Kris Cuppens (33) speelt in de BRTN-serie ?Heterdaad” de rol van BOB’er Willy Martens. Zijn eerste vaste rol in een tv-reeks.

BART VANDERGETEN FOTO : LIEVE BLANCQUAERT

?Vermoedelijk kwam ik bij Heterdaad terecht via regisseur Marc Lybaert. Hij had eerder al de reeks De Put geregisseerd, waarin ik ook een rolletje had gekregen. Of je meedoet of niet, hangt vaak af van kleine dingen die weinig met artistieke kwaliteiten te maken hebben : Wie is vrij ? Op wie kan je vertrouwen ?

Eigenlijk ben ik architekt van opleiding maar ik heb altijd belangstelling gehad voor toneel. Tijdens mijn laatste jaar architektuur in Schaarbeek kwam ik in kontakt met mensen uit de groep rond Jan Fabre. Met als gevolg dat ik in Amsterdam naar De Macht der Teaterlijke Dwaasheden ben gaan kijken. Als je al van een roeping kan spreken, dan is ze daar gekomen. Na mijn legerdienst schreef ik mij in aan het conservatorium.

Ik heb verschillende klussen gedaan in de bouw, en de stap naar het teater is niet zo groot als je zou denken. Want net als een architekt moet een akteur zijn opdracht afbakenen. Met de gegevens die je worden aangereikt, ga je de ideale oplossing zoeken en ga je je inleven in een rol.

Om mindere periodes te kunnen overbruggen, sta ik nog altijd als aannemer geregistreerd. Want in de wereld van het teater kan je met het ene stuk sukses oogsten en met het volgende in de problemen geraken. Dankzij Heterdaad kan ik voor het eerst sinds lang financieel op adem komen. Het is ook voor het eerst dat ik als loontrekkende ben ingeschreven. Niet dat je tv-werk alleen daarom moet aanvaarden, maar je koopt er wel vrijheid mee voor later.

In Heterdaad speel ik iemand die aan de rand staat van het gebeuren. Zo’n beetje een ?slecht karakter, goed hart”. Dik is de figuur niet, maar je hebt ook niet de tijd om er een echt personage van te maken. Bovendien moeten de karakters nog evolueren in de reeks. Vergelijk het met teater. Ook daar stel je je de vraag hoe lang je in een bepaalde rol nieuwe facetten kunt ontdekken en het spel daardoor interessant houden. Anderzijds bieden de scenario’s weinig houvast voor karakterontwikkeling. In de vierde aflevering bijvoorbeeld komen bepaalde eigenschappen van mijn personage wel opeens naar voor. Maar hoe en waarom, is niet echt duidelijk. Het risico bestaat dat het personage daardoor aan geloofwaardigheid verliest.

Toch bewonder ik de prestatie van scenarist Ward Hulselmans. Het programma is wat het is, en ik doe het werk graag. Het biedt onverwachte mogelijkheden. Zo was ik niet bepaald een rijkswachtfan. Maar als je zelf de rol van BOB’er speelt ! Het geeft je een blik achter de schermen, en de gelegenheid om die mensen te leren kennen. Voor de serie heb ik ook op een motor leren rijden, een oude jongensdroom. Nu kom ik met de motor naar de set. Mijn personage smakt mensen tegen de grond, hangt zo’n beetje de zware uit. Zo’n motor geeft toch een heel ander gevoel dan wanneer ik met de fiets zou komen.

De reakties op Heterdaad trek ik mij beslist aan. Dan vraag ik mij af : wat is het produkt waard, waar is het verkeerd gelopen, wat had ik beter kunnen doen ? Ik lig er soms wakker van. Daarom vind ik het zo jammer dat we onder akteurs weinig praten over het vak. Ik heb een tijd in New York akteerlessen gevolgd en daar was dat de regel. Blijkbaar hebben wij die kultuur hier niet. Ieder ontdekt het vak voor zich.

Omdat de reakties op de eerste afleveringen positief waren, werken we nu in een euforische sfeer. Maar eerlijk gezegd, ik had nooit gedacht dat we zo’n kijkcijfers zouden halen. Ik sta wel verbaasd over het belang dat daaraan gehecht wordt, maar zelf ontsnap je er niet helemaal aan. Soms word je er speciaal voor opgebeld en dan is het van ?Waw”.

Akteren blijft voor mij een middel van konfrontatie met de rest van de wereld. Daarom heb ik liefst een teaterstuk met een inhoud die dat ook toelaat, zoals de monoloog van Derek Jarman die ik deed bij De Parade. Engagement is voor mij belangrijk. TV daarentegen gaat vooral om amusement. Probeer de mensen een geweten te schoppen, en ze zappen weg. Mijn kontrakt bij de BRTN loopt nog een jaar, maar daarna wil ik terug naar het teater. Hoogdringend. Want dit is te weinig om van te leven. En dan heb ik het niet over het financiële aspekt.”