:: Info : www.antumalal.com +56 45 44 10 11, hotel@antumalal.com

1938, Europa houdt de adem in voor het groeiende nazisme. Als ene Guillermo Pollak wordt opgeroepen voor het leger, ziet ook hij de bui hangen. De Tsjech neemt met Catalina, zijn kersverse bruid, de eerste boot naar Zuid-Amerika. In Pucón komt hij toevallig in contact met een Duitser die ook gehoord heeft over die Adolf Hitler. De Duitse opmars wil hij voor geen geld missen. Voor een appel en een ei laat hij zijn kleine pension over aan de Pollaks. Via een van de klanten krijgt handige Guillermo een lening vast voor de bouw van een hotel. Met de pas afgestudeerde Jorge Elton sluit hij de deal van zijn leven : de architect zal geen honorarium rekenen, maar krijgt wel carte blanche. Elton wil tonen wat hij kan. Hij heeft veel opgestoken van het Bauhaus en is fan van Frank Lloyd Wright. Hotel Antumalal wordt zijn synthese : strakke, kleurrijke volumen die tegen de rots aankleven en binnenin houten meubilair in organische vormen.

Een van de eerste logees is de Amerikaanse industrieel Johnson (van de schoonmaakproducten Johnson’s Wax), die in de Chileense meren komt vissen. Hij is zo enthousiast dat hij bij Elton meteen een huis bestelt in dezelfde stijl, dat ‘vissershuis’ komt op honderd meter van het hotel. De naam ‘Antumalal’ moet een paar keer gevallen zijn op chique recepties, want er strijkt duur volk neer voor een weekje rust aan het meer : acteur Jimmy Stewart, Barry Goldwater, de afgetreden koning Leopold III met zijn Lilian in 1962, later gevolgd door Boudewijn en Fabiola. Ook queen Elizabeth logeert er (incognito, want ze staat zonder hoed op de foto). En recentelijk nog Emma Thompson en de man van de maan, Neil Armstrong. Toch houdt Rony Pollak, manager en de dochter van de eerste eigenaar, alle overbodige luxe buiten : de kamers hebben geen tv, geen safe, laat staan een airco. Op de kamerdeur past geen sleutel, er staat ook geen nummer op, wel de naam van de gast. Zo heet ik bij aankomst señor Knack, maar dat misverstand is in twee minuten rechtgezet.

Tekst Ignace Van Nevel