Of Tom Boonen er iets mee te maken heeft, is niet zeker, maar fietsen is hip. Althans in de jongste lichting wellnessapparaten.

: : Een Hypoxi-behandeling van 12 sessies kost 450 euro. Meer info 03 295 91 85 of www.hypoxi.com Pas dit najaar zullen de eerste Aqdivers in België verdeeld worden. Meer info : 058 31 06 38 of www.plubo.be

De Hypoxi bijvoorbeeld, die zeer gericht het vet aan billen en bovenbenen aanpakt, is een kruising van een hometrainer en een ligfiets. Op zich niet zo speciaal, dacht ik eerst, tot ik een tutu van zwart neopreen, een hartslagmeter en een thermometer om de dij aangetrokken kreeg. De tutu wordt vastgeklikt aan een cocon, die dichtklapt. Mijn hele onderlichaam zit nu in een drukcabine en het is de volgende stap die me het meest zorgen baart : de lucht wordt uit de cabine gezogen, zodat er een vacuümeffect ontstaat. De werking van de Hypoxi is immers gebaseerd op de volgende redenering : een slechte doorbloeding van billen en bovenbenen is bij veel vrouwen de oorzaak van vetophoping. Door precies die zones onder lage druk te brengen, wordt al het bloed uit het lichaam ernaartoe getrokken. Letterlijk de doorbloeding stimuleren, dus.

Door de combinatie van lichte training en wisselende druk worden de vrijgekomen vetzuren onmiddellijk verbrand in de spieren. Na een halfuurtje rustig trappen zou 30 tot 35 g vet van mijn billen verdwenen moeten zijn. En er is een – waarschijnlijk gewenst – neveneffect aan deze techniek : “Het is een cellulitiskiller,” zegt Nancy Buelens van schoonheidsinstituut Helios in Leuven, dat sinds april een toestel gebruikt. “We merken bij iedereen een versteviging van de huid.” Van beide effecten zie ik met het blote oog niets, maar voor een optimaal resultaat (één maat minder), hebben de meeste mensen dan ook minstens twaalf sessies nodig.

Moe ben ik er alvast niet van geworden, en dat kan niet gezegd kan worden van mijn sessie op de Aqdiver. In het Floreal zwembad van Nieuwpoort hijst verdeler Johan Lansens samen met redder Steve een inox hometrainer van 64 kg in het ondiepe water. Bedoeling is dat ik eerst opwarm op het laagste niveau, zonder enige weerstand. Een makkie op het droge, maar in het water minder evident. Als Lansens beweert dat er maar de helft van de tijd van een klassieke spinning nodig is om een vergelijkbaar resultaat te bereiken, vind ik dat dan ook niet meer dan logisch : het is dubbel zo hard trappen ! Ik fiets me in het zweet op alle vijf de ‘versnellingen’, maar het blijft een verfrissende ervaring door af en toe eens kopje-onder te gaan. Bedoeling is, net als bij een klassieke spinning, in groep en onder begeleiding het tempo op te voeren en weer te verminderen. Laat het duidelijk zijn : vet verbranden doe je hier in de eerste plaats zelf. Omdat het lichaamsgewicht onder water met 60 procent daalt, verkleint de kans op kwetsuren, en zou het ook zijn nut kunnen bewijzen bij specifieke revalidaties.

Hoewel het er vroeg of laat van moest komen dat iemand aquajogging en spinning samen zou voegen tot aquaspinning, is het idee vrij nieuw : in Italië en Spanje is het al een succes en ook in Nederland zijn hoe langer hoe meer zwembaden met waterfietsen uitgerust.

Tekst Leen Creve