Een bus, uitgerust met keuken en bar, om op locatie te koken: dat is de droom van Els Depooter en vriend Jan Carpentier.

Els Depooter kookt al een tijdje voor de acteurs en het personeel van het Nieuwpoort Theater. Zij verbleef ook een jaar in het Andalousische Ronda en hield daar de muzikanten in leven die in een muziekstudio kwamen opnemen. Of Els trok naar Parijs om daar op locatie voor modeontwerpers te koken. Raf Simons, Veronique Branquinho en hun mannequins heeft Els van de hongerdood gered. Het koken op locatie brengt echter heel wat moeilijkheden met zich mee: materiaal moet heen en weer worden gesleurd en de beschikbare ruimte is ook niet altijd ideaal. Daarom dromen Els en haar vriend en collega Jan Carpentier van een bus, waarin zij een keuken en bar zouden bouwen. Met zo’n bus, die de naam Mange-Tour krijgt, heb je alles bij de hand om productiehuizen culinair te begeleiden. Jan is een hobbykok, die Els al kokende heeft leren kennen. In de keuken maken zij nooit ruzie, daarbuiten wel. Els is autodidact in de keuken. Het is allemaal begonnen in het Nieuwpoort Theater, waar zij in de bar werkte. Hongerige acteurs vroegen iets te eten en Els is gaan kokkerellen. Haar creaties vielen blijkbaar zo in de smaak dat van het een het ander kwam. Els vindt het prettig om lange tijd voor dezelfde mensen te koken: dan leer je ze kennen en weet je op den duur wat ze lekker vinden en waar ze niet van houden. Els is een avontuurlijke kok die graag nieuwe dingen probeert. De ideeën komen zo’n beetje van overal. Zij gaat naar de Chinese supermarkt om in te kopen en begint vervolgens spontaan te kokkerellen, zonder de Chinese keuken te kennen. Soms zijn de mensen voor wie zij kookt in het begin terughoudend, maar wanneer zij proeven dan smelten de vooroordelen weg. Het is boeiend om vreemde ingrediënten met onbekende smaken op je eigen manier te benaderen. De ordinaire keuken vindt Els ook plezierig, zolang zij iets speciaals kan toevoegen. De kokkin is zelf niet altijd overtuigd over het eindresultaat. Zij kan vol geestdrift aan iets beginnen en wanneer het klaar is, vraagt zij zich af of zij haar creatie wel aan de mensen kan presenteren.

Els is onzeker en dat komt omdat ze geen beroepsopleiding heeft gehad. Tegelijkertijd beseft zij dat je via een opleiding ook heel wat verkeerde dingen kan leren. Els kent koks met diploma’s die soep maken die zij niet aan haar mensen durft voor te schotelen. Thuis is het voor Els altijd weer een uitdaging om iets lekkers te bereiden met het weinige dat er in de koelkast steekt. Koken met een beperkt aantal ingrediënten verplicht je om creatief te zijn. Zo worden de mooiste ideeën geboren. Vlees is in huize Depooter niet te vinden: Els heeft een trauma overgehouden aan de halve beesten die er thuis in de keuken van haar ouders werden verwerkt. Sinds zij op eigen benen staat, heeft zij geen vlees meer op haar bord gehad. Zij bereidt het wel voor anderen. Vis en vooral schelpdieren zijn haar favoriete ingrediënten. Gember, postelein en cassonadesuiker zijn andere, veel terugkomende producten. Het bereiden van nagerechten is haar zwakke punt. Dat komt omdat zij nooit kookboeken gebruikt en omdat je bij nagerechten meestal verplicht bent om precies te zijn. Zoveel van dit en zoveel van dat: dat is niets voor Els. Daarom is haar nagerechtenrepertoire gelimiteerd tot enkele simpele klassiekers zoals pannenkoeken, chocoladetaart en chocolademousse. De gepubliceerde recepten zijn afkomstig van een etentje dat Els en Jan bereidden voor een groep vrienden en vriendinnen. Het lag eigenlijk in de bedoeling om buiten aan een grote tafel te eten. Het liep anders uit: het weer was slecht en het etentje moest binnen plaats hebben. Als aperitief stelt Els een spotgoedkope Spaanse landwijn Tinto de Verano, Jumilla ’98 voor (100 fr. bij Delhaize), die zij, zoals men in Spanje doet, aanlengt met Fanta met limoen of witte limonade. Voor bij het eten is er een gekoelde en lichtsprankelende Vinho Verde Gatao, als zomerse allemansvriend (voor 150 fr. te koop bij Caves de Beau Puy,

Tel. 09-224 39 31).

Pieter van Doveren / Foto’s Tony Le Duc

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content