Voor Ann Demarest gaan koken en spontaniteit samen. Koken is geen exacte wetenschap, er moet ruimte blijven om je gevoel te laten spreken.

PIETER VAN DOVEREN

FOTO’S : TONY LE DUC

Ann Demarest vindt haar geluk dichtbij. Zij geniet ervan om de zon te zien opkomen en is er fier op een thuiswerkende moeder te zijn, zij heeft haar handen vol met de opvoeding van drie kinderen en haar favoriete vrijetijdsbestedingen. Hobby’s zijn er genoeg : bloemschikken, in de natuur wandelen en planten bekijken, het dekoreren van het huis met natuurlijke materialen én gezellig kokkerellen. In haar hagelwitte keuken pronkt een groot, glanzend zwart fornuis, dat dag en nacht huiselijke warmte uitstraalt. Wanneer Ann Demarest de kinderen een plezier wil doen, weet zij wat te bereiden. Koriandersoep, macaroni met kaas en ham, gehaktbrood, frieten met kip, waterzooi en scampi’s met pikante tomatensaus : het zijn allemaal gerechten waarop de kinderen dol zijn. Het meest voldoening schept Ann in het bereiden van een feestelijke maaltijd voor vrienden. Zij begint met het samenstellen van het gezelschap, dan wordt het menu gekomponeerd volgens het seizoen en volgens de voorkeur van de gasten. Tot slot wordt er over de dekoratie van het huis nagedacht. Om haar bij het uitkiezen van de gerechten op weg te helpen, heeft Ann een met de hand volgeschreven kookboek met beproefde recepten die zij aan haar vriendinnen wist te ontfutselen. Voor de aankoop van ingrediënten komt Ann Demarest zelden in warenhuizen : zij koopt haar voedingsmiddelen meestal in de natuurwinkel of bij boeren en tuinders uit de omgeving. Ann let op de gezondheid en bakt zelf brood. In de keuken vertrekt de cordon-bleu van een bestaand recept, dat bijna altijd wordt aangepast. Koken is immers een spontaan gebeuren : er moet ruimte blijven om je gevoel te laten spreken, zelfs bij de bereiding van traditionele gerechten uit de Belgische burgerkeuken. Op feestelijke samenkomsten behaalde Ann veel bijval met eerlijke bereidingen, zoals asper-zooi (waterzooi met asperges) en lamsnootjes met witte wijn en dragon. Gegeten wordt er rond een vorstelijke tafel. Het blad van 17de-eeuws leisteen is zo mooi dat een tafelkleed overbodig is. De tafel staat opgesteld in de tuinkamer die uitgeeft op de paradijselijke tuin die haar echtgenoot rond het huis creëerde. Anns man maakte enkele jaren geleden van zijn hobby zijn beroep. Hij werd “buxus-antiquair” en ontwerpt biezondere, dicht-bij-de-natuur-tuinen. Het zicht op de tuin vanuit de eetkamer is zo mooi dat de meeste sierobjekten op tafel enkel zouden storen. Een mand met fruit of noten, of een twijg uit de tuin zijn voldoende om de natuurlijke schoonheid te vervolmaken.

Traditioneel of feestelijk, Ann Demarest zoekt altijd variaties op bestaande recepten.