DRIE KEER ZORN

De diskografie van John Zorn wordt een al even verbijsterende puzzel als de muzikale strategieën van de immer uitdagende komponist en saxofonist. Ooit eventjes verkrijgbaar in dure Japanse edities, worden sommige albums nu uitgebracht door Zorns eigen Tzadik-label.

Op “Kristallnacht” tekent een klein ensemble, met onder andere Marc Ribot en Mark Feldman, het inktzwarte, hallucinante portret van de nazi-waanzin. Sinds de opname van dit album, in 1992, verdiept Zorn zich alsmaar meer in zijn joodse achtergrond, wat met name een sterke reeks albums van het kwartet Masada opleverde, voorlopig nog alleen via sluipwegen te bemachtigen. (Met karakteristieke branie draagt Zorn op toernee in Duitsland steevast een T-shirt met jodenster.)

“Elegy”, even bloedmooi als de roos op de cover bloedrood is, werd opgedragen aan Jean Genet. Het betrekkelijk korte stuk staat een beetje apart in het vaak openlijk gewelddadige en krachtig verklankte werk van Zorn. Dit is beheerste kamermuziek voor luit, viool, gitaar, stem, perkussie, sound effects en turntables. Traag, strak en van een wurgende schoonheid.

“Locus Solus” is dan weer een welgekomen heruitgave van werk uit de jaren tachtig, oorspronkelijk nog op vinyl verschenen. Diverse kleine ensembles, met Wayne Horvitz en Arto Lindsay in een prominente rol, comprimeren ruwe materie tot muzikale kneedbommen, explosieve stukjes die zelden boven de twee minuten uitkomen. Verwijzingen naar filmmuziek, art rock en trash, pastiche en sarkasme tegen de pijngrens aan een blauwdruk voor Naked City, waarmee Zorn even later zijn scherpste werk zou maken. “This shit is weird”, schrijft hij in de hoestekst en gelijk heeft hij.

Drie keer Zorn, drie keer raak. En ik kijk benieuwd uit naar een vierde Tzadik-album dat blijkbaar nog niet voor de Belgische markt in aanmerking komt : “The First Recordings”. Wat schuilt daar achter ?

John Zorn, “Kristallnacht” (* * * ), “Elegy” (* * * * ) en “Locus Solus” (* * * * ). Het Tzadik-label wordt verdeeld door Dureco.

CONNOISSEURS

Blue Note, het label waarvoor het woord legendarisch lijkt uitgevonden, voegt weer vijf nieuwe titels toe aan de Connoisseur Series. Negenentwintig zijn er nu, hier alleen op cd verkrijgbaar, maar voor de liefhebber bestaan ze ook in collector’s edities op vinyl.

Voor de verse lading greep producer Michael Cuscuna nu eens niet naar de oorspronkelijke albums uit de jaren vijftig en zestig. Hij maakte een trefzekere keuze uit vergeten sessies uit diezelfde periode, die tot in de jaren tachtig in de kast bleven liggen en toen heel eventjes op vinyl beschikbaar werden gemaakt.

Dat een en ander zo lang in de archieven bleef, heeft in elk geval niets met de muzikale kwaliteit te maken. “A Slice Of The Top” van tenorman Hank Mobley, “Patterns” van vibrafonist Bobby Hutcherson en “The Procrastinator” van trompettist Lee Morgan kunnen rustig de vergelijking met ander werk van die heren doorstaan.

Maar “Etcetera” van Wayne Shorter en “Solid” van Grant Green steken er boven uit. Shorter krijgt vrij spel van een trio met Herbie Hancock, Cecil McBee en Joe Chambers wat een fantastisch saxofonist was de man toch die ons nu lastig valt met goed gemaakte maar volstrekt overbodige muzakdingetjes.

Grant Green toont zich, in gezelschap van onder andere Joe Henderson en McCoy Tyner, in een andere gedaante dan we van deze gitarist gewend zijn. Minder funky en naïef, moderner en inventiever, met een repertoire dat zich uitstrekt tot George Russels veeleisende “Ezzthetic”.

Op alle cd’s staan extra stukken en de lelijke lp-hoezen uit de jaren tachtig werden vervangen door gepast Blue Note artwork.

Wayne Shorter, “Etcetera” (* * * * ) ; Grant Green, “Solid” (* * * ) ; Hank Mobley, “A Slice Of The Top” (* * * ) ; Bobby Hutcherson, “Patterns” (* * ) ; Lee Morgan, “The Procrastinator” (* * ). Blue Note wordt verdeeld door Emi.

KEUZE

Film : “Nanook Of The North” met live muziek van André Goudbeek, De Werf in Brugge (29/11).

Koncert : Paul Motioan Electric Bebop Band, CC Luchtbal in Antwerpen (27/11).

Klubs : Erwin Vann Trio (25 en 26/11) en Jeroen Van Herzeele Trio (2 en 3/12), L’Archiduc in Brussel (telkens om 17 uur) ; Brussels Jazz Orchestra, Damberd in Gent (28/11) ; Nnenna Freelon & Trio, de Kave in Lauwe (1/12).

Gehoord : Mark Harvey, “Paintings For Jazz Orchestra” (Leo Records).

ROB LEURENTOP

De Franse klarinettist Antoine Prawerman werkte mee aan A Love Supreme van Kris Defoort en Fabrizio Cassol. Nu stelt hij in de reeks Jazzlab zijn nieuwe kwintet voor, tegelijk met de nieuwe cd “Au Fond Dans La Mer Une Etoile Se Réflète Sur Le Ventre D’Argent Des Poissons”. Te zien op 25/11 in De Werf (Brugge), op 7/12 in De Gele Zaal (Gent) en op 9/12 in Netwerk (Aalst).