Een gestrande ark, een eenvoudige, houten structuur waarvan de wanden kunnen openklappen : alles in deze woonst staat in functie van de om-ringende natuur. Al kan de grote open ruimte naar believen ook omgetoverd worden tot een knusse koesterplek.

Een slingerende landweg leidt naar het goed van interieurarchitecte Rita Huys. Ik verwacht een indrukwekkend hedendaags gebouw op een heuvelrug. Her en der over het landschap verspreid zie ik Vlaamse hoeves en af en toe een moderne woning. Wanneer de weg versmalt, valt me meteen de baksteenconstructie langs de kant op. Het lijken gestapelde oude stenen die argeloos achtergelaten zijn. Wat verder een tweede stapel, en voorbij het toegangshek nog meer. Ik ga ervan uit dat dit het werk is van een hedendaags kunstenaar. Vóór ik het weet, sta ik naast een oude schuur. De nieuwe woning waarvoor ik kom, is quasi onopgemerkt aan me voorbijgegaan.

Terwijl ik naar het huis stap, glijden de luifels langzaam open en wordt het eenvoudige houten volume geleidelijk aan een woning. Rita Huys, oprichtster van Buro Interior, glundert wanneer ik vertel dat het pand lijkt te verdwijnen in de omgeving. Want hoewel het gebouwd is door de architecten van Buro II, is dit wel degelijk in de eerste plaats een interieurproject. “De gevel is slechts een omhulsel. Mijn hoofdbekommernis is de beleving van binnen in, niet van buiten uit. Daarom wilde ik een monoliet ontwerpen, zonder opvallende vormen of decoraties. Het is niet meer dan een schuur. Van op elke plek heb je wel een zicht op de tuin. Zelfs van in de douche of het toilet.”

Via een brede gang wandel je langs twee grote ramen naar de zitkamer, vanwaar je een weids uitzicht hebt over de heuvelrug. Door de sobere, overwegend witte meubilering wordt alle aandacht naar buiten geleid. Een grote sofa voor het haardvuur, een Tecnotafel, een bureau, twee witte Tecnostoeltjes, een boekenkast en een getatoeëerde varkenshuid van Wim Delvoye, veel meer telt de grootse ruimte niet. Rita neemt me mee naar de nachtzone, aan de andere zijde van het huis. De witte slaapkamer met de open badkamer baadt in licht en biedt opnieuw een indrukwekkend zicht op de tuin en de omgeving. Hoewel we ons hier in het volgebouwde Vlaanderen bevinden, heb je toch het gevoel aan het einde van de wereld te zijn.

Intiem feest

Door middel van schuifdeuren en pivoterende wanden kunnen de verschillende ruimtes in het huis op diverse manieren van elkaar gescheiden worden. Zo kan de schuifdeur tussen het toilet en de douche ook de afsluiting vormen tussen de badkamer en de dressing. “Wanneer er gasten logeren, kunnen we dit gedeelte zelfs helemaal afzonderen van de rest van het huis”, zegt Rita. Ook tussen de keuken en de dressing, en tussen de keuken en de zitkamer vind je hetzelfde principe terug. Op deze manier is er in de hele woning op de begane grond geen enkele gesloten deur. “En wanneer we vrienden uitnodigen, kan ik in de zitkamer gemakkelijk een feest geven zonder dat ik mijn huis moet verbouwen. De dwarse tafel waar ik meestal aan werk, wordt dan het buffet en de rest van de kamer intieme feestzaal.”

“Maar meestal zijn we hier slechts met twee. De slaapkamer en keuken liggen daarom zo dicht bijeen, het geheel heeft iets van een hotelkamer met een suite.” Op die manier is dit huis tegelijkertijd een soort loft, als een knus appartement waar twee mensen graag dicht bij elkaar wonen. “Veel bezoekers staan perplex van de combinatie van openheid en geborgenheid. Het verbreden van de beleving in een woning is de essentie van mijn beroep als interieurarchitecte. Een toegevoegde waarde aan het wonen geven, iets wat de mensen zelf niet zouden bedenken. Neem bijvoorbeeld het idee-fixe van de vierkantshoeve als ideale landelijke woning. Je hebt er inderdaad alles binnen handbereik, maar je zit er wel volledig afgesloten van de buitenwereld. Terwijl je hier op verschillende plaatsen wordt uitgenodigd om langs de paden in de tuin te gaan wandelen. Om kruiden te plukken, om in de moestuin te werken of om naar de schapen te gaan.”

De tuin, die er eerder als een opeenvolging van velden uitziet, is ontworpen door Erik Dhont. “Op deze plek past geen klassieke siertuin”, vertelt Rita. “Dit is een tuin met een functie. We kweken hier van alles, ook bloemen, maar ouderwetse soorten die ik kan knippen en in een vaas zetten.” Ook de baksteenmassieven die vanaf de straat tot tegen de gevel her en der verspreid liggen en een zeer sterke indruk nalaten, zijn het werk van Erik Dhont.

Wanneer ik tegen het vallen van de avond het huis verlaat, probeer ik het in mijn achteruitkijkspiegel te capteren. En opnieuw valt me op dat het in de omgeving verdwijnt.

Info: www.buro-interior.be

Door Owi Foto’s Danica Ocvirk Kus / Owi