Filmmuziek is bijna zo oud als de cinema zelf, maar pas in de vroege jaren zeventig werden filmscores als een volwaardig muzikaal genre erkend. Het was niet toevallig in die periode dat de muziek die Bernard Herrmann schreef voor Citizen Kane (1941) van Orson Welles en voor de films van Alfred Hitchcock een cultstatus kreeg. Herrmann (1911-1975) is volgens kenners de meestbegaafde Hollywood-componist van de oude school. De in Chicago geboren toondichter leunde veel minder aan bij de Leitmotiv-traditie dan zijn uit Europa afkomstige collaga’s. In zijn meest ambitieuze scores is het hem minder te doen om emotionele manipulatie dan om het oproepen van intense gevoelens, hartstochten, duistere verlangens. Geen enkele componist ook die in zijn muziek zo briljant extreme geestestoestanden wist te vertolken. Voor wie een uitstekende introductie wil tot zijn werk, is er de heruitgave van de schitterende albums in de Phase 4-serie uit de Decca-catalogus. Tot nu toe zijn er in deze reeks vijf schijfjes verschenen, en telkens wordt de muziek fors uitgevoerd door het Londens Philharmonic Orchestra onder leiding van Herrmann zelf. In Great British Film Music en Great Shakespeare Films dirigeert Herrmann werk van Sjostakovitsj, Walton en Arthur Benjamin. Bij de overige drie cd’s gaat het om werk van zijn eigen hand. The Great Hitchcock Movie Thrillers bevat de bekendste thema’s van negen films van de paus van de suspens, met als subliem hoogtepunt zijn geobsedeerd romantische muziek voor Vertigo.Great Film Music bundelt een aantal uitstapjes in het genre van de fantastiek (zoals The Day the Earth Stood Still, Fahrenheit 451 en Gulliver’s Travels). Great Film Classics omvat onder andere een tot een suite gegoten bloemlezing uit zijn revolutionaire score voor Citizen Kane, die voornamelijk uit ultrakorte motieven bestond, een techniek die Herrmann had overgenomen van de radioluisterspelen die hij met Welles had gemaakt.

Een andere, dit keer gloednieuwe serie die in geen enkel cd-rek van de liefhebber mag ontbreken, biedt verzamelingen (meestal uitgevoerd door het Londens Symfonie Orkest) van vier uiteenlopende componisten : de Fransman Georges Delerue, de Amerikaanse overgangsfiguren Leonard Rosenman (te gast op het festival van Gent) en Alex North en de Japanner Toru Takemitsu. Voor Delerue werd uitsluitend geplukt uit de muziek met veel gedragen vioolpartijen voor zijn favoriete regisseur FranƧois Truffaut. De Rosenman-cd wordt volledig gevuld met zijn twee scores voor de James Dean-klassiekers East Of Eden (memorabele stukjes Americana die de landelijke sfeer oproepen, verwant aan Copland), en Rebel Without a Cause (een complexe score met zowel big band jazz voor de grote stad als naar Stravinsky neigende verstoorde ritmes en polytonaliteit voor de scĆØnes van geweld en terreur). North krijgt een veel ruimere selectie : natuurlijk mochten zijn befaamde scores voor A Streetcar Named Desire en Spartacus niet ontbreken. Maar de verrassing is de lange selectie uit het weinig bekende The Bad Seed, een virtuoos en meeslepend duel tussen snerpende, dissonante piano en het populaire Franse deuntje Au clair de la lune. Een echte verzameling van rariteiten is de cd van de legendarische Takemitsu. Anders dan bij westerse muziek, blijft niet Ć©Ć©n melodie in je geheugen rondzoemen. Zijn muzikale composities bestaan uit een niet aflatende stroom van klanken, vaak onwezenlijk mooi, met een subtiele spanning en een even grote zuiverheid als de strenge kille films in kwestie ( Harakiri, Woman in the Dunes, Black Rain).

Bij elke cd van deze ook grafisch prachtig vormgegeven reeks hoort een boekje met achtergrondinformatie over de carriĆØre van de componist.

Bernard Herrmann : Great Film Music, Great British Film Music, Great Shakespeare Films, Great Film Classics, The Great Hitchcock Movie Thrillers (Phase 4/London-PolyGram). Alex North, Leonard Rosenman, Toru Takemitsu, Georges Delerue (Nonesuch Film Series/WEA).

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content