Globaal kun je de mensheid in twee groepen verdelen : de haringeters en de sardine-eters. Tot voor kort rekende ik mijzelf zonder aarzeling tot de tweede groep : zon, een blauwe hemel, en een neiging tot vrolijke chaos liggen mij nu eenmaal beter dan grijze luchten en geordende somberte. Maar kijk, in huize Asselbergs is het nu al maanden Scandinavische week. Het begon met de moord op het tienermeisje Nanna Birk Larsen, in twintig afleveringen opgelost door een karaktergestoorde vrouwelijke detective met een zwak voor handgebreide Faerøertruien. Eigenwijs als ik ben, dacht ik de scenaristen van The killing op een continuïteitsfout te betrappen toen Sarah Lunds lievelingstrui in aflevering vier (het kan ook vijf zijn) door een slechte mens aan repen gejaapt werd en ze in de volgende in dezelfde intacte trui verscheen. Tarara, laat Sara nu een kast vol quasi-identieke truien hebben. Dat scheelt een hoop getob voor de spiegel ’s morgens, een truc die ze deelt met haar Zweedse collega Saga Norén uit The bridge, zo mogelijk nog verknipter en altijd in dezelfde leren broek verpakt. Fris is anders, maar in Scandinavische misdaadseries is het altijd herfst, dat scheelt. Bovendien is hun relatieleven niet bepaald bruisend te noemen.

Nee, dan liever Birgitte Nyborg Christensen, de vrouwelijke premier uit Borgen, die scherp gesneden pakjes draagt en bovendien een strakke vent heeft. Toch in de eerste jaargang die ik nog volop op dvd aan het bekijken ben. Maar intussen is op Canvas de tweede serie al begonnen, zodat ter hoogte van mijn flatscreen Birgitte nu eens problematisch gescheiden is en van de weeromstuit gelukkig getrouwd. ?Hej skat”, zegt ze dan aan de telefoon en ?hej hej”, met een lichte glottisslag, bij het afscheid. Na talloze seriemoorden en evenzoveel regeringscrisissen jeg taler allerede flydende dansk, tak!

Wat Deense met Vlaamse fictie gemeen heeft, is dat er telkens dezelfde acteurs in opduiken. Kijk, daar heb je de papa van Nana Birk Larsen, van verhuizer gerecycleerd tot minister van Defensie. En Søren Malling, dat moet zowat de Deense Koen De Bouw zijn, nu eens de norse sidekick van Sara, dan weer — met bril en een andere coupe — de hoofdredacteur van TV1 in Borgen.

Stel de dooi nog maar wat uit, met nog twee jaargangen Borgen en de derde serie van The killing in het verschiet verschans ik mij onder het televisiedekentje tegen haring-etende psychopaten en nachtelijke grootstedelijke dreiging. Maar tegen de uitkom mag de misdaadgolf zich voor mijn part naar het Zuiden verplaatsen. Dat de vrouw van de Griekse speurder Kostas Charitos de sardines maar al op de grill legt.

linda.asselbergs@knack.be

Linda Asselbergs