HUISJE DE VOORSTE

De keuken is opgetrokken met Pools grenenmultiplex, de wintertuin met sandwichpanelen, de stoelen komen van Carrefour. © LUC ROYMANS

Mocht er zoiets bestaan als ‘Desperate Housewives in Ghent’, dan zouden ze wonen in deze straat in Gentbrugge . Netjes afgelijnde gazons en hagen, onderhouden door een tuinman. Daartussen hinkt een haan, weggelopen uit een kunstenaarshuis.

Als je bij Yvan DerwĆ©duwĆ© binnenstapt, weet je meteen : hier woont een apart iemand. In de hoek ligt een uitgetelde haan. Dood op het eerste gezicht, maar af en toe zie je een spastische beweging. “Sam (de haan) kostte vijf euro”, zegt Yvan. “Maar hij is ziek, zijn medische kosten lopen op. Ik geef hem al twee weken sondevoeding en sinds een paar dagen antibiotica. Af en toe is er een moment van heropleving en dwarrelt hij wat rond.”

DerwĆ©duwĆ© is kunstenaar. In de hal passeer je BenoĆ®t Van Innis en Raoul De Keyser aan de muren. Betonnen muren met onbedekte gaten. “Ik hou van ruwe materialen. Oneffenheden geven ze net extra ziel, waarom zou ik die verbergen ?”

Vier jaar geleden kocht DerwĆ©duwĆ© een bouwgrond in Gentbrugge, 738 mĀ² groot. Als er zoiets als Desperate Housewives in Ghent zou bestaan, zouden ze in deze straat wonen. Met netjes afgelijnde gazons en hagen, onderhouden door een tuinman die het stiekem ook aanlegt met de vrouw des huizes. En afgeschermde achtertuinen, waarvan Google Maps leert dat zwembaden er geen uitzondering zijn. Daartussen : een kunstenaarshuis. De gevel lijkt opgebouwd uit witte stenen, maar in feite is het nog puur isolatiemateriaal. Het huisnummer is er in oranje graffiti op gespoten.

“Er komen zwartgelakte stormpannen, maar wanneer, dat weet ik nog niet. Misschien zal dit huis wel nooit klaar zijn”, zegt Yvan en dan verschijnt een glimlach bij interieurarchitect Tom Callebaut van ontwerpbureau tcct. De twee zijn vrienden, ex-studiegenoten van Sint-Lucas. “Yvan stelt alles in vraag. Dat is vermoeiend en boeiend tegelijk.” “Ja, over elk detail denk ik na, en als dat jaren duurt, dan is dat zo.” Zo legt DerwĆ©duwĆ© uit waarom de stekkerdozen nog geen afdekplaatje hebben en de kasten geen klinken. Het huis is een toonbeeld van Nieuwe Nuchterheid (zie p. 42). De muur in het toilet is gebouwd met geribbelde rode bakstenen, het metselwerk nog duidelijk zichtbaar. “Dat geribbelde geeft een lijnenspel.” De keuken is gebouwd met Pools grenenmultiplex, de wintertuin met sandwichpanelen (gebruikt voor diepvriescellen). “Die zijn mooi, eerlijk en ze isoleren fantastisch.” Basismaterialen met onvermoede rijkdom. “Het is wat het is, ze zijn niet bedoeld om esthetisch te zijn en net dat maakt ze speciaal.” Maar verwar deze stijl niet met ‘kraakpand chic’. “Hier werd niet gekapt in de muren om zogezegd een ruwe look te bekomen, zoals bijvoorbeeld in de Superette in Gent (de bakkerij van Kobe Desramaults, nvdr).”

De trap naar het atelier wil DerwĆ©duwĆ© tien lagen kleur geven, om te eindigen met zwart. “Eerst blauw, dan groen, dan geel, dan rood enz… En vervolgens een laag zwart. Met de jaren zal dat zwart verdwijnen door het gebruik en dan krijg je de onverwachte kleurschakeringen te zien. Dat is poĆ«zie in slijtage.”

KOEL EN TOCH GEZELLIG

Het huis heeft een opmerkelijke structuur : tussen twee ’torenvolumes’ zit een wintertuin, die naargelang Yvans mood evengoed atelier, garage of ontvangstruimte kan zijn. In toren nummer 1 zijn een bureau en atelier verwerkt, toren nummer 2 omvat leef- en slaapruimtes. Callebauts visie op wonen is dat architectuur nooit een doel op zich mag zijn, “maar een middel om een huis een ziel te geven. Uniek aan deze constructie is dat je op meerdere plaatsen in huis een doorzicht hebt. Vanop de trap naar het bureau kun je tot in de leefruimte kijken. Dat creĆ«ert diepte, maar ook verbondenheid.”

Komt het door de tekeningen van petekinderen aan de muur ? Of door de glazen cava en de Tucjes op tafel ? Ondanks de koele materialen, hangt hier gezelligheid. De ruimtes zijn bevolkt met een zetel van Ikea, een vintage Artifort-lounge chair, een fauteuil van oma, ouderwetse sanseveria’s en een plantenstaander gered uit het containerpark. De rode eetkamerstoelen lijken Bouroullecs, maar komen uit de Carrefour. Op de betonnen muren in de woonruimte staan rekensommetjes gestift. Afmetingen van de aannemer ? Oneffenheden die extra ziel geven ? “Nee, dat is kunst van Denicolai & Provoost. Zij maken stempels met rekensommen. In gelimiteerde oplages, maximum vijf. Je moet er heel snel bij zijn.” Ernaast hangt een roze kauwgom aan het plafond te bengelen. Een kunstwerk van Herman Van Ingelgem. Zeg niet zomaar ‘roze sjiek’, maar pink mobile sculpture.

DOOR VEERLE HELSEN & FOTO’S LUC ROYMANS

Op de betonnen muren in de woonruimte staan rekensommetjes gestift : kunst van Denicolai & Provoost

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content