Radiomaker en muzikant

Radio is magisch. Op zich is het simpel : je zit alleen in de studio met een platenspeler, een spiekbriefje en de klok. Maar er zijn honderd en een manieren om je verhaal te vertellen en de luisteraar te bereiken. Dat fascineert me, ook bijna dertig jaar na mijn eerste uitzending.

Thuis heb ik de liefde voor muziek meegekregen. Als kleine jongen namen mijn ouders me mee naar concerten in het Brusselse conservatorium en het Paleis voor Schone Kunsten. Het klinkt niet erg sexy, maar ik beleefde er veel plezier aan. De laatste keer dat ik hier in het conservatorium was, legde mijn oudste dochter er haar eindexamen af. Spannend uiteraard, maar ik was vooral trots.

Ik wil nog altijd muziek studeren. Na mijn studie in Leuven heb ik mijn kans gewaagd, maar het conservatorium was er toen vooral voor uitblinkende solisten. Nu zouden ze me wellicht in de jazz- of popafdeling steken, maar het blijft een gemis. Als halve autodidact troost ik me met de gedachte dat gebreken artiesten net zozeer vormen als hun capaciteiten.

Eind vorig jaar werd ik gevraagd om peter te worden van Blindnote. Met die campagne wil ontwikkelingsorganisatie CBM een deel van de achthonderdduizend blinden in Congo helpen. Wat me helemaal over de streep trok, was het aantal oogartsen in Congo. Vertaald naar Vlaanderen zouden het er hoogstens een stuk of vijf zijn.

Een radiomaker moet zonder beeld toch een wereld oproepen. Op het folkfestival in Dranouter doen we iets soortgelijks, want we spelen er in het donker. Zo confronteren we het publiek met blindheid, al willen we ook een positief verhaal vertellen. Wie niet op zijn zicht kan vertrouwen, ontdekt misschien wel iets anders.

Piano spelen is een uitlaatklep. Ik speel ook graag voor publiek, daar leef je meer naartoe. Het is zeker spannend als je iets nieuws probeert, zoals op tournee met Rick de Leeuw of Patrick Riguelle. Meestal ben je er zeker van dat er wel íets zal lukken, maar toch. Alle podiumkunstenaars willen communiceren, maar elke voorstelling is anders en elk publiek heeft zijn eigen codes. Als de vonk niet overslaat, ga ik niet dagenlang tobben. Wat voorbij is, is voorbij.

Mijn beide ouders waren krantenjournalisten. Ze gaven me ook een zekere interesse mee, maar journalistiek is behalve een beroep vooral ook een attitude : nieuwsgierig zijn, openstaan voor wat zich aandient en er uiteindelijk iets van opsteken.

Ik kijk op naar mensen die discreet gezag uitstralen. Mensen als Marc Moulin ( Belgisch muzikant) – sterke figuren die autoriteit hebben door wat ze doen en denken, maar toch altijd voorkomend blijven. Helaas is de combinatie zeldzaam.

Als vader was ik vaak afwezig. Ook als grootvader ben ik verre van perfect. Maar het leven is een kwestie van afwegen en de balans opmaken. Spijt en schuldgevoelens maken een mens ook zelden wijzer. Ik ben meer iemand die zaken aanpakt en er het beste van maakt.

Twee weken geleden ben ik naar Lou Reed gaan kijken in Londen. Samen met Rick, want we coveren een nummer van hem op onze nieuwe cd, die in september verschijnt. Tijdens de soundcheck in de Royal Albert Hall konden we een opname aan zijn manager bezorgen. En toen kwam plots die e-mail : we mochten het nummer uitbrengen.

Kritiek aanvaard ik manmoedig. Toch als de argumentatie klopt. Uiteraard hoop ik dat de cd in de smaak zal vallen, maar zoniet zal mijn leven niet instorten. Ik probeer in ieder geval niets te verwachten, maar wel veel te hopen.

Een goed gevoel aan het einde van de rit volstaat. Het is dat mensen nog steeds terugkomen op Hallo Hautekiet, maar met mijn betekenis en nalatenschap ben ik niet bezig. De neiging om de mensen op te voeden, hoop ik goed te onderdrukken.

In september brengt Jan Hautekiet (52) een cd uit met Rick de Leeuw, in oktober volgt Un Premier Amour, een nieuwe tour met Patrick Riguelle. Op 1 augustus speelt Hautekiet met Wigbert Van Lierde en Axl Peleman in het donker tijdens het folkfestival in Dranouter. Op 2 augustus doen Wim Opbrouck en De Dolfijntjes Extra Small hetzelfde, eveneens ten voordele van Blindnote. Info : www.folkdranouter.be ; www.cbmb.be

Door Wim Denolf / Foto Ann Vallé

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content