In de Carolus Boromeuskerk meten de royale en opulente silhouetten van modestudent Kanya Miki zich met het barokke interieur. Zoveel barok bijeen zorgt voor een overdonderend effect. “Zelfs als niemand ervan houdt, dan nog ben ik tevreden.”

Jaarlijks reikt Weekend Knack aan de Antwerpse modeacademie een prijs uit voor de ‘meest eigenzinnige collectie’. Dit jaar gaat die prijs naar derdejaarsstudent Kanya Miki. De Japanner sloot zijn eerste meestergraad af met een exuberant barokke collectie waarin het gebruik van arm- en beenprothesen meteen opvalt.

Bekomen van die verbazing, raak je onder de indruk van de technische beheersing die de silhouetten vergen. Uitgangspunt voor Kanya Miki was de Chinese etnische groep Miao, een bergvolk in opvallende kostuums met onder meer reuzengrote hoeden en brede dierenhoorns verwerkt in de haren. “Mode is voor hen: de lichaamsvorm veranderen. Hun theorie vond ik zeer inspirerend”, vertelt Miki. “Ik dacht eerst aan een manier om de arm of het been te verzwaren, maar toen ik begon te tekenen kwam ik uit bij drie benen of vier armen. En ik was vertrokken.”

In de sacristie van de Carolus Boromeuskerk maakt Kanya Miki het model, Audrey, klaar voor de fotosessie. Of beter: Miki en zijn team. Het vraagt immers vier mensen en veel geduld om een volledig silhouet op te bouwen. Want ook wat niemand te zien krijgt, is tot in de puntjes afgewerkt: Audrey krijgt twee – alles in tweevoud – satijnen pofonderbroekjes, korsetten en twee paar kousen aangemeten. Daarover een gevoerde beige vilten rok in punten en met ingenieuze plooien, een zwarte blouse met broderie anglaise en een purper jasje: de lagen blijven komen, altijd even perfect afgewerkt.

“Het was inderdaad nogal ingewikkeld”, geeft Miki toe. “Er kroop veel tijd in het tekenen van de patronen. Gelukkig had ik vrienden die me hielpen met het naaiwerk. Dankzij hen kon ik alles afmaken.”

De collectie van Miki werd niet alleen door Weekend Knack opgemerkt. De modezaak Louis bood hem tijdelijk een etalage aan en een van zijn silhouetten is te bekijken op de tentoonstelling Mutilate?-Vermink? van Mode2001 Landed-Geland. Op zoveel bijval had Kanya Miki niet gerekend. “Natuurlijk had ik dit niet verwacht”, zegt hij bedeesd. “Ik had mij aan het begin van het schooljaar voorgenomen om alleen te focussen op creativiteit. Ik heb gedaan wat ik echt wilde doen. Ik ben gelukkig met het resultaat, en zelfs als niemand er zou van houden, dan nog ben ik er tevreden mee.”

Kanya Miki kwam in Antwerpen studeren nadat hij drie jaar in Californië gewoond had. “Mode heeft me altijd enorm geïnteresseerd, maar het was pas toen ik in de Verenigde Staten woonde, dat ik ermee begonnen ben. Omdat ik niet goed Engels sprak, had ik echt de behoefte om mij op een andere manier uit te drukken. Ik vond die manier in modetekeningen.” Miki volgde er ook een korte modeopleiding, maar vond dat hij voor het serieuze werk ofwel terug naar Japan moest, of naar Europa. “Mijn zus leefde op dat moment in Parijs en dan is Antwerpen een kleine stap. Ik had in modebladen over de reputatie van de academie gelezen. Bovendien is Belgische mode echt big in Japan.”

Miki voelt zich intussen goed opgevangen op de academie. “De taal is niet makkelijk en in een groep mensen voel ik me weleens geïsoleerd. Maar de leraren begrijpen wat ik wil doen. Daarom ben ik hier graag.” Na zijn studie wil Miki terug naar Japan, voor een job in de modeindustrie (aan een eigen label durft hij nog niet te denken). “Ik heb in de States geleefd en in Europa. Vanaf een afstand zie ik beter de goede kanten van Japan.”

Tekst Trui Moerkerke / foto’s Roger Dijckmans / productie Annick Vandecappelle en Kanya Miki / make-up Gina Van den Bergh / model Audrey bij Dominique/ locatie Carolus Boromeuskerk Antwerpen