“We worden vandaag ouder dan onze liefdes aankunnen.” Een zinnetje uit een Humo-interview met Dimitri Verhulst van een paar maanden geleden dat weerhaakjes in mijn brein sloeg. Want oude liefde, daar heb ik met twee hoogbejaarde ouders in een verzorgingsinstelling wel weet van. Een beeld dat ik nooit zal vergeten : twee nieuwkomers, broze oude mensjes met wit haar, die hand in hand de eetzaal binnenschuifelden. Zichtbaar verward door hun nieuwe omgeving en in pyjama, op die leeftijd heb je lak aan decorum. Maar hij hielp haar zorgzaam in haar stoel en veegde teder een haarlok uit haar ogen. Vorige week is de man overleden. Van in de gang ving ik gisteren een glimp op van het perkamenten vrouwtje, op haar rug in bed, wezenloos naar het plafond starend.

Bij Verhulst zelf heeft de werkelijkheid de literatuur ingehaald. Net als de protagonist uit De laatkomer wisselde hij een jarenlange relatie in voor een opgewarmde. Met een oude geliefde dus. Nu ken ik niemand van de betrokkenen, maar is de essentie van het columns plegen niet dat je over alles een mening mag ventileren, ook als je er eigenlijk geen affaire mee hebt ? Het fenomeen van de nieuwe oude liefde is trouwens geweldig populair tegenwoordig. Hoezo ? It’s the technology, stupid. Eens kijken op Facebook hoe het met dat lief van op de unief gesteld is en lap, voor je het goed en wel beseft heb je het vlaggen en zit je nachtenlang met bonzend hart en rode konen te skypen. Want zo gaat dat tegenwoordig : niemand blijft nog op dezelfde plek, de kans is groot dat je ‘enige echte liefde’ intussen naar Göteborg of Buenos Aires of Kathmandu verkast is. Daar komen dure vliegtuigrekeningen van en, als je er je verstand niet bijhoudt, meermaals nieuwsamengestelde patchworkgezinnen met tweeëndertig grootouderparen op verschillende continenten. Het is maar één van de redenen waarom ik niet op Facebook zit.

En verder vraag ik me af of voor Verhulst het gras in Zweden nog altijd groener is dan in de Ardennen. “Ik heb een afkeer van middelmatigheid die zich liefde laat noemen”, oreerde hij in hetzelfde interview. Maar als de hormonenstorm eenmaal gaat liggen, kan wat middelmatigheid af en toe enorm deugd doen. Het behoedt de mens voor uitputting, spaart bovendien een hoop airmiles. “If you can’t be with the one you love, love the one you’re with“, zong Stephen Stills destijds. Niet romantisch, wel goed voor het milieu.

LINDA ASSELBERGS

“Eens kijken op Facebook hoe het zit met dat lief van de unief en lap, voor je het goed beseft heb je het vlaggen”