PRESENTATRICE/ZANGERES

Ik ben een nachtmens. Ik kruip nooit op tijd onder de wol. De nacht heeft iets. Omdat de wereld dan wat stil is gevallen. Helemaal alleen in de auto over een bijna verlaten baan rijden, met al die lichten langs de weg, dat is kicken.

Als ik als kind iets in mijn hoofd had, dan ging ik ervoor. Op m’n veertiende zat ik al in een groepje. Ik ben de oudere muzikanten met wie ik toen speelde nog altijd dankbaar. Door hen heb ik zoveel muziek leren kennen. Met de puberdochter van mijn lief probeer ik dat nu ook te doen : op subtiele wijze wat dingen aanreiken.

Op jonge leeftijd ben ik in Brussel alleen gaan wonen. Een van de beste beslissingen die ik ooit nam. Mijn beste kameraad was toen net overleden. Het was een heel maffe periode. Afkomstig uit een klein dorp had ik, zeker op dat moment, de energie van die grote stad nodig. Ik ben nog altijd zot van Brussel, al woon ik er intussen niet meer.

Kan je muziek leren in een school ? Die vraag stelde ik me toen ik even jazz studeerde aan het conservatorium. Ik vond dat iedereen daar te veel in een richting werd geduwd. Ik oordeelde, misschien wat overmoedig : vanaf nu doe ik het op mijn manier.

Ik heb mezelf nooit als presentator gezien. Ik ben heel toevallig bij de radio terechtgekomen. Bij Klara kreeg ik de kans mezelf te zijn en iets over muziek te vertellen. Laika is zo’n beetje mijn programma geworden. We hebben een klein team dat er vol goesting voor gaat.

Het leuke aan deze job is dat ik elke dag bijleer. Ik geloof niet in verheven radiomaken, met samengeknepen billen. Al eens uit de bocht gaan, wordt ruim gecompenseerd door de meerwaarde die je biedt als je durft buiten de lijntjes te kleuren. Je mag niet bang zijn. Angst is een hele slechte raadgever. Klara hoeft niet als een erg serieuze of elitaire zender bekeken te worden.

Bij Klara ben ik Miss Laweit. Niemand had zo’n kwetsbare plaat van mij verwacht. De muziek op het debuut van mijn groep past bij dit moment in mijn leven. De songs zijn heel positief en fris, al zitten er soms ook wat donkere kantjes aan.

Het is fijn dat ik de Steppeplaat samen met mijn partner heb kunnen maken. We zijn twee handen op één buik. Al kan met ons tweetjes songs schrijven ook best confronterend zijn, omdat je minder remmingen hebt dan als je tegenover een vreemde zou zitten. Maar precies door eerlijk tegen elkaar te zijn, is de plaat ook puur geworden.

Generositeit kan je niet vragen. Die kan je enkel krijgen. Als je anderen bij je cd betrekt, is er altijd het gevaar dat het je een beetje ontglipt. Toch heb ik elke gastmuzikant zijn ding laten doen. In plaats van iemand te vragen om iets in te vullen zoals je het zelf in gedachten hebt, laat je dat beter open. Zo ontstaat er een schoonheid die je nooit had kunnen dromen.

Er zat geen masterplan achter de cd. We waren de plaat al aan het mixen toen we beseften dat we nog een achtergrondzanger met een andere stemkleur konden gebruiken. Ik heb toen Mauro Pawlowski gebeld, een compagnon de route. Hij had, tussen de repetities van dEUS door, wel even tijd om naar de studio te komen. Hij is amper drie kwartier binnen geweest. Out of the blue liet ik hem een stukje uit een strofe van het nummer My Dark Companion zingen. Ik vond dat wondermooi. Meteen besloot ik : dit wordt een duet.

–

Lies Steppe (31) presenteert op Klara Laika en, samen met Jef Neve, het liveprogramma Neve. Met haar partner Patrick Steenaerts (zie ook : Yevgueni) heeft ze de groep Steppe. Hun titelloze debuut-cd komt uit op 22/1 en wordt verdeeld door Rough Trade. Livepremière op 19/2 in De Roma, Antwerpen.

DOOR PETER VAN DYCK – FOTO ROB WALBERS

DOOR PETER VAN DYCK