Ik ben geboren in Lima, Peru. Net als Spanjaarden heb ik een dubbele naam, die van mijn Peruviaanse vader én die van mijn Belgische moeder.

Op mijn vijftiende zijn we naar België gekomen, en dat was een grote aanpassing. Mijn moeder had altijd Spaans met ons gesproken, omdat het niet de bedoeling was om ooit nog terug te keren. Maar ja, hoe gaat dat ?

Ik ben altijd creatief geweest, met tekenen en knutselen, maar juwelen ontwerpen was zeker niet mijn eerste plan. Ik heb een jaar geneeskunde gestudeerd om mijn kinderdroom waar te maken : het menselijk brein begrijpen. Ik wou neurologe worden, maar toen het doordrong dat ik daarvoor tien, twaalf jaar moest studeren, zag ik dat niet meer zitten. Daarna wou ik psychologie volgen om later psychoneurologie te studeren in Amerika. Het is anders gelopen.

Mijn man, de vader van mijn kinderen, ken ik al van op de middelbare school. Zijn moeder ontwierp juwelen. Ik werkte bij haar als jobstudente en omdat ze zag dat ik er feeling voor had, vroeg ze of ik de zaak van haar wilde overnemen. Niet dus. Maar ik heb me toch ingeschreven aan de Antwerpse academie om het vak te leren.

Mijn afstudeerproject trok de aandacht van Katrin Wouters en Karen Hendrix en ze vroegen of ik bij hen wou komen werken. Van die toffe vrouwen heb ik heel veel geleerd, maar ik wist al snel dat ik mijn eigen weg zou gaan. Katrin en Karen hebben me daarin gestimuleerd.

Sinds mijn eerste collectie kies ik telkens een lifesaver : een juweel waarvan een deel van de winst naar een goed doel gaat. Dat geef ik aan een Belgisch nonneke in Peru, die een polikliniek heeft opgezet in een achterbuurt van Lima. Mijn bijdrage is misschien niet groot, maar ze redt toch mensenlevens.

Nee, ik heb geen eigen winkel, daarvoor is het nog te vroeg : ik ben nog geen drie jaar bezig.

Twee keer per jaar verkoop ik mijn collecties aan een vijftiental winkels: Walter Van Beirendonck in Antwerpen, De Rop in Beveren, Icon in de Brusselse Dansaertstaat … Ik was vroeger een fervent shopper. Ik kén de mooie winkels. Nu investeer ik al mijn centjes in mijn bedrijfje.

Ik heb niet alleen mijn eigen collecties, ik werk ook voor anderen. A.F. Vandevorst bijvoorbeeld, heeft me gevraagd accessoires te ontwerpen bij de kledingcollectie.

En ik heb tailor made-stukken : mensen vragen trouwringen, of een halsjuweel. Soms met diamanten of andere edelstenen, of in een bepaalde kleur of stijl.

Ik probeer altijd tijdloze sieraden te maken, maar toch in een hedendaagse sfeer.

Mijn atelier is thuis. Ik ben graag met mijn zaak bezig, maar ook met mijn twee zoontjes. Maar thuis werken, betekent ook dat ik weer naar boven trek als de kinderen slapen.

Zopas heb ik een kindercollectie op de markt gebracht, op de beurs in Parijs. Er is al belangstelling voor in Londen, IJsland, Denemarken en New York.

Voor meisjes baseerde ik me op sprookjes, bijvoorbeeld De prinses op de erwt. Dat is een kettinkje geworden met het hart van de prins, een grijs Filipijns pareltje als erwt, en daarachter een zilveren kasteeltje.

Voor jongetjes heb ik een schatkist, en amuletten met een doodskop. Mijn zoontje van vijf heeft zo’n schatkist met een diamant erin. Geen echte natuurlijk, maar bergkristal. Soms komt hij met steentjes of pluimen thuis. Dan vraagt hij om er een juweeltje van te maken.

Het is mijn ambitie om mijn zaak te doen groeien, zonder dat het routine wordt. Ik wil het altijd even graag blijven doen als nu. En ik snak naar samenwerking met een partner : ik wil graag iets leren van iemand. Niet dat ik echt op zoek ben, maar het is een van mijn dromen.

Ik ben erg gelukkig met mijn man en met mijn prachtige zoontjes en met mijn werk. Ik wil àlles doen om het zo te houden. Of om nóg gelukkiger te worden.

Karin Nuñez De Fleurquin (29) is juweelontwerpster.

www.karinnunezdefleurquin.com

Griet Schrauwen / Foto Charlie De Keersmaecker