Brillenmaker Alain Mikli heeft een nieuwe passie: kleren. Mode wil hij het niet niet noemen. “Het zijn kledingstukken voor de nomaden van de 21ste eeuw. Praktisch nut staat voorop.” Veelreiziger Mikli brengt de basisstukken die hij nergens vond.

Twintig jaar geleden maakte Alain Mikli naam met excentrieke en vernieuwende brilmonturen. Ondertussen is hij soberder geworden en tekent hij ook brillen voor een minimaliste als Jil Sander. Twee jaar geleden werkte hij samen met designer Philippe Starck, met als resultaat de technologische Starck Eyes, zeer lichte brillen waarvan de veren in alle richtingen kunnen gedraaid worden.

Wanneer we Mikli bij de voorstelling van zijn eerste kledingcollectie in Brussel ontmoeten, heeft hij een bril bij waarop een piepkleine camera staat gemonteerd: wat je ziet, wordt geregistreerd, in alle bewegingsvrijheid. Je hoeft geen camera meer mee te sleuren en het beeld is van goede kwaliteit. “Programmamakers kunnen hiermee een reportage maken zonder technische ploeg”, vertelt Mikli. “Oogoperaties worden steeds meer routine. Mensen hebben dus minder optische brillen nodig. Ik wilde niet wachten tot de markt ingekrompen was, daarom heb ik voor de bril andere functies verzonnen. Het is een nieuw communicatiemiddel, overmorgen waarschijnlijk met ingebouwde telefoon en de mogelijkheid om beelden meteen door te sturen.”

Creëren aan het eind van deze eeuw heeft volgens Alain Mikli alles met techniek en technologie te maken. “Ik geloof niet zo in pure creatie. In de mode, meer nog dan in andere sectoren, hebben we alles gehad. John Galliano plundert de historische archieven voor zijn collecties, en hij doet dat met brio. Maar het zijn geen kleren voor de stad van vandaag. Het gaat ook niet om creatie, maar om goed gemaakte interpretaties. Stijl kan niet evolueren zonder techniek. De transparante golf was niet mogelijk geweest zonder de nieuwe flinterdunne maar zeer solide vezels.”

In de kleine Mikli-kledinglijn (een 15-tal stuks voor vrouwen, een 10-tal voor mannen) worden geen hoogtechnologische, maar klassieke materialen als linnen, kasjmier, angora, nylon, katoen en leder gebruikt. “Ik moet dit vak nog leren. Nu beperk ik mij tot het mengen van traditionele stoffen. We hebben geprobeerd om met de nieuwste materialen te werken, maar ze bleken moeilijk te gebruiken voor mijn productieprocédé. Morgen zullen we dat wel kunnen.”

De jassen, broeken, hemden, jurken en pulls van Mikli zien er op de kapstok niet spectaculair uit, eerder sober en van een stijlvolle eenvoud. “Qua coupes kan je ze zeker als basisstukken omschrijven. Ik hou van minimalisme, ik ben een kind van mijn tijd. Maar aan een klassiek minimalisme heb ik een praktische intelligentie willen toevoegen.”

Dat praktische wordt vertaald in vederlichte kleren met uitgekiende en sluitbare zakken voor gsm en portefeuille, en vooral: ze zijn compleet om te keren. Een nylon regenjas wordt in één beweging een gekleed linnen jasje. “De kleren hebben geen binnen- en geen buitenzijde. Goed, het idee om iets te maken dat je aan twee kanten kan dragen, is niet nieuw. Wat wij eraan toegevoegd hebben, is een doorgedreven technologie op het vlak van de assemblage: de kleren vallen aan de twee kanten echt even mooi.”

Alain Mikli dacht bij het ontwerpen van de collectie aan zichzelf, een fervent frequent flyer. Iemand die het liefst licht reist en zijn jasje tijdens een vlucht in de bagageruimte boven zijn zetel propt en verwacht dat het er niet verfrommeld uitkomt en dat alles nog in de zakken zit. Iemand die in New York casual wil rondslenteren, maar in een handomdraai – letterlijk – meer gekleed naar een zakelijke meeting kan.

De trendy Parijse winkel Colette heeft enkele stukken uit de eerste wintercollectie aangekocht, bij stadsgenoot l’Eclaireur werd er een etalage aan gewijd. In België echter heeft de Mikli-kledinglijn nog geen verkooppunt. De winkels die kwamen kijken in zijn Brusselse showroom waren enthousiast, maar wachten nog af. De kleren zijn dan ook duur. Voor een jas moet je op 36.000 frank rekenen. “We zullen die prijzen in de toekomst, als het productieproces helemaal op punt staat en we een grotere afzet hebben, iets naar beneden kunnen halen. Maar een kledingstuk van mij is er tegelijk nog een tweede. Je moet de prijs dus delen. Bovendien is de collectie tijdloos – je kan ze jaren dragen – en met goede materialen gemaakt. Als je het zo bekijkt, is de prijs al minder een probleem.”

Trui Moerkerke