Vier jaar geleden verruilde ze Givenchy voor Delvaux, Parijs voor Brussel. Met haar nam de internationale omzet van het huis toe van drie naar ruim zestig procent. Wij gingen op de thee bij Christina Zeller, de vrouw die Delvaux mee op de wereldkaart zette.

Christina Zeller (58) houdt van het onverwachte. Ze mixt en matcht een zachtroze jurk met een afgeknipte jeansbermuda, een Aziatisch meubel met een Italiaanse barokspiegel, een handtas van Delvaux met een kleur als Flamingo Pink. “Ik hou van het onconventionele”, zegt Zeller, terwijl ze een sigaret opsteekt. “Maar niet als een filosofie. Ik zou nooit iets doen omdat het tegen de regels is. Het zit een beetje in mijn natuur : ik ben een klassieke rebel. Want klassiek wil niet zeggen saai.”

Vier jaar geleden begon Christina Zeller te werken voor Delvaux. Sinds februari van dit jaar is ze er artistiek directeur. “Van alle jobs in de mode die ik al gedaan heb, ligt deze me het best. Ik begrijp dit bedrijf. Ik voel me ermee verbonden. Wist je dat de Brillant van hetzelfde jaar is als ik ? Ik beschouw het als een voorteken. Het design van een handtas als de Brillant ‘staat’ er nog steeds, het had alleen een verjongingskuur nodig. Wat millimetertjes hier en daar, een rubberen gesp in plaats van een metalen, meer kleur.”

Waarom is kleur zo belangrijk ?

Christina Zeller : Ik draag zelf amper kleur, dat zie je aan mijn garderobe, maar ik besef wel dat het vreugde brengt. Delvaux heeft op dat vlak lang op veilig gespeeld. Het was ook niet hun handelsmerk, daar wilde ik verandering in brengen. Kakigroen is misschien niet voor iedereen, maar het is wel een kleur voor Delvaux. Ik zal er nooit iedereen mee plezieren, dat hoeft ook niet. Ik heb het geluk dat ik niet moet nadenken over algemeenheden, ik denk alleen aan het uitzonderlijke. Zwart is nog altijd onze best verkopende kleur, het maakt zo’n veertig procent uit van de verkoop. Maar ook rood- en roostinten doen het heel goed, vooral in Azië. Deze winter hebben we Pruisisch blauw geïntroduceerd en ook die kleur is goed ontvangen. We worden stilaan bekend voor onze kleuren. Onze lederproducenten nemen ze achteraf altijd op in hun palet.

Hoe bent u in de mode beland ?

Mijn moeder was een bekend couturemodel voor Chanel in de jaren zestig. In die tijd was dat een fulltimejob. Elke middag showde ze de collectie, terwijl ik vol bewondering in een hoekje van het salon toekeek. Ik herinner me nog goed dat ik bang was van mademoiselle Chanel. Ze was heel streng en imposant. Dat is mijn eerste herinnering aan de mode. Ik had nooit gedacht dat ik zelf in die wereld zou belanden. Ik wilde journalist worden of tolk. Maar het leven is anders gelopen. Ik was twintig toen ik mijn oudste zoon kreeg. Omdat ik niet wist hoe ik studeren en een gezin moest combineren, deed ik wat modellenwerk voor Dejac, een Frans merk met Franco Moschino als ontwerper. Na enkele maanden kreeg ik er een baan aangeboden als salesassistent. Ik ben onderaan de ladder begonnen, waardoor ik nu een 360 gradenvisie heb op de mode. Ik sta zakelijk met de voeten op de grond, maar ik durf ook artistiek te dromen.

Wat was uw taak, toen u bij Delvaux begon ?

Ik ben aangenomen voor mijn ervaring, niet voor een specifieke opdracht. Delvaux heeft een archief van meer dan drieduizend handtassen, daar ben ik begonnen. Ik wilde van Delvaux een internationaal merk maken, maar dan moest het aanbod herbekeken worden. We hebben ook het logo, het winkelconcept, de verpakking en de website aangepakt. Toen ik hier begon, kwam slechts drie tot vier procent van de omzet uit het buitenland, vandaag is dat bijna 65 procent. In een klein bedrijf als dit kan je heel snel resultaten boeken. Er is maar één persoon die de beslissingen neemt. Naast de CEO natuurlijk, maar die houdt zich vooral bezig met het financiële. Dat komt misschien dictatoriaal over, maar een dictatuur hoeft niet slecht te zijn. Parijs was toch ook nooit zo mooi geweest als stadsarchitect Haussmann zijn visie niet had doorgeduwd ? Het is echter niet omdat je vandaag succesvol bent, dat dat over tien jaar ook nog zo is. Mijn werk is nooit gedaan. Elke dag vraag ik me af wat we nog beter kunnen doen. Nu ik artistiek directeur ben, kan ik me wel weer meer toeleggen op de collectie.

Toen Delvaux vier jaar geleden in Chinese handen kwam, waren veel mensen bang dat het niet langer een Belgisch merk zou zijn.

Ik denk dat men veel te snel geoordeeld heeft. Het is verkeerd om te veronderstellen dat China alleen maar het land van de massaproductie is. Of om veralgemeningen te maken over de kwaliteit. Delvaux is niets van zijn waarde en uitstraling verloren. Integendeel. Het geld van onze Chinese investeerders heeft het merk een boost gegeven. Anders zou Delvaux over tien jaar niet meer hebben bestaan. En ja, we zijn nog steeds een Belgisch merk. Niet Chinees. Niet Frans. Niet Italiaans. Belgisch. Om dat te benadrukken heb ik de baseline From the Kingdom of Belgium opnieuw ingevoerd.

Hoe bent u erin geslaagd om het merk op enkele jaren tijd weer begeerlijk te maken ?

Het mooie aan Delvaux is dat we het oudste lederwarenmerk ter wereld zijn, maar tegelijk ook het jongste. Internationaal stonden we nergens. We konden dus met iets nieuws komen en dat is wat mensen willen. Een nieuw ding om over te praten. En het kan natuurlijk ook geen kwaad als celebrity’s als Sarah Jessica Parker of Rihanna met een Delvaux gespot worden. Zonder dat we hen daarvoor betalen!

Was de heruitgave van Le Madame de kickstart die Delvaux nodig had ?

Niet alleen Le Madame, al onze Heritage-tassen. Le Madame is gebaseerd op Le Marronnier, een tas uit 1977. Er is wat aan gesleuteld, maar je ziet op het eerste gezicht niet meteen wat. Zoals een goede lifting hoort te zijn. (lacht) Le Madame zou ook evengoed vandaag ontworpen kunnen zijn. Ik voel niet de verplichting om een vintage tas ook als vintage te introduceren. Daar is niemand in geïnteresseerd. We hebben uit het archief alleen de heel moderne tassen gehaald, die met een sterke belijning, waarvan je weet dat ze nooit oud zullen worden. Dat is de kracht van een Delvaux. Je draagt de tas tien jaar en misschien belandt hij dan in je kast, omdat je eens iets anders wil. Als je hem er later weer uithaalt, is hij nog steeds actueel.

We introduceren elk seizoen ook nieuwe modellen, die complementair zijn met de bestaande. We letten er als bedrijf op dat we niet alleen voortgaan op onze bestsellers. De vraag naar de Brillant is op dit moment zo groot (15.000 à 16.000 per jaar) dat we alleen daarop zouden kunnen voortgaan. Maar dat doen we dus niet. De iconen van het merk zullen altijd verkopen. Het is belangrijk dat je ook de nieuwe modellen pusht, zodat ze de iconen van morgen kunnen worden.

Door Ellen De Wolf & Foto’s Siska Vandecasteele

“Zwart verkoopt het best, maar stilaan worden we bekend voor onze kleuren. Rood- en roostinten doen het erg goed, vooral in Azië”

“We zijn nog steeds een Belgisch merk. Niet Chinees. Om dat te benadrukken heb ik de baseline ‘From the Kingdom of Belgium’ weer ingevoerd”

“Het design van een handtas als de Brillant ‘staat’ er nog steeds, het had alleen een verjongings-kuur nodig”