Deze rubriek is bestemd voor reacties op in Weekend Knack verschenen artikels.

De redactie behoudt zich het recht voor brieven te weigeren, in te korten en te redigeren.

Kinderwens (1)

Pascale Baelden schreef met Koningswens (WK 36, 7 september) een prachtige column. Ik gun gerust de koningsfamilie een uitgebreide kroost maar het is inderdaad schrijnend om te weten en te voelen hoeveel Belgen hun kinderwens niet kunnen vervullen. Zelf ben ik ook een werkende moeder en heb het uiteindelijk bij twee kinderen gehouden, al hadden mijn man en ik oorspronkelijk aan drie gedacht. Toen zij klein waren, heb ik het verscheidene jaren enorm moeilijk gehad met opvang en deeltijds kunnen / mogen werken op het bedrijf. Een derde kindje zie ik niet meer zitten wegens praktische en financiële redenen. Een verschrikkelijke beslissing, iets waarmee ik elke dag opsta en mee ga slapen en dit al jaren aan een stuk. Ik hoop dat er ooit iemand ten volle beseft wat voor een psychologisch trauma verscheidene vrouwen moeten doormaken, en dit in een geïndustrialiseerd westers land. Net zoals u, ben ik ervan overtuigd dat het dringend tijd is dat regering en werkgevers hieromtrent een aantal maatregelen nemen zodat het misschien iets beter en gemakkelijker zal zijn voor onze kinderen.

Kinderwens (2)

Mevrouw Baelden, u die gekozen hebt voor een job als journaliste, wéét al te goed dat er keuzes gemaakt moeten worden in het leven. Indien u toch een gezin met nakomelingen wil starten, moet u de consequenties daarvan dragen, en moet u niet mopperen als u een opdracht aanvaardt die niet volledig compatibel is met uw thuissituatie of moederschap. Wat betreft het Zilverfonds, zeg maar ‘het pensioen’ : denk maar niet dat het risico op progressief afkalven ervan zomaar opgevangen zal worden door een overproductie aan kinderen, die vaak een onvoldoende morele en professionele opleiding kunnen, zullen of willen genieten om later in hetzelfde systeem te functioneren.

Dik in orde

In de modespecial (WK 35, 31 augustus) staat op p. 206 een foto van een vrouw die eruitziet als een echte vrouw. Het is weliswaar een schilderij van 1896, maar ik zou toch willen zeggen : proficiat ! En bekijk die afbeelding nog eens goed want jullie kunnen daar duidelijk iets van leren. Ik ben toch hopelijk niet de enige die braakneigingen krijgt van foto’s op diverse advertenties in uw blad ? Wanneer gaan jullie eens doorkrijgen dat er doden vallen door dat belachelijke modebeeld. Ik ben trouwens nog nooit een man tegengekomen die dat mooi vindt, maar dat is iets wat een jong meisje niet beseft.

Deskundigen (1)

Niet elke Vlaming heeft het geluk een editoriaal van een succesvol weekblad aan zichzelf besteed te zien. Je zou denken, ’t is om af te breken, maar niets daarvan ! De directeur van Weekend KnackTessa Vermeiren beschrijft ondergetekende in Deskundigen (WK 37, 14 september) als een jongen “met groot zelfvertrouwen en zonder enige zelftwijfel”. Ondergetekende leest verder dat “er in Vlaanderen maar één mediaspecialist sinds jaren lijkt te zijn, de flamboyante Wim Schamp“. Ik had het niet mooier kunnen schrijven. Ze voegt er wel aan toe dat zoveel mediabelangstelling voor iemand die ze beschouwt als een media-onbenul, te veel van het goede is. Haal Schamp van de buis en uit de krantenkolommen, schreeuwt ze, niet beseffend dat ze haar kostbare pagina 3 geheel aan Schamp wijdt. In één en dezelfde beweging wordt Wim Schamp vergeleken met Jean-Marie Dedecker, “een ander fijnbesnaard mens” zoals Tessa Vermeiren de Oostendenaar schamper typeert. Dat Dedecker volgens peilingen de populairste politicus is in Vlaanderen, is haar ofwel ontgaan, ofwel vindt ze die vaststelling volstrekt irrelevant. We gokken op het laatste. Want geef toe : hoe kun je iemand goed vinden die bij de mensen populair is ? Als dat niet het einde van de democratie is !

Wim Schamp

Deskundigen (2)

Ik las de column over Deskundigen met plezier. Eens te meer de vinger op de zwakke plek, ook wat betreft Wim Schamp. Deze man loopt nu al jaren in de kijker, verguisd door de ene, aangeworven voor een dure campagne door de andere. Hij zoekt de schijnwerpers en hij slaagt er telkens in, met welk onderwerp dan ook en vaak niet gehinderd door enige kennis ten gronde. Door hem in de belangstelling te brengen in je veel gelezen blad, scoort hij opnieuw en dat is zijn enige bedoeling. Hij geniet van jouw aandacht.

Johan Van Gestel

Lay-out

Sinds kort schort er iets fundamenteels aan de column van Jean-Paul Mulders. “Acute aanval van midlifecrisis, writer’s block…”, waren zo de eerste gedachten die door mijn geest dwaalden. Het werd me echter vlug duidelijk : het is die verdomde nieuwe lay-out ! Die stukjes laten zich niet lezen in dit lettertype, ze revolteren tegen de gazetcolumnvorm waarin ze geperst worden, ze verwelken openlijk bij deze publieke degradatie ! Een vurig pleidooi voor amnestie !

Niet van adel

Ik heb het artikel Op en top snob (WK 35, 31 augustus) van Linda Asselbergs met veel plezier gelezen. Ze heeft het over de wat mistige oorsprong van het woord ‘snob’. Lang geleden las ik het boek met de wat vervaarlijke titel De opstand der horden van José Ortega Y Gasset. In een voetnoot verwijst hij naar de oorsprong van het begrip : “In Engeland was men gewoon op de naamlijsten van de bevolking naast de namen het beroep en maatschappelijke rang te vermelden. Naast die der niet adellijke burgers stond de afkorting s. nob., dat is ‘niet adellijk’ (sine nobilitate). Dit is de oorsprong van het woord snob.”

Clara Suetens

Correctie

In het artikel De jongen en de babe (WK 36, 7 september) over Armando de Vincentiis sloop een foutje. Het adres van showroom Sou’PR, waar zijn creaties te zien zijn, is sinds 1 augustus Pacificatiestraat 7, 2000 Antwerpen.