Kant-en-klaar

Ter ere van de tiende verjaardag van het Kant- en Modemuseum in Calais kreeg de Belgische ontwerper Olivier Theyskens carte blanche bij het organiseren van een expositie. De ‘gothic modeprins’ combineert er zijn werk van de voorbije 22 jaar met vondsten uit de archieven van het museum.

“Mijn grootouders wisten dat ze me blij maakten met alles wat met couture te maken had. Ze verzamelden schatten voor mij op vlooienmarkten, van stukjes kant tot borduurwerken. Toen ik een kind was, in de jaren tachtig, behoorde kant voornamelijk tot de wereld van de lingerie, een vrij intiem universum. Bij mijn eerste ontwerpen gebruikte ik graag veel oude kant.”

Maar de hedendaagse variant kon je niet bekoren? “Het garen was veranderd: het had een synthetische basis en voelde heel machinaal. Toen ik bij Rochas startte, wilde ik het graag weer in mijn ontwerpen integreren, dat was bovendien een must voor het huis. Ik werd echter pas echt opnieuw verliefd op kant toen ik mijn eigen merk ontwikkelde. Ik ontdekte de enige fabrikant ter wereld die nog steeds zijdegaren gebruikt. Dat maakt het kant zo kostbaar en zo kwetsbaar.”

Je dook nu in de collectie van het Kant- en Modemuseum. Hoe vult hun archiefmateriaal jouw creaties aan? “Ik merk vaak hoe erg mijn vak gekoppeld is aan oude technieken: van werken met naald en draad tot het gebruiken van een naaimachine. Het museum werkt aan het behoud van het industriële gereedschap en bewaart prachtige objecten. Ik was geïnteresseerd in het onthullen van dat universum. En ik wilde gelijkwaardigheid vinden: verbanden tussen mijn aanpak en de museumcollectie, die teruggaat tot de 19de en 20ste eeuw. Toen ik me in de archieven verdiepte, ontdekte ik niet meer dan ik al wist over mijn werkproces: er zijn nu eenmaal fundamenten die elke ontwerper deelt. Of het nu gaat om het snijden van stoffen of om het spelen met materialen en herhalingen. Die charme gaat al eeuwen mee.”