Petra trouwde op haar twintigste met haar grote liefde Karel, maar ze verliet hem na twee jaar voor een vakantieliefde met wie ze eenentwintig jaar samen zou blijven en met wie ze een zoon kreeg. Maar toen kwam Karel weer in beeld en sprong de oude vonk over.

Op Karel had ik al een oogje in de tijd van onze plechtige communie, die we hetzelfde jaar deden. Ik keek altijd uit naar de voorbereidingslessen, waar ik hem goed in de gaten hield. Maar het raakte pas echt aan op een fuif, toen we als zestienjarigen in dezelfde groep zaten tijdens een vakantie van de mutualiteit in Zwitserland. Vier jaar hebben we verkering gehad en op mijn twintigste zijn we keurig getrouwd, in het wit met alles erop en eraan, inclusief een huwelijksreis naar Lloret de Mar.

Karel was voor mij de ware. Hij was grappig en ad rem, ik was ondersteboven van hem en keek enorm naar hem op. We zagen elkaar graag en ik wist niet beter dan dat het voor eeuwig zou zijn. Tot we, twee jaar na ons huwelijk, op vakantie gingen en ik halsoverkop verliefd werd op Luc, iemand van ons reisgezelschap. En hij op mij. Ik ben opgegroeid in een dorp onder de kerktoren en was niets gewend. De aandacht die ik van Luc kreeg, de vrijheid die ik voelde om erop in te gaan… Ik was nog zo jong en liet het gebeuren. Mijn verliefdheid heb ik onmiddellijk opgebiecht aan Karel. Hij was er kapot van en begreep er helemaal niets van, nog minder toen ik hem kort daarna daadwerkelijk verliet. Ik heb gewoon de deur achter me dichtgetrokken, zonder om te kijken, en ben weggegaan om een nieuw leven te beginnen. Zes maanden heb ik alleen gewoond op een appartement en dan ben ik met Luc getrouwd. Drastisch, maar zo was ik nu eenmaal, vroeger. We kregen samen een zoon die ondertussen een puber is.

IN SLEUR VERVALLEN

Mijn huwelijk met Luc was goed en we hielden van elkaar, zeker in de beginjaren. Maar er kwam toch een moment waarop ik me begon af te vragen : is dit wat ik wil voor de rest van mijn leven ? Ik voelde me niet meer bemind en ik had het gevoel dat ik altijd veel meer gaf dan dat ik terugkreeg. We waren in een zekere sleur vervallen, in gewoontes die steeds terugkwamen. Ik vroeg me af of ik daar voor altijd mee wilde blijven doorgaan.

Het contact met Karel, die hertrouwd was en twee kinderen heeft, is nooit helemaal verbroken geweest. We belden elkaar af en toe op, en spraken weleens af om bij te praten. Op een gegeven moment werden we ook Facebookvrienden. We chatten soms, wisselden mooie liedjes uit en we bekeken elkaars foto’s. Het was allemaal heel onschuldig, maar ik betrapte mezelf erop dat ik begon uit te kijken naar die berichtjes. Toen sms’te Karel me een keer met de boodschap dat hij zich verdrietig voelde. Ik antwoordde spontaan dat ik hem wel wilde komen troosten. Dat raakte hem blijkbaar. Ik begon me stilaan te realiseren dat de deur tussen ons nooit helemaal dicht geweest is. Ik parkeerde bijvoorbeeld soms in zijn buurt in de hoop hem ’toevallig’ te ontmoeten, maar ik ging er toch van uit dat hij gelukkig was met zijn nieuwe gezin.

COMPLEET OVERDONDERD

We spraken daarna af om elkaar eens live te ontmoeten. Ik was heel nerveus, al probeerde ik me er niets bij voor te stellen. En toen zaten we daar samen op een bankje bij de Schelde, en mijn hart klopte in mijn keel. Karel bekende me dat hij me al die jaren niet uit zijn gedachten had gekregen. Hij huilde, en ik was diep ontroerd. En nog meer toen hij de haren die voor mijn gezicht waaiden, teder wegstreek en zei dat hij nooit echt boos geweest was, maar zich wel heel machteloos had gevoeld na mijn onverwachte vertrek. Bij het afscheid hebben we elkaar gekust. Ik was compleet overdonderd en hij niet minder. Dat het vlammetje tussen ons altijd is blijven branden, was overduidelijk.

Het klinkt natuurlijk romantisch en dat was het ook, maar het was tegelijk ook heel moeilijk. Onze gevoelens spraken voor zich. Zelf had ik toch al grote twijfels bij mijn relatie met Luc. We waren in de loop der jaren uit elkaar gegroeid. Karel had een gezin waar hij van hield maar voelde ook dat het moment naderde waarop hij keuzes zou moeten maken, met alle gevolgen van dien. Hij heeft er zelfs een depressie van gehad, want het was heel moeilijk om knopen door te hakken. Zelf ben ik volledig op mijn gevoel afgegaan. Het was voor mij snel duidelijk welke keuze ik zou maken.

Een paar maanden na die eerste ontmoeting met Karel heb ik mijn man Luc verlaten. Dat is gelukkig in een betrekkelijk goede verstandhouding gegaan, hij heeft me zelfs geholpen mijn nieuwe leven op poten te zetten en naar mijn nieuwe appartement te verhuizen. Voor Karel was, en is, het een stuk moeilijker.

Hij en ik hebben ondertussen een hechte relatie. We zien elkaar in de weekends en uitzonderlijk nog eens daarbuiten. Ik noem hem ‘mijn vriend’ tegen de buitenwereld. Laat me eerlijk zijn : ik ben verschrikkelijk verliefd op hem, tien keer meer en dieper dan vroeger. Het overstijgt echt alles. Als ik op zaterdag moet werken, tel ik de minuten af tot ik naar huis kan en hem weer zie. Hij is een heel andere man geworden dan degene die ik van vroeger ken en toch is hij ook vertrouwd. Hij is wijzer en gevoeliger geworden en kan veel beter over zijn emoties praten. Dat deed hij vroeger nooit. Ik vind hem zelfs knapper dan in onze beginjaren, een beetje gevulder, maar nog steeds een mooie man.

Wij hebben in deze paar maanden al meer en intenser met elkaar gepraat dan vroeger in onze huwelijksjaren. Hij heeft nu co-ouderschap over zijn kinderen. We hebben elkaars kinderen alleen nog maar op foto’s gezien. Ook dat willen we heel voorzichtig aanpakken.

SPELING VAN HET LOT

Natuurlijk zie ik samenwonen en zelfs opnieuw trouwen met hem absoluut zitten. Ik besef steeds meer dat hij altijd mijn grote liefde is geweest. Maar we doen het rustig aan. Karel moet eerst zichzelf helemaal vinden, en er moet ook rust komen wat de scheiding en zijn schuldgevoelens daarover betreft. De tijd zal het wel uitwijzen. Zelf heb ik ook een en ander moeten overwinnen, want in mijn familie kon niet iedereen meteen waarderen dat ik opnieuw banden aanknoopte met de man die ik ooit in de steek heb gelaten. Met mijn zoon heb ik gelukkig een heel goed contact. We kunnen alles samen bespreken, en hij is ook graag bij zijn vader. Hij voelt zich veilig bij ons allebei.

Een nieuwe toekomst met mijn vriend en ex Karel zie ik vol vertrouwen tegemoet. Ik denk dat het een speling van het lot is dat we op die manier weer bij elkaar zijn gekomen. Er was nog iets niet afgewerkt tussen ons, en daar krijgen we nu de kans voor. Die willen we met twee handen grijpen.

OMWILLE VAN DE PRIVACY WORDEN NAMEN SOMS VERANDERD IN DEZE RUBRIEK.

DOOR DIANE BROECKHOVEN

‘De deur tussen ons is nooit helemaal dicht geweest’

‘Ik ben verschrikkelijk verliefd op hem, tien keer meer en dieper dan vroeger. Het overstijgt echt alles’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content