Wat hij maakt, hangt af van het toeval. Materiaal vindt hij op de rommelmarkt. De aparte intimiteit van de nacht levert Khris Kharboutli inspiratie voor zijn gratieuze, sfeerscheppende lampen.

THOMAS BOUMAN FOTO’S : SVEN EVERAERT

Het is nog vroeg. Lange nevelslierten hangen laag over de ontwakende stad. Brussel maakt zich op voor een nieuwe hondsdrukke dag. Hier en daar brandt een spaarzaam, flauw licht. Naarstige zielen die op een onmenselijk vroeg uur aan hun dagtaak beginnen. In het oude hart van de Europese hoofdstad, op het Vossenplein in de Marollen, heerst al enige bedrijvigheid. Brocanteurs zetten hun spulletjes op. Hier ontmoeten twee totaal verschillende werelden elkaar : die van de kleine middenstanders die zich klaarmaken voor een nieuwe dag en die van de ?nachtzwervers”, die zich na een uitgelopen avondje uit naar hun nest terugtrekken. Niet-begrijpend kijken ze elkaar aan. Ze leven langs elkaar heen. De brug tussen die twee werelden heet Khris Kharboutli. Moeiteloos stapt deze in Brussel verzeilde Syrische artiest van de ene wereld over in de andere. De handelaars kennen hem al lang. Bijna elke dag komt hij rondsnuffelen tussen oude boeken en tweedehands kleding, borden en bestekken, schilderijen, oude sabels en dolken, afgedankte legerhelmen, vooroorlogse gasmaskers en oud ijzer, op zoek naar iets bruikbaars om zijn passie gestalte te geven.

Khris is, naast levenskunstenaar, lampenontwerper. Zijn verhaal is dat van een zoektocht, het dwangmatig volgen van een ondefinieerbare roeping, die hem na een kort verblijf in Rome in Brussel doet belanden. Zijn levensstijl kan men het best omschrijven als die van een bon-vivant in de echte zin van het woord : hij neemt het leven zoals het zich aandient en laat zich slechts leiden door wat zijn inspiratie en passie hem ingeven. Eigen aan een levenskunstenaar is de grilligheid en de onvoorspelbaarheid van zijn karakter. Een afspraak maken met iemand die eigenlijk lak heeft aan publiciteit, ligt niet voor de hand. Dankzij de hulp van zijn vriend en mecenas Jean-Pierre Mels, konden we kennismaken met de wereld van Khris. Eenmaal het ijs gebroken, is hij de hartelijkheid zelve en vertelt enthousiast over zijn werk. Wat hij maakt, hangt volledig van het toeval af. Zo heeft hij ooit kostuums ontworpen voor de dansers van BĆ©jart, in ’93 maakte hij de sfeervolle verlichting voor ?Les Marmottes”, een film van Elie Chouraqui, met in de hoofdrollen Jacqueline Bisset en Jean-Hugues Anglade. Hij wordt regelmatig gevraagd voor de verlichting van kortfilms en reclamefilms, en is op dit ogenblik bezig met de inrichting van een Horta-huis in Brussel.

Wat Khris echter altijd is blijven boeien als kind al gebruikte hij zijn moeders doeken om fel licht te temperen en zo verschillende sferen te scheppen , is het ontwerpen en maken van lampen. Dat heeft wellicht te maken met het feit dat hij vooral ’s nachts leeft. De nacht heeft een bijzondere aantrekkingskracht op Khris. Die rustgevende, inspirerende ambiance wil hij niet verstoren door helder en direct licht. Sfeerverlichting mag alleen onopvallend en indirect accenten leggen. In zijn creaties streeft hij een combinatie na van de lichtbron als gebruiksobject, als kunstobject en als decoratief element in het interieur. Bij zijn zoektocht naar geschikt materiaal botst hij op rariteiten uit verschillende periodes, met een eigen geschiedenis en een eigen verhaal. Uit ogenschijnlijk waardeloos materiaal maakt hij lampen in art-decostijl, waaruit zijn voorliefde voor geometrische vormen blijkt. Kenmerkend voor zijn creaties zijn de luchtigheid, de gladde lijnen, de elegantie, het speelse element, het contrast. Altijd betracht hij een zekere gratie, waarbij het lijnenspel de functionele vorm onderstreept. De plastische vindingrijkheid getuigt van de grandeur van de 20ste eeuw.

Khris maakt veel gebruik van koperkleurige metalen die de lampen allure geven. Uniek is ook de manier waarop hij het metaal bewerkt : gevonden metaal gooit hij eerst in een bad van verjaarde wijn, waardoor het koper zijn glans verliest en een mooie patina krijgt. Zijn atelier betreden zonder te vallen, is een kunst. Je vindt er werkelijk alles : maskers, helmen, meters en meters draden en kabels, spiegels, onderdelen van auto’s, een uit elkaar gehaalde wasmachine, buizen en staven en natuurlijk ook speciale wijnen, zoals een rosĆ© uit ’79.

De prachtige loft van Jean-Pierre is de gedroomde plaats voor zijn objecten. De grote, brede vensteropeningen verspreiden een zacht licht over de enorme ruimte. De inrichting wordt in hoofdzaak bepaald door wat toevallig op de kop getikt wordt op de rommelmarkt of bij een uitverkoop, zonder dat afbreuk wordt gedaan aan de typische loftsfeer. Er staan kasten in art-decostijl, een mooie donkerrode canapĆ©, een massief houten tafel, een prachtige oude radio, grote spiegels en, uiteraard, veel lampen. Helemaal achteraan bevindt zich, verscholen achter een dubbele paravent, het met paperassen overladen bureau. De jaren ’20 komen hier weer tot leven.

Wat het meest opvalt als je binnenkomt, is de gemoedelijkheid. Jean-Pierres deur staat altijd open voor vrienden, zoals Khris, die hier zijn bed heeft staan. Hier wordt geleefd als in een soort van kleine commune, in de positieve zin van het woord. De warme sfeer geeft Khris als artiest het evenwicht en de vrijheid, die hij nodig heeft om te kunnen creƫren.

Sfeerverlichting mag volgens de kunstenaar alleen onopvallend en indirect accenten leggen.

Uit ogen- schijnlijk waardeloos materiaal maakt Kris Kharboutli prachtige art-deco- lampen.

De gratieuze vormen passen perfect in deze loft, ingericht met uitgelezen vondsten van de rommelmarkt, zoals de mooie oude radio.

In zijn creaties streeft Kharboutli een combinatie van de lichtbron als gebruiksobject, als kunstwerk en als decoratief element na.

Liefst werkt hij met koper- kleurige metalen die de lampen allure geven. Een bad in verjaarde wijn zorgt voor een aparte patina.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content