Marc Corbiau condenseerde zijn hele architectuurvocabularium in dit huis. Perspectieven, transparantie, luxe… rond een collectie hedendaagse kunstwerken.

:: Marc Corbiau : 02 374 20 94, fax 02 375 41 55.

Voor de Belgische kust is dit een bevoorrechte ligging”, zegt Marc Corbiau. “Het perceel strekt zich uit in de lengte en bevindt zich op de grens van een grote duin die een diep dal vormt. Aan de ene kant de straat, aan de andere kant het zand.” Wanneer Marc Corbiau over dit huis praat, dan plaatst hij het graag in zijn tijd en context, namelijk de bouwstijl van de jaren 1980 aan de oostkust van de Verenigde Staten. Alles is trouwens begonnen met een reis naar Long Island die hij met zijn klant heeft gemaakt. De terrassen, het gebruik van hout, de grijze kleur van de buitengevels roepen de sfeer van het New Yorkse eiland op. De architect wilde het discreet houden, zowel aan de voorzijde als achteraan. De volumes zijn gedrongen. De daken bevestigen dit lage profiel ten opzichte van de omgeving. Door de dichte begroeiing, gekozen en aangeplant door André van Wassenhove, gaat het geheel op natuurlijke wijze op in de natuur.

Wanneer we de zware, met lood afgeboorde voordeur binnengaan, valt meteen op dat dit huis erg op buiten gericht is. Marc Corbiau speelt met transparantie zoals er maar weinigen dat kunnen. De hal is minder diep dan de rest van het huis. Enkele meter verder is het zand en staan we oog in oog met een parabolische spiegel van Anish Kapoor, die een vervormd spiegelbeeld van de woning weerkaatst.

Buiten zien we hoezeer de vrije hand van Corbiau op zoek geweest is naar vormen die in evenwicht zijn met het project : de afmetingen van de raamopeningen, de hoeken van het dak, de balustrades van de terrassen (ceder op een geraamte in teak). Elk materiaal is bestudeerd. Sommige werden zelfs speciaal voor dit huis gemaakt. Twee voorbeelden : de bleke bakstenen zijn op bestelling vervaardigd in Nederland. Ze werden vóór het bakken ingestreken met cement. De platte, donkere dakpannen werden in Bordeaux gefabriceerd op basis van kolengruis.

Parallellen

De eigenaar houdt veel van hedendaagse kunst en wilde het essentiële van zijn collectie kunnen tentoonstellen. Ook wilde hij zoveel mogelijk buiten kunnen leven. Vandaar de talrijke terrassen, al dan niet overdekt, zowel gelijkvloers als in het verlengde van de slaapkamers op de bovenverdieping.

“Hij vroeg me ook nog iets dat in zijn ogen heel belangrijk was, namelijk vanuit de haardhoek, waar hij ook televisie kijkt, te kunnen zien wie bij hem op bezoek komt, omdat hij graag mensen ontvangt en dat ook op de passende manier wil doen.”

Vandaar een haardhoek met schuine lijnen. Voor de rest zijn de perspectieven hier heel diep. Eén lijn loopt zelfs van het ene eind van het huis naar het andere, van de eethoek tot aan de deur van een gelijkvloerse slaapkamer. Een andere lijn loopt parallel, maar speelt spelletjes met de omgeving. Een rij ramen doet het ondiepe plan van de hal helemaal vergeten. Vanuit de salon kun je zien wie in het bureau aan het werken is. Diezelfde uitgestrektheid en transparantie vinden we ook buiten terug, vanaf het openluchtbad – en een grote rode Love van Robert Indiana – tot aan het andere uiteinde van het perceel, via een spel van terrassen waaraan maar geen einde lijkt te komen.

Niet alleen de mise-en-scène van de volumes is prachtig, maar ook die van de materialen. Marc Corbiau gebruikt hoofdzakelijk steen en hout. Lichtgroen marmer uit de Dolomieten voor de hal en de trap, elders natuursteen uit Portugal. Beneden zijn de vloeren van donker eikenhout. “Maar voor de verdieping koos ik een helderder tint, namelijk esdoorn, zowel voor de brede vloerplanken als voor de wandbekleding in de kamers. Een zekere Gustaviaanse sfeer valt hier niet te ontkennen.”

Elders zijn alle muren wit, niet geverfd maar gewit volgens de zogenaamde gracello-techniek : bestreken met lichtjes gepolijste kalk en daarna gewassen met marseillezeep, wat het oppervlak een ietwat korrelige structuur geeft. Deze behandeling is zeer duurzaam en dat is ook wat de eigenaar van dit huis beoogde : wonen in een solide, duurzame woning.

Kunst en design

Het is daarom wellicht dat zijn keuze ook uitging naar tijdloos meubilair. In de hal, onder de mosselschelpen van Marcel Broodthaers staat een tuinbank van Andrée Putman in het gezelschap van twee Thinking Man’s Chairs van Jasper Morrison.

De staande lampen in de salon zijn ook uitgegeven door Andrée Putman. In de eetkamer staat een indrukwekkende tafel van Jean-Michel Frank met stoelen van Mies van der Rohe eromheen. Stoelen die je meestal in kantoren aantreft, maar door ze te laten bekleden met wit leder, heeft Marc Corbiau ze een huiselijker uitzicht gegeven.

Het zorgvuldig geselecteerde meubilair verhult op geen enkele manier de ware bestaansreden van dit huis : namelijk de mooie collectie hedendaagse kunstwerken van de eigenaar zo goed mogelijk tot haar recht laten komen. Een indrukwekkend aantal grote kunstenaars uit de tweede helft van de 20ste eeuw is er vertegenwoordigd. En de collectie blijft evolueren. Een van de mooiste composities bevindt zich in de hal naar het overdekte zwembad in de kelderverdieping. Een blauw gelakt schilderij van Olivier Mosset dat in contrast staat met een rood glanzende sculptuur van Boy & Erik Stappaerts in de vorm van een kussen.

Maar het mooiste tafereel biedt de natuur, met medeplichtigheid van de architect. Ik heb het over het uitzicht vanuit de slaapkamer : de combinatie van het terrasmeubilair, de balustrade, het zand en de blauwe of grijze lucht van het vlakke land. “De ramen zijn het belangrijkste voor mij. Ongetwijfeld ben ik hierin beïnvloed door Jacques Dupuis, de architect van mijn huis, maar ik hou van grote, mooi afgelijnde raampartijen. Ik zal nooit een raam in tweeën verdelen, wel in drieën, waarvan het middelste stuk een tafereel uit de natuur vormt.”

Tekst en foto’s Jean-Pierre Gabriel