De naam van dit evenement is een provocerende én veelzeggende woordspeling. Toch wordt met Mad niet verwezen naar het Engelse woord voor ‘gek’, maar naar het Deense woord voor ‘voedsel’. Ook het woord Camp was hier op zijn plaats, want dit congres voor chef-koks en hun leveranciers vond plaats in een circustent, die samen met de productenbeurs stond opgesteld op een braakliggend terrein nabij de haven van Kopenhagen.

Het Mad FoodCamp was een initiatief van de grote namen van Noma, Claus Meyer en René Redzepi, en werd fors gesubsi-dieerd door de Deense regering. Het beloofde een zeer atypisch evenement te worden, en die belofte werd ook waargemaakt. De bijeenkomsten vonden plaats in de gietende regen. Geen wonder dat het officiële tenue bestond uit een waterdichte broek en rubberlaarzen.

Het programma focuste op het plantenrijk, met vaak zeer concrete onderdelen. De Engelse forager Miles Irving (www.forager.org.uk) bijvoorbeeld ging in zijn interventies sterk in op de vele culinaire toepassingen van de wilde planten die hij gaat zoeken voor diverse koks.

Ook de getalenteerde Franse botanicus François Couplan (www.couplan.com), auteur van meer dan zestig gespecialiseerde boeken, opende allerlei horizonten rijk aan culinaire toepassingen.

Het Mad FoodCamp kreeg een elitair politiek tintje via de interventies van twee deskundigen uit de Verenigde Staten : Hans Herren van het Millennium Institute, en Molly Jahn, professor aan de universiteit van Wisconsin en lid van onder meer de Commissie voor Duurzame Landbouw en Klimaatverandering.

Het doel van de organisatoren was een visionair congres. En dat werd het ook, maar dan op microscopische wijze via de etherische uiteenzetting van de Italiaanse plantenpsycholoog Stefano Mancuso. Hij betoogde dat planten beschikken over ‘besluitvormingsmechanismen’ die vergelijkbaar zijn met het zenuwstelsel van dieren.

Voor het macroscopische niveau werd gezorgd door Thomas Harttung met zijn ‘stedelijke voedselproductiesystemen’. Hij stelde voor de daken van de stad New York, goed voor een oppervlakte van 15.000 hectare, te gebruiken voor de voedselteelt.

Bij de sprekers waren ook enkele koks, zoals Andoni Aduriz (Mugaritz, San Sebastián) en Michel Bras. Zij hielden het meer down-to-earth.

Jammer genoeg hebben velen van hen inmiddels de status van flying chefs. Uren brengen ze door in vliegtuigen, op weg naar een of ander congres of alweer een prestigieus diner. Hoe talentvol ze ook mogen zijn, ze vallen wel eens in herhaling en hun presentaties zijn vaak ook gewoon op het internet te vinden.

Voor een evenement dat zo hoog mikt, gericht op “the celebration of the season and the gastronomic momentum of our region”, was het ook een beetje jammer dat we het moesten stellen met Magnus Nilsson als enige vertegenwoordiger van de Scandinavische keuken. Voor andere chefs uit de noordelijke landen was er geen plaats, ook niet uit Denemarken, aangezien René Redzepi zich duidelijk de rol van ceremoniemeester had aangemeten.