EEN KARAKTERVOL PAND UIT EXPOJAAR 1958 WERD ONDER HANDEN GENOMEN DOOR DE ANTWERPSE CO TWEE INTERIEURARCHITECTEN. DE EERSTE VERDIEPING RICHTTE CHRISTIAN VAN SUETENDAEL VOOR ZICHZELF IN: EEN WARM NOTENHOUTEN FIFTIESDECOR, ZOALS IN DE SERIE MAD MEN, MET VEEL KUNST EN LICHT.

Christian Van Suetendael en zijn vennoot Gert Van den Steen – samen vormen ze Co Twee-interieurarchitectenbureau in Antwerpen – kochten een pand uit 1958 als renovatieproject. Het karaktervolle huis geeft aan de zij- en achterkant uit op het Te Boelaarpark in Borgerhout, een groene long in de stad geliefd bij wandelaars en joggers. Architect Barendsen bouwde het huis voor zijn gezin met drie kinderen. Op de benedenverdieping woonde zijn moeder. Toen het huis vrijkwam, deden de interieurarchitecten een bod. “We vonden van bij het begin dat het iets had. Bovendien ligt het op een heel leuke plek, op de hoek van de Cruyslei en een autovrije straat die langs het park loopt. Achteraan heb je een prachtig zicht op het groen. De zon komt vooraan op, en je kunt de hele dag van het licht genieten.”

Langzaam aan rijpte bij Christian het plan om zelf zijn intrek te nemen op de eerste verdieping. Na jaren in de stad te hebben gewoond, verlangde hij naar wat meer groen. De gelijkvloerse en tweede verdieping worden verhuurd. Maar aan de eerste verdieping besteedden ze bijzondere aandacht, want voor jezelf mag het toch wat meer zijn, vindt Christian. De ramen werden vervangen volgens oud model, en tussen de eerste en de tweede verdieping kwam er een nieuwe vloerplaat om stabiliteitsredenen. Beneden braken ze enkele muren uit om een vrijer zicht op de tuin te hebben.

De gevel is van baksteen, waarin een leistenen volume is geschoven. Daarin zie je aan de ene zijde een houten structuur in afrormosia, die aan de andere kant herhaald wordt tussen de ramen. De houten structuur was er ook al in 1958, maar in een lichtere houtsoort. Toen ze de woning kochten, was het hout geschilderd. In het bakstenen gedeelte zitten een hele reeks vierkante raampjes met gekleurd glas, die het licht in bonte kleuren de traphal insturen. Omdat het glas maar vier millimeter dik was, voorzagen de architecten aan de binnenzijde een nieuwe structuur met dubbele beglazing om het geluid en de koude te weren.

MANNELIJKE ELEGANTIE EN VERFIJNING

De blauwgroen geverfde voordeur, de onregelmatige vormen van het gebouw, de borstwering en de geribbelde aluminium dakrand zijn allemaal elementen die typisch zijn voor de tijd waarin het huis gebouwd werd. “Ik ben niet zo’n Expo 58-fan, maar je voelt wel dat de woning van die periode is. Daarom wilden we het interieur in die stijl inrichten. Hierbij hebben we ons ook laten inspireren door de serie Mad Men. Die sfeer van elegantie en verfijning, dat chique hebben we in het interieur willen brengen, in een misschien wel mannelijk appartement. Het moest geen vintage zijn, maar de materialen en kleuren uit die periode hebben we op een hedendaagse manier geïnterpreteerd. We hebben vooral met notelaar gewerkt. Dat werd in die periode veel gebruikt in kantoorgebouwen in Amerika. Het blauwgroene van de voordeur hebben we ook gebruikt aan de binnenzijde van de kasten en op een aantal legplanken.”

Van de eerste verdieping, met een oppervlakte van 105 vierkante meter, maakten de architecten een éénslaapkamerappartement. Een ruimte met een grillige vorm en heel wat hoeken en scheve lijnen, dat was wel even wennen. Verscheidene functies verwisselden van plaats. Waar vroeger de keuken was, is nu de slaapkamer met badkamer. De ruimte waar de architect zijn bureau had, werd keuken. De muur tussen de keuken en de leefruimte werd opengebroken, zodat je ook vanuit de keuken zicht hebt op het park, en de leefruimte licht krijgt vanuit de keuken.

Over heel de eerste verdieping ligt er een vloer in notenhout, gevormd door houten blokjes in verschillende, warme schakeringen. Het is een prachtig gezicht hoe de zon de tinten oplicht. In de herfst lopen de kleurschakeringen van de vloer verder door in de kleuren van het park, waar eeuwenoude bomen staan in een tapijt van bladeren. Met wat geluk zie je de eekhoorns van de ene kruin naar de andere springen.

SFEER MET KLEUR

Kamerhoge schuifwanden en kasten in notelaar verdelen de ruimte. De keuken verdwijnt, indien gewenst, achter een houten schuifwand. De lambriseringen lopen allemaal op dezelfde hoogte door. Het keukenblad met opstaande rand is uitgevoerd in het zwarte graniet Zimbabwe, dat een gezandstraalde en geborstelde afwerking kreeg. De dampkap – een speeltje van de architect – zit helemaal verborgen achter een houten blok. In de keuken hangt een werk van Boy & Erik Stappaerts, en in de leefruimte het kunstwerk White Sentenced van Andy Wauman.

Naast het bureau vormen een sofa, bi-bliotheekwand en open haard een gezellige leeshoek. Op de legplanken staan allerlei voorwerpen en kunstwerken uitgestald. Een fles wijn uit 1944, een werk van Panamarenko, enkele oude fototoestellen en een ingekaderd visje – een geschenk van een neefje die het maakte met de oude legoblokjes van Christian. Aan elk object hangt een verhaal vast, zoals aan de twee blikjes sake, souvenirs van een reis naar Japan, of het oude brandblusapparaat aan de muur, net een grote, rode ampul.

De bolle lampen ’12-25′ zijn een ontwerp van hun bureau voor Dark. Het televisietoestel Brionvega, een museumstuk uit de jaren zestig dat achteraf op een zwarte zuil van plexiglas werd gezet, vormde de inspiratie voor een draaibaar meubel waarin het vlak televisiescherm is ingewerkt. TV-kijken kan vanaf de sofa aan het bureau met de open haard, of – even draaien – vanaf de zithoek in de leefruimte, of – waarom niet ? – vanuit de keuken ?

De slaapkamer staat in verbinding met de badkamer, die volledig uitgevoerd is in witte marmer. Liggend in het marmeren bad heb je zicht op het park. Naast het bed staan enkele schilderijen en tekeningen op de grond tegen de muur. “Ik vind het leuk om die werken zo uit te stallen en af en toe eens te wisselen. Het ophangen is iets dat moet groeien.”

“Toen ik begon als interieurarchitect, had ik een voorkeur voor wit, maar in de loop der jaren heen is kleur toch wel belangrijker geworden, en leuk om te gebruiken. Toen ik in het appartement kwam wonen, heb ik nog een aantal aanpassingen gedaan. Een muur die voorheen zwart geschilderd was, heb ik blauwgroen geschilderd, en een andere muur okergeel. Ook in de meubelen zit er wat kleur. De onderkant van het bureau heb ik groen geschilderd en ik heb er een rode Rietveldstoel bijgezet.”

INFO : COSTUDIO.BE

DOOR INGRID ALLAERTS & FOTO’S GUY OBIJN

GEKLEURDE RAAMPJES STUREN HET LICHT IN BONTE SCHAKERINGEN DE TRAPHAL IN