Een moderne renovatie in hartje Brugge, maar met een romantische ziel en een kleine idyllische tuin die passen bij de sfeer van de oude stad.

Steeds meer Brugse straten worden ontsierd door opdringerige nieuwbouwprojecten. De stad, die nog redelijk ontsnapte aan de verbouwwoede van de jaren zestig die Vlaanderen toetakelde, lijkt een onaantrekkelijke inhaalbeweging te maken. Maar de pretentieloze en stijlvolle renovatie van dit eenvoudige rijhuis bewijst dat het anders en zachter kan, zonder over te hellen naar retroarchitectuur.

Van buiten merk je niets van de verbouwing, en binnen bleef het originele grondplan in grote lijnen bewaard. En toch werd dit een leefbare, luchtige en comfortabele woning met een hedendaags karakter. Bouwheer Vincent Stael : “We wilden enkel de keuken vooraan en het woongedeelte achteraan, met zicht op de tuin.” Architect Pol Salens verbond keuken en woonkamer met een simpele doorbreking ter grootte van een dubbele deur. Je kijkt nu dwars door het huis, van de keuken tot in de tuin.

Tuinarchitect Piet Blanckaert respecteerde deze harmonie door het kleine stadstuintje symmetrisch te ontwerpen met een vijvertje in het midden, afgeboord met oude buxussen. Om het verband met de oude stad te versterken, werden voor dit terras oude tegels van blauwe hardsteen uit de streek gebruikt. Deze ruwe ‘schorren’, zoals ze in Brugge worden genoemd, lagen vroeger ook op de tuinpaadjes. Daarbij past een eikenhouten prieel met oude dakpannen.

Het beeld van dit schilderachtige tuintje beheerst de sfeer van de hele woonkamer, die eenvoudig is opgevat. “We vonden het belangrijk dat er geen schuifraam kwam, dat past minder bij een stadshuis dan bij een verkavelingsvilla”, aldus Stael. Hij houdt van een moderne vormgeving en oude materialen, een eerder ongewone combinatie. Daarom liet hij de zoldering boven de eettafel afwerken met een oude eikenhouten balkenstructuur. Normaal durft zo’n ingreep wel eens kitcherig uit te vallen, maar hier niet. De hoogte van een originele balkenzoldering werd gerespecteerd en het hout werd mooi verschraald. Samen met de wanden in Italiaans stuc geeft dit plafond de woning extra charme.

Voor de inrichting deed Stael een beroep op interieurarchitecte Iris Dryepondt ( Au Zenith, Brugge). Ze koos voor eerder strakke meubels met een uitgesproken architectonische structuur, zoals de tafel van Frigerio. “De objecten en meubels zijn niet frèle van stijl omdat dat ook beter past bij de woning en de sfeer van de stad”, volgens Dryepondt. n

Tekst Piet Swimberghe l Foto’s Jan Verlinde

Keuken en eet- en woonkamer werden verbonden met een opening ter grootte van een dubbele deur. Je kijkt nu van de keuken tot in de tuin.

Geen schuifdeur aan de tuinzijde : die hoort eerder thuis in een villaverkaveling.