Dominique Verrept heeft haar hart verpand aan een Italiaans vissersdorpje en opende in Mechelen een gelijknamig pastahuis : Camogli.

Pasta’s bestaan in alle kleuren en maten en worden onderverdeeld in twee groepen. Er is pasta van water en bloem, gemaakt van harde tarwe (durum). De bloem bevat veel gluten en heet in Italië semolina. Omdat er stoere machines nodig zijn om dit stevige deeg te kneden en het later op een juiste manier te drogen, worden durumpasta’s in fabrieken gemaakt. Tot deze categorie behoren voorverpakte pasta’s zoals spaghetti, en holle pasta’s. Ze zijn minder teer en gaan goed met pittige sausen op basis van olijfolie. Er is goede en er is minder goede durumpasta : in het Mechels pastahuis Camogli wordt uit Italië ingevoerde durumpasta van eerste kwaliteit gebruikt. Naast fabriekspasta is er de zogenaamde ?verse pasta”. Deze zelfgemaakte deegwaren zijn gemaakt uit bloem en eieren. De bloem is van slappe tarwe, die in Italië bekendstaat als OO en te vergelijken is met onze bloem. Zelfgemaakte eierpasta absorbeert de saus makkelijker dan fabriekspasta, en is dus meer geschikt voor milde sausen met room en boter. In Toscane voegt men een scheutje olijfolie aan het verse deeg toe en in Ligurië een scheutje water. Iedere streek en ieder restaurant heeft zijn eigen recept en dat geldt ook voor de Camogli. Daar zijn de verse pasta’s het domein van Dominique Verrept, die naar Ligurië trok en zes maanden werkte in de keuken van een hotel-pension in Rapollo. Op haar vrije dag ontdekte ze het paradijselijk mooie vissersdorpje Camogli. Dominique geraakte zo in de ban van de schoonheid ervan, dat zij besloot om haar pastahuis naar het dorpje te noemen. De burgemeester was zo vereerd, dat hij Dominique onlangs op het dorpsfeest uitnodigde.

Het Mechelse pastahuis is te vinden op het gelijkvloers van een oud burgerhuis. De eetkamers werden met bescheiden middelen op een prettige manier ingericht. Aan tafel zitten vooral uitgehongerde pasta-freaks, die het bij een goed gevuld bord deegwaren met verse groenten houden. Neem je daar een pintje of een glas huiswijn bij, dan ben je in het beste geval nog geen 300 fr. kwijt. Wij kozen carpaccio Piemonte van gemarineerde runderlende (360 fr.). Koks gebruiken een truuk om het rauwe vlees dun te snijden : zij laten het in de diepvriezer eerst kort opstijven. De plakjes runderlende op ons bord waren door onzorgvuldigheid nog half bevroren en dat mag niet. Bij de carpaccio kwamen kappertjes en schors van parmezaankaas. Het hoofdgerecht was ravioli di magro (430 frank) of als ouderwetse snoepjes dichtgevouwen verse eierdeegwaren, gevuld met ricotta en badend in een blanke kaassaus. Als nagerecht was er straciatella (195 fr.) van koffie, ijs, slagroom en amaretto. Camogli wordt ’s avonds en in de weekends druk bezocht.

Camogli pastahuis, Leopoldstraat 48, 2800 Mechelen. tel. (015) 430.730. Dinsdag, zaterdagmiddag en zondagmiddag gesloten.

PIETER VAN DOVERENFOTO : JAN CAUDRON

Dominique Verrept (r.) en keukenhulp Margot : verse deegwaren als specialiteit.