Return on investment was Patricks enige drijfveer, Laurence kreeg het ervan op haar heupen en viel voor de charmes van Olivier. Nu raakt ze niet meer los van hem, ze is eraan verslaafd.

Twee jaar geleden ontmoette ik Olivier in de tuin van mijn zus, op het communiefeest van haar jongste dochter. Het was een van die zeldzame warme zomerse dagen waaraan geen einde leek te komen. Onze ogen haakten meteen in elkaar en voor ik het goed en wel besefte, stonden we als twee kinderen samen te sumoworstelen, in zo’n belachelijk opblaaspak.

Het was lang geleden dat ik nog zo gelachen had. Mijn huwelijk met Patrick, de vader van mijn drie kinderen, stond allang op een laag pitje. Ik voelde me lelijk en onbemind. Patrick had nog slechts voor één ding interesse : de beurscijfers. En return on investment. Als de kinderen in bed lagen, reed hij terug naar kantoor. Als hij na middernacht bij mij in bed kroop, viel hij onmiddellijk als een blok in slaap. Alles had ik al geprobeerd om zijn aandacht te trekken. Ik zocht de oorzaak van zijn gebrek aan belangstelling vooral bij mezelf. Net zoals ik dat tijdens mijn tienerjaren had gedaan. Toen ik werd uitgesloten en getreiterd door mijn klasgenoten. Mijn zelfvertrouwen werd beetje bij beetje ondermijnd, tot er nog maar weinig van me overbleef. En dat is letterlijk te nemen : ik vermagerde zienderogen, tot ik nog vel over been was. Mijn zelfbeeld werd zo negatief dat ik op mijn zestiende anorexia ontwikkelde en omdat het zo erg werd dat mijn omgeving voor mijn leven vreesde, belandde ik in een gespecialiseerde gesloten afdeling. Na enkele maanden kreeg ik gelukkig toch weer wat meer greep op mijn leven. Toen ik er mocht vertrekken, heb ik mezelf beloofd nooit meer te diëten. En dus begon ik, bijna dertig jaar later, als een bezetene te fietsen om mijn figuur van voor de zwangerschappen terug te krijgen. Uiteindelijk beklom ik zelfs de Col du Galibier.

Erotische lectuur

Door al dat fanatieke trainen, was ik slanker en steviger dan ooit. En toch ging ik elke nacht weer alleen slapen. Patrick raakte me met geen vinger meer aan. Ik zocht troost in erotische lectuur en begon te fantaseren over wat zou kunnen zijn. Ik betaalde me blauw aan pikante lingeriesetjes in de hoop hem daarmee te verleiden. Het lukte, maar na een uurtje was hij alweer weg. De stock exchange riep.

En toen kruiste Olivier mijn pad. Na dat communiefeest bij mijn zus zag ik hem een paar weken later terug op café. Hij had alleen oog voor mij. We lachten en babbelden en waren niet van elkaar weg te slaan. Voor het eerst sinds lang voelde ik me mooi en begeerd. Na enkele geheime etentjes zijn we samen in bed beland. Die eerste keer staat voor altijd in mijn geheugen gegrift. We vrijden de sterren van de hemel. Het leek wel alsof onze lichamen voor elkaar gemaakt waren. Hij maakte al mijn seksuele fantasieën waar. En ik de zijne. Het was verslavend. ’s Middags maakte ik gebruik van de lunchpauze om hem te ontmoeten. Niet dat we dan braaf gingen lunchen. Daarvoor was onze honger naar elkaars lichaam te groot. Elk motel in de streek hebben we aangedaan. Uiteindelijk begonnen we elkaar ook ’s avonds te zien. Vijf minuten nadat Patrick de voordeur achter zich had dichtgetrokken, kwam Olivier binnen langs de achterdeur. De lust, de begeerte overwon mijn afkeer voor clichés. Hij noemde mij zijn seksgodin en ik had me nog nooit zo verleidelijk gevoeld.

Betrapt op de sofa

Het viel me steeds zwaarder om de façade van het gelukkig gezinnetje op te houden. Tot Patrick op een avond veel vroeger thuis kwam dan verwacht en mij met Olivier betrapte, halfnaakt op de sofa. Ik zal zijn blik nooit vergeten. Vol ontzetting, walging en afkeer. Eén seconde later draaide hij zich om en gooide de deur achter zich toe. Ik hoorde zijn auto wegrijden. De volgende ochtend verscheen hij aan de ontbijttafel alsof er niets gebeurd was. Wat hem betrof kon ons leven gewoon verder gaan. Hij had geen tijd voor scheidingsperikelen. Omwille van de kinderen besloot ik me neer te leggen bij ons schijnhuwelijk. Meer dan een jaar lang hebben we op die manier naast elkaar geleefd.

En toen vertelde Patrick dat er een andere vrouw in zijn leven was. Hij wou scheiden. In eerste instantie leek het alsof er een zware last van me afviel. Eindelijk verlost van alle hypocrisie. Maar dat gevoel van verlichting verdween bijzonder snel. Amper één dag nadat hij het me verteld had, pakte hij zijn spullen en liet mij alleen achter in een huis met drie kinderen en een bordje ’te koop’ voor de deur. In de weken die daarop volgden, veranderde Patrick van slonzige workaholic in een frisse jongen, strak in het pak. Ik herkende hem niet meer. Naar de kinderen keek hij niet om, ik draaide in mijn eentje voor alles op. In afwachting van de definitieve uitspraak van de rechter, moest ik onze drie kinderen eten en kleden met het karige loon van mijn parttime baan. Terwijl hij met zijn nieuwe geliefde het vliegtuig nam naar Mauritius voor een romantische verlovingsreis.

Onbetrouwbare minnaar

Ik zocht steun bij mijn vurige minnaar Olivier, maar al snel werd pijnlijk duidelijk dat ik niet op hem moest rekenen. Hij kwam wanneer het hem uitkwam, niet wanneer ik hem nodig had. Gelukkig had ik enkele goede vriendinnen die me mee op sleeptouw namen. In plaats van in een hoekje te zitten wenen, bouwde ik stilaan weer een sociaal leven op. Omdat Patrick nooit thuis was, had ik de afgelopen tien jaar thuis aan de haard gezeten. Nu was het mijn kans om de verloren tijd in te halen. Maar hoe beter ik me in mijn vel voelde, hoe jaloerser Olivier zich begon te gedragen. Soms verscheen hij onverwacht op de feestjes waar ik ook was. Als ik te lang met een andere man praatte, werd hij ziedend van woede. Eén keer heeft hij me zelfs bedreigd. Hij wou mij voor zich alleen. En toch was hij er nooit voor mij. Alles heb ik alleen moeten doen : de afhandeling van de scheiding, de zoektocht naar een fulltime job en een nieuwe thuis voor mij en de kinderen, de onderhandelingen met de bankdirecteur en vastgoedmakelaar.

Elke keer weer riep ik tegen Olivier dat hij uit mijn leven moest verdwijnen. Om hem uiteindelijk, in een zwak moment van eenzaamheid, toch weer in mijn bed te laten. Mijn vriendinnen verklaarden me gek. Hoe moest ik het hun uitleggen ? Ik begrijp het zelf nog steeds niet. Hij was allesbehalve een adonis, noch een prins op het witte paard. En toch was mijn lijf verslaafd aan hem.

Door Marie De Decker

“Elke keer weer riep ik tegen Olivier dat hij uit mijn leven moest verdwijnen. Om hem uiteindelijk, in een zwak moment van eenzaamheid, toch weer in mijn bed te laten”

“Hij pakte zijn spullen en liet mij achter met drie kinderen en een bordje ‘huis te koop’ voor de deur”