Ik begrijp dat niet”, zegt een Belgische vriend. “Ik kom al tien jaar naar Amerika. Ik heb vrienden hier in New York, in Pittsburg, Nashville en Los Angeles. Zou je geloven dat in al die tijd nog nooit een van hen me heeft uitgenodigd voor een etentje thuis?” Ik geloof hem. De ironie wil dat hij zijn beklag doet in een Afghaans restaurant terwijl thuis in mijn koelkast de ingrediënten zitten voor de lekkere maaltijd die ik meneer wou bereiden. Maar een vergadering was langer uitgelopen dan gepland en of ik dus niet uit eten wou, want ze hadden nog wat af te ronden en zijn zakenrelatie moést daarna nog ergens anders heen, et cetera.

Ik heb één ding geleerd in New York: go with the flow. Wat wil zeggen: bijt je niet vast in plannen, zeker niet als het maaltijden betreft, en wees bereid om ze op het laatste nippertje te veranderen.

Voor de avond rond is, heeft de vriend nog meer verbazing geuit over de Amerikaanse eetcultuur. “Ik was aan het werk bij iemand thuis”, vertelt hij. “’s Avonds gingen niet alleen de ouders maar ook de kinderen elk hun kostje halen in diverse fastfoodrestaurants.” Zelf sta ik daar niet meer bij stil. Elke ochtend zie ik de leden van verschillende gezinnen één voor één hun bekertje koffie halen in het Spaanse kruidenierswinkeltje op de hoek. Dit prijzig ritueel herhaalt zich elke dag in tienduizenden New Yorkse winkels en restaurants. Wat is er in godsnaam zo moeilijk aan zelf een kopje koffie brouwen, vraagt een mens zich af.

De dag na ons etentje bij de Afghaan vliegt de Belgische vriend terug naar huis, terwijl Bush in Washington de eed aflegt. Ongeveer rond de tijd dat de Belg ’s zondags in Zaventem landt, wordt oud-president Clinton wakker in zijn nieuwe woonst niet ver van New York. Wat is het eerste dat hij doet nadat hij zijn tanden heeft gepoetst? Hij stapt in de auto en rijdt naar een winkeltje in het dorp om een beker koffie voor Hillary en een boterham met eiersla voor zichzelf te kopen. Een handvol persfotografen schiet kiekjes van de transactie. Wat later, Clinton is dan al weg, komt dochter Chelsea een beetje slaperig het winkeltje binnengestapt. Ook zij komt zich een ontbijt halen. Het ex-presidentiële gezin is weer een gewoon Amerikaans gezin geworden.

Van alle plaatsen in Amerika wordt er waarschijnlijk in New York het minst thuis gekookt. Dat is niet alleen omdat men er zoveel uit eten gaat, maar ook omdat er een oneindige keuze is aan restaurants waar je via telefoon, fax of e-mail een maaltijd kunt afhalen of aan huis laten bezorgen. Waarom tijd verliezen met boodschappen doen, koken en opruimen? New Yorkers kloppen meer uren dan ooit. Voeg daar de flink gestegen inkomens aan toe, piepkleine keukentjes en de typische New Yorkse passie voor alles wat snel en gemakkelijk is, en je krijgt steeds meer stadsbewoners die zelfs geen ei meer bakken.

Flatbewoners krijgen weleens een ongeruste brief van de gasmaatschappij om te vragen waarom ze geen gas verbruiken. Is er iets mis? Er is niets mis, ze hebben gewoon geen nood aan hun gasfornuis. Dat neemt alleen maar plaats. Architecten krijgen dan ook steeds vaker het verzoek om geen kookfornuis meer in nieuwe keukens te voorzien. Met een diepvriezer, een microwave en de hulp van 18.000 restaurants kunnen ze gerust zonder. Een vriendin vertelde me onlangs over een memorabele maaltijd waarbij de gastvrouw haar kredietkaart en een hoop restaurantmenu’s op tafel gooide. “Het eten is opgediend,” zei ze, “bestel maar wat jullie willen.”

Als Belgische lekkerbek haalt u nu misschien uw neus op, maar denk eraan dat in New York zelfs de meeste toprestaurants tegenwoordig aan huis bestellen. Goedkoop is het niet, maar een restaurant zoals het Italiaanse Peccavi brengt je diner in porseleinen schotels die op dienborden door het verkeer worden gelaveerd door geüniformeerde kelners. Andere dure restaurants hebben van het verpakken van hun eten een hele kunst gemaakt waarbij op geen kosten wordt gekeken voor decoratieve dozen, linten en elegante boodschappentassen. Er zijn nog veel andere zottigheden. Op de website tossed.com kan de klant via de computer een slaschotel samenstellen en dan aan huis laten bezorgen. Zonetoyourhome.com belooft drie supergezonde maaltijden per dag voor 25 dollar. Vrienden van mij bestellen regelmatig een weekvoorraad aan avondmalen voor hun gezin van vier op de website van de United States Personal Chef Association. Ze kunnen kiezen uit achttien verschillende chefs. Elke maaltijd kost 50 dollar. Ze eten die gezellig op voor de televisie. Quality time heet dat.

Alles is relatief natuurlijk. Mijn ouderwetse buurvrouw mevrouw Trapp kookt elke avond voor haar twee volwassen dochters. Ze scheppen hun borden vol en verdwijnen er dan mee in hun respectievelijke kamers. “Ze deden dat al als tieners”, zegt hun moeder op een toon alsof het de gewoonste zaak van de wereld betreft. En voor vele New Yorkers is het dat ook.

Jacqueline Goossens vanuit New York