De Vereniging van Meesterkoks van België organiseerde midden september haar vijfde jongerenweek. Meer dan vijftig restaurants lokten toekomstige klanten met een uniek aanbod : een volledig menu voor dertig euro. Twee studenten journalistiek van de Erasmus Hogeschool in Brussel schoven mee aan tafel.

Knack-stagiair Tim Cunningham (24) bezocht Au Gastronome, Paliseul.

Als we na meer dan anderhalf uur rijden eindelijk ons kleine tweedehands autootje naast een glimmende dure wagen parkeren, is de toon meteen gezet, het contrast scherpgesteld. “Hopelijk was de lange rit het waard”, mopper ik nog tegen mijn vriendin, maar in Au Gastronome besef ik al snel de dwaasheid van die uitspraak. Alles straalt luxe uit en de verwelkomingchampagne verdrijft de autozorgen. In de bar, waar we genieten van enkele zalige amuse-gueules, zitten verbazend veel jongere mensen. Iedereen pendelt tussen pril genieten en licht ongemak, bang om uit de toon te vallen. Een ouder koppel slaat ons gade en geniet zelfs meer van onze verbaasde blikken dan van hun sprankelende aperitief. Ook in de stijlvolle eetzaal zijn slechts drie tafeltjes bezet door mensen die je met de beste wil van de wereld niet jong kan noemen.

Wat volgt kan in één woord worden samengevat : verwennerij. Een koud voorgerecht (ganzenlever en gemarineerde vis op een bedje van meloen in porto en zachte kruiden), een warm voorgerecht (zalm in bladerdeeg met kruidige tomatensaus en soja), een hoofdgerecht (ravioli van eend in wijnsaus), een dessertkar die uit je lekkerste dromen rolt, en tot slot koffie met enkele kleine hapjes.

Dit had ik nooit eerder meegemaakt. De eend in ravioli was niet zomaar mals, ze loste als het ware op tegen mijn verhemelte om van binnenuit ware smaakaanvallen te lanceren. Ondertussen speelde zachte jazzmuziek op de achtergrond. Ogen werden gesloten, lippen wellustig gelikt, en er was regelmatig een luide “mmm” hoorbaar. Bij het afrekenen – zestig euro voor twee, een droomdeal – maakten we bijna een knieval voor meesterchef Michel Libotte.

Weekend Knack-stagiair Thijs Demeulemeester (23) bezocht Clos St. Denis, Kortessem.

Zij onberispelijk in een zwart kanten topje, geklede broek en lakschoentjes, ik studentikoos : een casual hemd, jeans en witte baskets. Toprestaurant of niet, het blijft een jóngerenweek. Vastbesloten iets te doen aan onze voorlopige culinaire hoogtepunten (moeders hespenrolletjes en Chokotoffs) trekken we naar de sterrenzaak in Kortessem. Gelukkig geen blitse bolides van rijkeluiszoontjes te bespeuren, al stemt dat me niet gerust. Hoe hartelijk de Denis ons ook ontvangen, ik ben onwennig en nerveus als op een eerste schooldag, bang te zondigen tegen de etiquette. En dat alles in een protserig barok interieur, waar obers je permanent op de vingers kijken. Ik zal me nooit thuis voelen in deze antiekwinkel, mijn smaakpapillen wel.

Na het matige aperitief, perzikchampagne met verse munt, artisanale kaaskoekjes en een bordje ganzenlever, loodst de ober ons naar het verste tafeltje in een uithoek van het restaurant. Van die plaats hebben we een goed uitzicht op de andere gasten – altijd handig om in geval van nood hun tafelmanieren af te kijken. “Als voorgerecht een friandise van Noorse zalm met komkommerroom en dille”, declameert de ober die in één adem ook de Griekse wijn presenteert. “Laat me de wijn niet moeten proeven”, smeek ik in stilte. “Dan val ik gegarandeerd door de etiquettemand.”

Echt van mijn stoel val ik pas bij de hoofdschotel : duifje uit de Landes, gebakken en gelakt met honing en kaneel, macaroni gevuld met de billetjes en een oude portosaus. Met stip het allerlekkerste dat ik ooit heb gegeten. Ook het dessert, bladerdeeg met Jonagold appelen, rozijnen en karamelsaus, en de koffie met versnaperingen zijn een feest voor oog én mond. Voor dertig euro hebben we elk een overweldigende eetervaring, al kun je dit moeilijk nog eten noemen : het oppeuzelen van zulke exquise delicatessen heeft iets geils. Uitwendig behield ik mijn sérieux, inwendig had ik het ene orgasme na het andere.

Ogen werden gesloten, lippen wellustig gelikt, en er was regelmatig een luide “mmm” hoorbaar.

HET OPPEUZELEN VAN ZULKE EXQUISE DELICATESSEN HEEFT IETS GEILS.