SCENOGRAFE EN KOSTUUMONTWERPSTER
NA DE WERELDPREMIÈRE VAN OEDIPUS / BÊT NOIR WAS IK SPRAKELOOS. Letterlijk, de emotie sloeg op mijn stembanden. De vitaliteit, de aardse poëzie: na 22 jaar samenwerking kan het werk van Wim Vandekeybus mij nog altijd geweldig pakken, alsof ik mee op het podium sta.
ZELF WAS IK OOK EEN ZWART SCHAAP. Net als Wim groeide ik op in een landelijke omgeving, langs de Maas nabij Dinant, waar mijn moeder directrice van een rusthuis was. Ik voelde al heel vroeg de nood om te ontsnappen, uit de pas te lopen en me te onderscheiden.
BELGISCHER DAN IK KUN JE NIET ZIJN. Van oorsprong Waalse, met een Vlaamse man en tweetalige kinderen. En vrienden wereldwijd, die dat biculturele, dat tikkeltje surrealistische ook van België als de toekomst van de mensheid zien. Het hele communautaire gehakketak is mij zo vreemd.
VAN JONGS AF AAN WAS IK EEN KNUTSELAAR. Mijn drijfveer om met textiel te werken, was dat ik in de winkel geen kleren naar mijn zin vond. Ik wilde alles zelf doen met mijn handen: tekenen, patronen maken, knippen, naaien. Het mooie aan ambachtelijk werk is dat je je inspiratie kunt omzetten in iets tastbaars: kijk, dit heb ik gemaakt.
DE MODE WAS MIJN WERELD NIET. De mannequins, excentrieke stylisten en rijke mecenassen, voor mij was het te veel pose, te weinig echt menselijk. Na mijn studies coupe et haute couture aan Esmod in Parijs liep ik weg van de mode, voor altijd dacht ik. Maar kijk, intussen werk ik ook mee aan de collectie van Jean-Paul Lespagnard, winnaar van het Festival van Hyères.
IK WERK NIET GRAAG ALLEEN. Mijn werk is het resultaat van gedeelde creativiteit, kruisbestuivingen, compromissen. Even belangrijk als wat je doet, zijn de mensen met wie je het doet. Mijn vrienden, mijn familie zijn dansers, choreografen, musici, tekstschrijvers. Allemaal dingen die ik niet kan. Maar ik heb mijn eigen manier gevonden om me te uiten en deel te hebben aan de rock-‘n-roll van de hedendaagse dans.
JE KUNT MENSEN APPRECIËREN VOOR HUN GEEST, MAAR OOK VOOR HUN ZIEL. De geest kun je trainen, de ziel staat daarboven, die valt niet te controleren. De compliciteit die ik voel met Wim Vandekeybus stamt uit respect voor zijn ziel. Ik geef zijn dromen vorm, ik maak ze tactiel.
IK GEDIJ OP ADRENALINE. Bij de creatie van een dansproductie moet er op het einde vaak veel gebeuren in weinig tijd. Voor mij is dat heel stimulerend, ik kan dan echt bergen verzetten. Als ik niet het gevoel heb het beste van mezelf te geven, dan valt de machine stil, dan zink ik weg in verveling.
DE BRANDSTOF VOOR JE ENERGIE MOET VAN GOEDE KWALITEIT ZIJN. Ik put veel inspiratie uit mooie herinneringen. Voor de tienervoorstelling Radical Wrong ontwierp ik een decor met tenten. Niets verheven conceptueels, maar ontsproten aan echte belevenissen: kamperen met vrienden. Ik zou nooit iets kunnen creëren vanuit een negatieve ervaring.
MET GOESTING IN HET LEVEN STAAN, DAAR ZIT POËZIE IN. Als er iets is dat ik mijn kinderen wil meegeven, dan wel dat ze er vroeg moeten achterkomen wat ze echt graag doen en daar hun weg in zoeken. Omringd zijn door mensen die voor hun plezier werken, is de beste stimulans die je je kunt voorstellen.
De Belgische première van Oedipus / bêt noir, de recentste voorstelling van Ultima Vez / Wim Vandekeybus met kostuums en decorontwerp van Isabelle Lhoas vindt plaats op 15 / 9 in KVS Brussel. Info: www.ultimavez.com en www.kvs.be.
DOOR LINDA ASSELBERGS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
