Knack Weekend Black

Alber Elbaz, de ontwerper die vijftien jaar aan het hoofd stond van Lanvin, liet een half decennium nauwelijks iets van zich horen. Nu lanceert hij een nieuw merk, AZ Factory. Kan hij het nog?

Straks, als we weer mogen buitenkomen, ligt een comeback van de roaring twenties op de loer vol uitbundige feesten en dito kleren. Al lijkt dat moment nog ver weg. In plaats van glitters spotten we vooral tijdloze basisstukken in de winkelrekken.

Van onverkochte stock tot online debuteren: één jaar na het losbarsten van de coronacrisis peilen we bij twee grote Belgische modezaken naar de impact van deze moeilijke periode.

Eén maat volstaat, vinden Ester Manas en Balthazar Delepierre, het koppel achter Ester Manas. Het jonge Belgische merk werd genomineerd voor zowat alle belangrijke modeprijzen en staat voor een internationale doorbraak. Toch had niet iedereen er meteen vertrouwen in. 'De vraag die altijd terugkwam was: gaat het wel mooi zijn?'

Duurzame werkomstandigheden, inclusiviteit op de werkvloer, digitale dienstverlening. Ook de modesector moet mee met de uitdagingen waar bedrijven vandaag voor staan. Wie niet weet waar te beginnen, kan gelukkig een expert raadplegen. Drie nieuwe consultancybureaus stellen zich voor.

In tijden van click & collect maakt pre-ordering opgang, oftewel het bestellen van een kledingstuk vóór productie. Handig voor het merk, de consument én ook nog eens beter voor het milieu. Maar het is ook een oefening in geduld.

Duurzaamheid. De term wordt in de mode-industrie te pas en te onpas gebruikt, maar weet iemand eigenlijk nog wat het precies betekent?

Met zijn label XULY.Bët was hij in de nineties een profeet en een pionier in upcycling. Na omzwervingen in New York en Afrika, en anderhalf decennium in de schaduw van de mode, werkt Lamine Kouyaté aan een comeback.

Elk jaar belanden tonnen deadstock - onverkochte kleding en stofoverschotten van de mode-industrie - op de afvalberg. Daar willen almaar meer merken wat aan doen. In plaats van iets weg te gooien, geven ze het een tweede leven.

Het vergt lef om je eigen ding te doen. Christoph Hefti trok in 2011 bij Dries Van Noten de deur achter zich dicht om voluit voor zijn eigen werk te gaan: fantasierijke, handgeknoopte tapijten van restgaren die elk idee over hoe een tapijt eruit moet zien, tarten.