Jo Blommaert Tekening Sandra Schrevens

?Regelmatig lopen zusters een kamer binnen waar vervolgens twee naakte bejaarden verschrikt opkijken en de dekens schielijk over zich heentrekken : ze hoorden niet op de deur kloppen, omdat ze hun gehoorapparaten niet in hadden.?

Het zou een (flauwe) mop over bejaardentehuizen kunnen zijn, maar het is een fragment uit een fijngevoelig artikel over verliefde oudjes dat onlangs in het Nederlandse weekblad HP/De Tijd verscheen. Het Dubbeldik zomernummer was helemaal aan het thema M/V gewijd en bevatte, naast meerdere andere rake bijdragen over de hedendaagse relatiewereld, dit mooie verslag van Frits Baltesen over het bejaardencentrum Ter Merwelanden in Dordrecht.

Andere (flauwe) mop zou volgend citaat kunnen zijn : ?Personeelslid rende ’s avonds naar boven nadat een bewoner had gebeld. Toen de zuster op zijn kamer kwam, bleken ze zo heftig met elkaar te hebben gestoeid dat ze per ongeluk het alarmknopje naast het bed hadden ingedrukt.? Het is echter een uitspraak van de directrice van het bejaardentehuis die verder met veel respect over het gevoelsleven van haar bewoners praat. ?Hoe oud je ook bent, bij elkaar zijn blijft belangrijk. Lekker samen knuffelen op de bank.?

Toch is het zelfs haar opgevallen hoe ver die gevoelens van ouderen voor elkaar kunnen gaan. ?Ze kunnen net zo verliefd zijn als iemand van twintig. Zich gedragen als tortelduifjes die het liefst de hele dag hand in hand zitten.?

Gezien de wanverhouding tussen mannen en vrouwen in het tehuis (35 mannen voor 144 vrouwen) gelden ook hier de regels van de bikkelharde concurrentie. ?Tussen de vrouwen is er een enorme competitie om die schaarse mannen?, aldus de directrice. ?Zeker om de enkeling die nog helder in zijn hoofd is en niet te ziek, want bijna iedereen mankeert wel iets. Het is een echte strijd. Met passie, jaloezie, blauwtjes, seks en liefdesverdriet.?

De 85-jarige Gerrit is de populairste van de gang. Geen wonder, vindt hijzelf : ?Ik trek elke dag een schoon overhemd aan, maak grapjes en ben aardig.? Na het overlijden van zijn vrouw woonde hij dertien jaar alleen. Vorig jaar kwam hij naar het tehuis waar al na één maand de 91-jarige Stien zijn vriendin werd. Ze overleed eerder dit jaar. Volgens Gerrit was ze ?een vrolijk meisje?, ook al moest hij haar af en toe geruststellen als ze weer eens naar de foto’s van haar overleden man had zitten kijken. ?Meissie, blijf daar nu niet aan denken,? sprak hij haar dan troostend toe. Omgekeerd noemde zij haar 85-jarig vriendje een ?lieve jongen?. Gerrit heeft inmiddels alweer een nieuwe vriendin, opnieuw een besje van 91.

Niet alle bewoners zijn in een even goede conditie als Gerrit. De vriend van Charlotte is 98, kan moeilijk stappen, ziet nauwelijks nog en zegt niet meer zoveel. Toch komt hij, als zijn gezondheid het enigszins toelaat, nog dagelijks op haar kamertje. Niet om te stoeien, soms alleen maar om een beetje te zitten suffen. Toch vindt Charlotte het fijn als hij komt. Dankzij hem staat ze in het bejaardentehuis te boek als de vrouw van 99 die nog een man aan de haak heeft weten te slaan. Maar echt passioneel is hun relatie niet.

Bij Jos en Maria, elk zowat tien jaar jonger, zit er wél nog pit in. Ze doen alles samen : samen kopje koffie drinken, samen eten, samen televisie kijken en praten over vroeger. Ze doen ook samen boodschappen en delen de kosten, alleen het kanariezaad van Jos rekenen ze niet mee. Jos heeft haar ten huwelijk gevraagd maar ze heeft geweigerd. ?Ik ben met mijn vorige man zo lang getrouwd geweest. Dat vergeet je niet. Hoewel Jos reuzelief is. De andere vrouwen hier zijn jaloers op me. ‘Je bent een bofkont met zo’n man, ‘ zeggen ze, ‘jij kunt ten minste met iemand praten’.?

Ook tussen de 87-jarige Jan en de 86-jarige Maria klikt het prima. Ook daar wordt wel eens aan een huwelijk gedacht, maar ook daar zitten herinneringen in de weg. Ze hebben al vijf jaar een relatie, doen eveneens alles samen, behalve met elkaar slapen. ?Maar misschien komt dat nog wel?, zegt Jan.

Zoals hij op zijn 87ste geen enkele mogelijkheid wil uitsluiten, zo blijft ook de 89-jarige Sjaan hoopvol. Momenteel treurt ze nog altijd om Gerard, met wie ze vorig jaar gebroken heeft. Nog elke dag heeft ze daar spijt van. Net als een pubermeisje met ldvd, zegt ze : ?Ik huil elke dag om hem, soms urenlang. Ik was gek op Gerard en nou weet ik niet wat ik moet doen. Want ik hou nog steeds van hem. (…) Gerard was zo vriendelijk, zo aardig en zo schoon.?

Tijdens de 3,5 jaar dat ze samen waren, kwam hij elke dag bij haar op de kamer. Ze gingen samen uit in hun elektrische wagentjes. Ze kookte voor hem en masseerde hem elke avond. En hij zei dat ze mooi was en helemaal niet oud…

Waarom ging het dan mis ? Gerard bleek ook de buurvrouw te hebben gekust, en voor nog wel meer andere vrouwen interesse te hebben gehad. Bovendien dronk hij en als hij te veel gedronken had, schold hij haar uit. Dan gooide ze hem er wel eens uit. De laatste keer was het al de vierde keer geweest dat ze hem eruit gooide. ?Je komt er nooit meer in !? had ze toen geroepen.

Maar nu, nu de pijn niet blijkt te slijten, hoopt ze wel eens dat hij terugkomt. Ja, als hij voor de deur zou staan, zou ze hem binnenlaten. Meer zelfs : als hij zou beloven dat hij zou ophouden met drinken, dan wil ze zelfs met hem trouwen.

En dat op haar 89ste ! Sjaan toch !