Niet dat we hevig aan moeder- of vaderdag doen in dit blad, maar het zijn aanleidingen om in het geval van vaderdag bijvoorbeeld, uit te pakken met een typologie van de moderne man (p. 23) of een culinaire reportage over hamburgers (p. 62). Want is op tijd en stond een stevige hamburger niet iets voor echte mannen ?

Waarschijnlijk wel, maar een monopolie hebben die mannen niet. Meer en meer krijgen ze mooi gezelschap : Cameron Diaz, om één knap exemplaar te noemen, bezingt in haast elk interview haar liefde voor hamburgers, met friet natuurlijk. Ook andere actrices laten ons graag zien dat ze een grotere appetijt hebben dan een gemiddelde truckchauffeur.

In de Engelstalige pers heeft het fenomeen al een acroniem : dipe, wat staat voor ” the documented instance of public eating“. Het begrip komt van Jeremy Walker, een pr-agent in de filmwereld die het opviel dat veel actrices in interviews uitweidden over hun calorierijke lievelingskost en op restaurant in het bijzijn van de journalist van dienst niet op een calorie meer of minder keken, integendeel.

De New York Times zette een paar maanden geleden een resem recente voorbeelden uit glossy’s en vooral uit mannenmagazines op een rij : van Cate Blanchett tot Drew Barrymore, Zoe Saldana, Cameron Diaz en Beyoncé, het blijken allemaal goede etertjes te zijn. Toch op het moment van het interview. Wat er voor de rest van de week thuis op het menu staat, daar hebben we het raden naar, maar veel hamburgers met saus en frieten zullen er niet bij zijn. Mijn grootmoeder wist immers al dat “ieder pondje door het mondje gaat” en dat slank blijven inspanningen vergt. Vanwaar dan al dat ge- dipe ?

Bumble Ward, die nog persagent van Quentin Tarantino geweest is, vertelde aan de Sunday Times dat streng diëten compleet unfashionable geworden is. “Actrices krijgen vaak het verwijt dat ze te mager zijn en een eetstoornis hebben. Ze staan tegenwoordig onder enorme druk om een compleet personage neer te zetten. In het publiek hopen comfort food verorberen, geeft de boodschap : zie hoe normaal ik ben.”

Het succes van dipe in mannenmagazines à la GQ – dat vaak foto’s brengt van slanke, sexy en etende starlets – omschrijft chef en ervaringsdeskundige Padma Lakshmi (zie Google-afbeeldingen) als “een typisch mannelijke fantasie” waarin de goesting in eten een symbolisch surrogaat is voor, wel ja, een ander goestinkje.

Maar los van dat freudiaanse gepsychologiseer, blijft het zo dat het voor bekende vrouwen en eten altijd wat is. Zijn ze te dun, dan moeten ze bewijzen hoe echt ze wel zijn en hoe goed ze in hun vel zitten. Hamburgers ! Macaroni, met veel kaas ! Volledige potten Häagen-Dazs ! Kijk mij eten ! Hebben ze een maat meer, dan zijn hun kansen als actrice gelimiteerd. Of als je een celebrity-chef bent en Nigella Lawson heet, dan vindt de helft van het land jou een übervrouwelijke babe, de andere helft ziet een dik mens (om fat cow niet letterlijk te vertalen).

In elk geval : diepte-interviews met smikkelende glamourmeiden zijn te lezen en te nemen met een korrel zout. Maar ook dat wist mijn grootmoeder al : “Ge moet niet alles geloven wat in de boekskes staat.”

trui.moerkerke@knack.be

Trui Moerkerke

“ACTRICES KRIJGEN VAAK HET VERWIJT DAT ZE EEN EET-STOORNIS HEBBEN. IN HET PUBLIEK HOPEN COMFORT FOOD VERORBEREN, GEEFT DE BOOD-SCHAP : ZIE HOE NORMAAL IK BEN.”