Twee jaar terug belandde Karima in België. Op de vlucht voor een gruweloorlog, zonder ouders. Sinds een jaar verblijft het Syrische meisje bij een familie in Vlaams-Brabant. Volgend jaar wil ze geneeskunde studeren.
Een villa in de groene gordel rond Brussel. Marie, mama van drie kinderen, ontvangt me in een woonkamer die uitkijkt op uitgestrekte velden. De hond kwispelt van plezier. Twee van de drie kinderen zitten met hun neus in de boeken. De een studeert rechten, de ander voor handelsingenieur. Hier heerst vrede.
Vierduizend kilometer verder, in Syrië, is zo’n ogenschijnlijk evident tafereel ondenkbaar. Voor de oorlog uitbrak, leidde Karima (nu 18) een zorgeloos leven. Haar ouders, die een apotheek uitbaatten, gaven haar alle kansen. Maar in 2013 zetten haar ouders, de wanhoop nabij, haar op een sportvliegtuigje richting Europa. Via allerlei omwegen kwam ze in België terecht. Karima belandde eerst in het opvangcentrum van Steenokkerzeel, nadien in dat van Jodoigne. Marie : “Iemand vroeg of we Karima eens een weekendje op vakantie wilden opnemen in ons gezin. En zo geschiedde. Toen ze te horen kreeg dat ze in augustus 2014 het opvangcentrum in Jodoigne moest verlaten, hebben we besloten om haar in huis te nemen.”
Opvang buiten de centra
In 2015 alleen al zullen naar schatting drieduizend niet-begeleide kinderen en jongeren asiel aanvragen in België. Niels Heselmans van Pleegzorg Vlaanderen: “De opvangcentra voor niet-begeleide minderjarigen waar ze terechtkunnen, draaien al op maximumcapaciteit. Sommige kinderen jonger dan veertien blijven daarom plakken in collectieve centra van Fedasil, waar de opvang soms onvoldoende aangepast is.”
De Vlaamse overheid wil op die moeilijkheden inspelen en pleegzorg inzetten om kinderen en gezinnen op de vlucht ook in Vlaamse gezinnen op te vangen. De voorbije maanden stelden enkele honderden Vlaamse gezinnen zich kandidaat. Ze worden nu gescreend door Pleegzorg Vlaanderen.
Barrières
Gezinnen die instappen, moeten goed beseffen dat ze taal- en cultuurbarrières moeten overwinnen en een deel van hun privéleven voor een tijd moeten opgeven. Marie : “Natuurlijk heeft het een impact op het gezin. Mijn kinderen zijn oud genoeg om de situatie goed in te schatten. We hebben alles doorgepraat. Er wordt hier soms stevig gediscussieerd, over thema’s als homoseksualiteit in de islam. Karima is moslima en heeft soms andere opvattingen, maar iedereen heeft respect voor elkaars mening.”
Van maandag tot vrijdag zit Karima op internaat, in een middelbare school in Jodoigne, waar ze in één jaar perfect Frans leerde spreken. “In het begin was ze daar tegen, maar onze oudste twee kinderen hebben ook op internaat gezeten en ze beseft dat ze daar het snelst Frans kon leren. Karima is een heel intelligent kind. Ze zit nu in haar laatste jaar wetenschappen-wiskunde en wil volgend jaar geneeskunde studeren. Ze heeft al met succes haar ingangsexamen afgelegd. Ze wil de kansen die ze krijgt met beide handen grijpen. Hier kan ze studeren, in een warm nest.”
De familie van Marie heeft ook een stevig parcours afgelegd. Karima zat in het begin veel op haar kamer, maar ondertussen is ze heel geëngageerd en goed ingeburgerd. “Ze wil mensen helpen. Als er Syriërs worden opgenomen in een van de lokale ziekenhuizen, gaat ze ernaartoe om te tolken”, vertelt Marie. “Ondertussen verstaat ze Nederlands, volgt ze dansles en zit ze in de KAJ.”
Snellere integratie
Het gezin beseft dat dit opvanginitiatief slechts een druppel op een hete plaat is. “Je doet zoiets vanuit je ziel, je hart. Iemand in een oorlogssituatie kan niet voor- of achteruit. We vergeten snel dat velen uit een oorlogssituatie komen. Karima vertelt verhalen over vriendinnen die gedood zijn door clusterbommen. Als een minderjarige uit zo’n land hier helemaal alleen arriveert, moet je iets doen. Door haar tijdelijk op te nemen, kost het minder aan de maatschappij en is ze sneller geïntegreerd.” Het gezin ontvangt een maandelijks bedrag van Pleegzorg en kinderbijslag. Net voldoende om de kosten te dekken. “De huiskosten rekenen we er natuurlijk niet bij. Vorig jaar deed Karima een vakantiejob bij een bank. Ze heeft nu een spaarpotje voor haar studies geneeskunde, want ze wil graag op kot.”
Na haar studies wil Karima terug naar Syrië, bij haar ouders die nu in Turkije verblijven en er werken bij een apotheker. “Als we er later op terugblikken, ben ik zeker dat het een verrijking geweest zal zijn voor ons gezin.”
DOOR SAM DE KEGEL & FOTO FRED DE BROCK
“Als een minderjarige uit zo’n land hier helemaal alleen arriveert, moet je iets doen”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
