Begin februari opende Louis Vuitton zijn grootste winkel ter wereld op Fifth Avenue. Het lederwarenhuis vierde ook zijn 150ste verjaardag, en dus troffen we op het spectaculaire feest veel rijk en bekend volk aan.

Een receptie met 1500 genodigden is een hele klus. Voor de opening van zijn global store op de hoek van 57th Street en Fifth Avenue, New York, haalde Louis Vuitton dan ook het zware geschut boven. Dranghekken, politie- en veiligheidsagenten, tientallen limousines – mocht het Amerikaanse leger het niet zo druk hebben, dan was het er ook aan te pas gekomen.

Wie het interieur (zie volgende pagina) wilde bewonderen, moest dringen. Zeker toen rond negen uur ’s avonds sterren binnendruppelden zoals tortelduiven Antonio Banderas en Melanie Griffith, topmodellen Naomi Campbell en Iman, Ray Liotta en hip volk uit de zwarte muziekwereld zoals Eve, Foxy Brown, Mya en Pharell Williams. Het was een komen en gaan van belangrijke hoofden, van ex-burgemeester Giuliani en Miramax-baas Harvey Weinstein tot ontwerpster Donna Karan. Voor de avond liet Louis Vuitton honderden mensen overvliegen : journalisten uit de vier windstreken, met handtassen pochende klanten uit China en het Verre Oosten, in nerts gewikkelde besjes met diplomaten aan de arm, en de kaderleden van LVMH natuurlijk.

’s Werelds grootste luxegroep toonde zich zegezeker. “Het wordt een goed jaar”, zei grote baas Bernard Arnault. “De wereldeconomie herpakt zich en Amerika profiteert van een lage rentevoet en een groeiend optimisme. Ook Japan herstelt zich en China en het Verre Oosten groeien snel. Terwijl andere luxehuizen zich verlagen tot het niveau van Zara, zal Louis Vuitton dus geen compromissen sluiten : geen lagere kwaliteit en geen koopjes. Onze wachtlijsten groeien voortdurend. We hebben gewoon geen concurrenten meer.”

Net als de aanwezigheid van creatief directeur Marc Jacobs (“Zijn contract loopt tot 2008”, zei Arnault om alle speculatie de kop in te drukken), onderstreept de winkel in Manhattan de sterke groei in de Verenigde Staten. De verkoop ging er vorig jaar met 38 procent op vooruit en leverde in 2003 een vijfde van de omzet van Louis Vuitton, in totaal net geen 3 miljard euro.

De champagne mocht rijkelijk vloeien, en dus was iedereen in stemming toen in het LincolnCenter, thuisbasis van de Metropolitan Opera en het New York City Ballet, het echte feest begon. Daar startte na de warme hapjes een spectaculaire multimedia-show van twintig minuten. Terwijl op een zaalbrede wand de geschiedenis van Louis Vuitton voorbijflitste, verschenen op het podium een fabriekswerf of een scheepskade. In de wand verschenen modellen als in een poppenhuis, of doken gymnasten vanuit draaideuren op trampolines, om langs dezelfde deuren te verdwijnen.

En dan die dubbelzinnige finale, waarbij een zwart gospelkoor rond een reiskoffer stond alsof het een altaar was. Daaruit steeg telkens een steeds kleiner exemplaar, tot het geheel zich tegen een achtergrond van vuurwerkfonteinen ontvouwde tot een Eiffeltoren in Louis Vuitton-spullen. Oh’s en ah’s alom natuurlijk, en zo begonnen de danslustigen aan een lange nacht.

De luxetempels op Fifth Avenue in New York hebben er een geduchte concurrent bij, want de global store van Louis Vuitton slorpt alle aandacht op. Het elf verdiepingen tellende hoekpand uit 1930, ooit eigendom van de New York Trust, werd na de sluiting van de Warner Bros. Entertainment Store opgekocht door LVMH. De groep verwerft met het oog op controle van de distributie panden in ’s werelds beste winkelbuurten en opereert in alle stilte dus ook als vastgoedmakelaar. Zo worden de bovenste verdiepingen verhuurd als kantoorruimte, terwijl Louis Vuitton de onderste vier etages bezet.

Voor de inrichting tekende de New Yorkse architect Peter Marino, die een centrale kolom met LED-panelen in dambordmotief ontwierp. Ze veranderen voortdurend van kleur, een prachtig gezicht voor wie op de trap in brons en kastanjehout of de balkons de “winkelstad” bewondert. Die strekt zich uit over vier verdiepingen, waarvan de hoogste bestaat uit luxueuze, kunstzinnig gedecoreerde salons voor gepersonaliseerde verkoop aan hoge gasten. Gewone klanten kunnen zich vergapen aan een lading historische reiskoffers die in de ruimte lijken te zweven, en aan het volledige Louis Vuitton-gamma natuurlijk. Dat omvat sinds de opening ook haute joaillerie, met onder meer bedeltjes en hangertjes met een Big Apple in diamanten, robijnen, saffieren of smaragden, en een tourbillon-versie van het Tambour-uurwerk (200.000 dollar).

Ook aan de buitenzijde imponeert de 318de winkel van Louis Vuitton. De Japanse architect Jun Aoki, die ook de winkels in de Omotesando-wijk en de Roppongi-heuvels in Tokio ontwierp, verving een deel van de wit marmeren constructie door een façade in gelaagd gelamineerd glas, waarbij twee fijne ruitpatronen aan de tussen- en binnenzijde samenspelen. De halftransparante façade creëert vooral ’s avonds een monumentaal effect, waarin grote videoschermen mee de nieuwsgierigheid prikkelen.

“Modehuizen verlangen fantasie van architectuur”, zei Aoki bij de inhuldiging. “Geen Disneyland-toestanden die niets met de realiteit te maken hebben, dat is zeker na 11 september ongepast, maar architectuur die net als mode een ongewoon aspect van de échte wereld blootlegt. Helaas zijn vele winkels op Fifth Avenue inspiratieloos opgevat als theaterdecors die niks te maken hebben met Manhattan zelf, een unieke verwezenlijking die tegelijkertijd de creatieve uitdrukking is van grote ambities en verlangens.”

Aoki wilde hommage brengen aan de hoogbouwopvattingen van de jaren dertig, waarbij skyscrapers als kristallenbundels de hoogte in zouden schieten, maar die vanwege de nood aan licht en ramen nooit gerealiseerd werden. Voor wie de ode aan de Amerikaanse droom niet met eigen ogen kan beoordelen : begin 2004 opent de gerenoveerde Louis Vuitton-winkel op de Champs-Elysées in Parijs. Die zal een heel jaar in de steigers gestaan hebben en wordt uiteraard nóg groter. n

Tekst Wim Denolf l Foto’s Bart Michiels