‘Ik probeer kleren een langer leven te geven’

Ronald van der Kemp (55) heeft jarenlang in de coulissen van de mode gewerkt. Vijf jaar geleden begon hij met RVDK, ’s werelds eerste duurzame couturelabel.

“Ik heb 25 jaar in de mode gewerkt en geleidelijk aan heb ik alles zien veranderen. Eerst was er de opkomst van de fast fashion en vervolgens heeft de luxemode dat zakenmodel volledig overgenomen. Alles ging veel sneller. Er was geen tijd meer om kleren te maken, om ze te verkopen, om ze te dragen, om erover na te denken. Het ging uiteindelijk alleen nog om marketing. Ik zag ook dat er een enorm overschot was. Wie draagt al die kleren?”

“Ik vond het hele idee van mode belachelijk worden: dat het vorige seizoen plots helemaal over was, of dat collecties absoluut een thema moesten krijgen, zodat journalisten er gemakkelijk over konden schrijven. Het systeem klopte niet meer.”

“Toen ik opnieuw voor mezelf begon, dacht ik: ik ga het doen met wat we al hebben. Ik ga kleren maken die iets betekenen, met een ziel. Maar het moest wel mode zijn. Ik wilde niet in een hoek worden geduwd waar ik niet thuishoorde. Ik wilde mode maken die opwindend was en iets nieuws zou vertellen, en zo mensen aan het denken zetten. Je moet mensen verleiden voor je je hele verhaal vertelt.”

“In sustainable fashion komt duurzaamheid meestal voor mode. Bij mij is het andersom. Ik wil mensen bereiken die vallen voor de droom die ik verkoop en die pas later inzien waar ik precies voor sta. Mensen die Michelle Obama, Céline Dion of Justin Bieber in mijn kleren hebben gezien. Die wil ik ook in mijn verhaal betrekken. Ik wil op een positieve manier verandering teweegbrengen.”

“Ik herinner me dat ik voor mijn eerste presentatie ook wat inkopers had uitgenodigd. ‘Nou ja,’ zei iemand, ‘dit kan echt niet, er zit geen lijn in, het gaat alle kanten op.’ Intussen zijn we vijf jaar verder. Ik sta er nog steeds en ik denk dat ik ook wel gelijk heb gekregen. Wat ik sinds het begin laat zien, is toch wel een beetje waar het naartoe moet.”

“Ik had ervaring, ik wist hoe de industrie werkte en dat het niet gemakkelijk zou worden. Ik dacht: ik moet gewoon beginnen. Ik ben kleren gaan maken, heel intuïtief. Ik wilde niet zozeer een collectie maken als wel een garderobe. Waar van alles in zit: heel prijzige stukken, maar ook betaalbare. Ik ben nu met investeerders aan het praten om alles te kunnen doen wat ik in mijn hoofd heb. Ik wil graag aan schaalvergroting doen om ook de grote massa te bereiken. Niet zozeer met kleding, maar met andere producten. We werken aan een parfum dat gemaakt is van afvalstoffen, aan producten gemaakt van sinaasappelschillen. We zijn op allerlei fronten bezig. De plannen zijn er. Nu moet het ook écht gebeuren. Ik wil aantonen dat sustainability sexy en exciting kan zijn. En high fashion. En dat het echt is. Dit is geen greenwashing, dit is gewoon wat wij doen.”

“Ik gebruik geen nieuw materiaal. Alles – ik kan zeggen: 98 procent – is gevonden en gerecupereerd. Je ziet best veel veranderen. Er wordt veel gepraat over nieuwe, duurzame materialen. Maar er scheelt altijd wel wat aan. Neem zo’n materiaal gemaakt van petflessen. Als je het wast, vliegen de plasticdeeltjes in het rond. Vals bont is erger voor het milieu dan echt bont. Ik weet ook wel dat het niet dé oplossing is voor alles, maar op dit ogenblik is mijn manier de enige die werkt: gebruiken wat er al is. Die schade is al toegebracht. Als je dan lokaal produceert, op kleine schaal en op hoog niveau, en je stopt je ziel erin, dan krijg je kleren die mensen niet de volgende dag weer weggooien. Ik probeer kleren een langer bestaan te geven. Cardi B droeg onlangs een jurk van ons van een paar jaar geleden.”

“Ik wil graag samenwerken met grote merken: iets maken met hun overschotten, of dat nu kleren zijn, of stoffen, of trimmings. Om bijvoorbeeld een soort couturejeans te maken met een jeansmerk. Ik maak nu ook al jeans, maar met een groot merk kun je gaan schalen, dan maak je er geen tien, maar duizend. Ik zou het fijn vinden om bijvoorbeeld bij Vuitton eens te kijken wat daar allemaal overblijft. Het probleem is dat niemand graag praat over leftovers. Ik praat met een aantal mensen, maar ik moet zeggen dat het niet erg opschiet.”

“We verkopen sinds kort niet langer aan winkels, omdat ik merkte dat het tegen mijn principes begon in te gaan. Je hebt nu ook al een mid season-uitverkoop. Als je daaraan meewerkt, gaat je merk er gewoon aan. Bovendien valt de ene winkel na de andere om. We hebben het geprobeerd, maar het werkte niet voor ons. Die bron van inkomsten zijn we nu wel kwijt en dat is lastig. Maar ik merk ook dat de weg die we nu volgen beter is voor ons en alles waar we voor staan. Laat ik het zo zeggen: we gaan door met de strijd.”

ID

– Geboren in 1964, in het Nederlandse Wijchen.

– Hij werkte als consultant voor o.a. Céline, Escada en Wolford. Hij was kortstondig artistiek directeur van Guy Laroche en had tussen 1999 en 2003 zijn eigen merk.

– Hij kleedde sterren als Michelle Obama, Céline Dion en Cardi B.

– In 2019 won hij de Grand Seigneur, de belangrijkste Nederlandse modeprijs.