Ex-autoracer

IK DENK STEEDS VAKER AAN MIJN OUDERS. Aan hun ongerustheid over mijn slechte schoolresultaten en aan het feit dat zij er zich bij hebben neergelegd dat ik ging racen. Ook al was mijn moeder elk weekend ziek van de stress bij de gedachte dat ik niet terug zou keren.

MIJN GROOTSTE ONDERSCHEIDING KREEG IK IN DE RACERIJ. En dat was een zeer verleidelijke revanche voor een jongen van wie de leraars tot uit den treure herhaalden dat hij er niets van terecht zou brengen. Behalve de juf van chemie en fysica, bij wie ik wel uitblonk, omdat ik verliefd op haar was.

EEN GROOT EGO IS EEN KWALITEIT ÉN EEN VLOEK. Zoals egoïsme overigens. Om de hoogste top te bereiken in de sport is het noodzakelijk, het is een van de drijfveren tot succes. Maar in het dagelijkse leven daarna is het net andersom, en daarom ben ik blij dat ik na mijn sportieve carrière een ander mens ben geworden.

CONCURRENTEN HELPEN JE VOORUIT. Omdat ze je verplichten je ogen te openen, jezelf in vraag te stellen. Ze maken het je lastig, maar je hebt ze nodig. Want zonder hen kun je niet groeien, niet beter worden.

IN AFRIKA IS HET DOEK VOOR MIJ OPENGEGAAN. Ik kreeg er een ruimere blik, en dat was hard nodig na jaren van racen in een eng wereldje. Ik ontdekte er het echte leven en de echte mensen, en dat was ontnuchterend én verrijkend. Je kunt de sterkste, de grootste en de mooiste zijn, maar in de Ténéréwoestijn kom je met je voeten op de grond omdat je ontdekt hoe nietig je bent. Een les in nederigheid.

SOLIDARITEIT IS HET EERSTE WOORD DAT JE IN EEN AFRIKAANS DORP LEERT. Omdat er geen andere oplossing bestaat en solidariteit een geweldige kracht is. Alle problemen worden gemeenschappelijk, iedereen deelt met iedereen. Als je niet hebt leren delen met anderen is je leven een mislukking.

DE ONTMOETING MET KHADJA NIN IS ÉÉN EN AL VERRIJKING. Omwille van haar persoonlijkheid, haar cultuur, haar verhouding tot het leven en tot de anderen. Bovendien is ze een rebel die voortdurend revolteert tegen onrechtvaardigheden. Ik ben jaloers op haar goedheid.

MET DE JAREN LEER IK MIJN MOEDER BEGRIJPEN. Die me elke keer smeekte om voorzichtig te zijn en niet te snel te rijden. En die vond dat ik ze niet genoeg kusjes gaf. “Later, als ik er niet meer ben, zul je beseffen dat je me te weinig kusjes hebt gegeven”, zei ze altijd weer. Ik besef dat ze gelijk had, dat je niet genereus genoeg kunt zijn met tederheid en affectie.

KINDEREN UIT EEN ECHTSCHEIDING ZIJN VOOR HET LEVEN GETEKEND. Men doet tegenwoordig alsof echtscheidingen iets banaals zijn, en men gaat ervan uit dat de kinderen daaraan gewend zijn. Terwijl het tegengestelde waar is.

HET BOEK OVER MIJ IS VOORAL EEN HOMMAGE AAN ANDEREN. Ik heb veel te laat beseft dat je niets bent zonder de anderen. Je krijgt als racer een werktuig in handen dat door mensen ineengezet is die je niet kent, een werktuig dat door de passie van die mensen is kunnen ontstaan en voor negentig procent verantwoordelijk is voor het succes. De piloot is niet meer dan tien procent ervan, maar toch staat hij in de schijnwerpers.

HET MOEILIJKSTE IN HET LEVEN is anderen niet aan te doen wat je zelf niet wilt dat ze jou aandoen.

Jacky Ickx (67) is een van de succesvolste autoracers ooit. Hij won zes keer de 24 uren van Le Mans en acht grote prijzen. ‘Jacky Ickx, een fotoboek’, met teksten van Pierre Van Vliet, is een uitgave van Kannibaal en kost 45 euro. De gelimiteerde luxe-editie 995 euro. Ickx schenkt zijn royalty’s integraal aan SOS Kinderdorpen.

Door Pierre Darge