meningen is ze niet : moeilijke vragen wimpelt ze af met een verontschuldigend lachje en een vertwijfelde blik. Ze praat zacht en bedachtzaam, in perfect Engels met een mooi Brits accent, dat een goede komaf doet vermoeden.

Tien vragen aan Eva Green

Het was een magische avond, bijna een sprookje. Houdt u van sprookjes ?

Het campagneverhaal is de essentie van een droom : duister, bijna gothic, cool. Ik hou van sprookjes, maar niet van de klassieke, eerder de geheimzinnige. Vooral die van de Fransman Pierre Griparri. Die zijn nogal ongewoon, zoals dat van een meisje dat verliefd wordt op een gitaar. Erg mooi, poëtisch.

Hoe verliep de samenwerking met Dior ?

Het was hard werken. We deden de nacht door om de spot te maken, van zes uur ’s avonds tot elf uur ’s morgens. Tot je geen fut meer had. Maar wanneer je geen film maakt is het toch makkelijker, dan is het eerder spelen dan werken : je argumenteert niet met de regisseur, je doet gewoon wat hij zegt. Het was een plezier om samen te werken met Wong Kar-Wai. Ook met Galliano klikte het. Hij is erg gevoelig. Soms zie je foto’s waarop hij erg sterk overkomt en zelfbewust. Maar hij is een acteur, een performer. Hij geeft me trouwens tips bij het instuderen van mijn nieuwe rol. In het echt is hij eerder verlegen, heel lief. Hij wil iedereen plezieren.

Ook u bent verlegen, klikt het daarom zo goed tussen jullie ?

Het begin was vreemd, op de set waren we allebei zo timide. We konden niet gewoon praten met elkaar. Het ging zo van : ‘Oh. Interessant. Goed, ja.’ Vreselijk, net twee sullen ! Ik denk dat hij iemand moet vertrouwen om te kunnen ontspannen. John is erg geestig, maar kan ook heel serieus en ontroerend zijn. Ikzelf ben erg verlegen, meer iemand die luistert dan spreekt. Ik ben geen grote prater.

Is dat geen handicap voor een actrice en ambassadrice van een verleidelijk parfum ?

Natuurlijk moet een Diorvrouw zelfbewust zijn in haar sensualiteit, machtig. Ik heb die facetten soms, maar het is eerder een personage dat ik speel. In shoots kan ik dat hanteren maar in de realiteit ben ik niet zo : ik ga niet veel uit, ben niet erg sociaal en erg onzeker. Dat is niet altijd makkelijk. Toen journalisten me in het begin een vraag stelden, begon ik steevast te blozen. Op mijn eerste rode loper viel ik bijna flauw van de zenuwen. Nu gaat het steeds beter, ik begrijp hoe het werkt en speel gewoon een rol.

Helpt acteren u dan om uw verlegenheid te overwinnen ? Is het een soort therapie ?

Therapie is te sterk uitgedrukt. Maar door iemand anders te spelen, geraak je wel een hoop negatieve energie kwijt. Ik vond het altijd leuk om toneel te spelen, op school en voor mijn ouders. Toen ik 17 was ben ik naar The Webber Douglas Acadamy of Dramatic Art in Londen gegaan om mijn Engels te verbeteren en er te studeren. Toen ontdekte ik dat ik me echt amuseerde, dat ik verschillende rollen kon verkennen en me volledig kon uitdrukken. Het publiek en de elektriciteit in de lucht werken als een drug.

Je moeder, Marlène Jobert, was een succesvolle Franse actrice. Heeft zij je aangemoedigd om te gaan acteren ?

Niet echt, ze is gestopt op haar veertigste. Ze waarschuwde me dat het een waanzinnige wereld was en behoorlijk stresserend. Maar ze helpt me, geeft me tips en ze is fantastisch. Een bekende moeder hebben zal wel geholpen hebben, want ik heb niet echt moeten vechten, de dingen dienden zich gewoon aan. Ik heb veel geluk gehad.

Je moeder zei in een interview dat je eerst niet wou solliciteren voor de Bondfilm Casino Royale omdat je niet als femme fatale getypecast wilde worden. Maar je aanvaardt nu wel om het gezicht te zijn van een sensueel parfum.

Dat is iets helemaal anders. Een Bondgirl… Alleen de naam al maakt me ziek : de eeuwige bimbo. Maar ik was meteen weg van het script, dat ontroerend en complex is. Net als het personage : Vesper Lynd is veel meer dan een femme fatale, het is de enige vrouw waar Bond verliefd op werd. En die zijn hart brak. Het is een imago, een rol die ik speel : ik ben het, maar ook weer niet.

Het parfum heeft een mysterieuze, donkere kant, net als Bondgril Vesper Lynd. Zijn dat rollen die u aantrekken ?

Lynd is vrij complex, heeft veel geheimen. Het is interessant om personages te spelen met veel kanten, geen duidelijke karakters. In het spotje komt er natuurlijk heel veel make-up aan te pas en draait het vooral om de visie van John Galliano en Wong Kar-Wai. Ik voer gewoon hun orders uit, ben een poppetje.

Wat is uw modestijl ?

Ik heb mooie kleren voor shoots of promoties van films, maar in het dagelijkse leven verkies ik jeans en lange T-shirts : gemakkelijke, comfortabele kleding. Ik zou wat meer moeite moeten doen. Meestal loop ik er erg casual bij, maar soms hou ik ervan om me helemaal op te tutten, met veel make-up. Ik ben dol op Topshop, McQueen en uiteraard Galliano. Die laatste twee zijn vrij gelijkend : erg theatraal, gek en moedig.

Wat zijn je ambities ?

Goede films maken en gelukkig zijn.

Door Sofie Albrecht

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content