Het Rijk der Vrijheid, zo werd het in januari aangekondigd. Met een prik in de arm zouden we weer losgelaten worden, zo ergens tegen de zomer. Misschien is die van 2021 wel de zomer waar het meest naar uitgekeken werd in lange tijd. Nu doen we dat altijd wel collectief. Lange dagen, ontspannende vakanties, zon, gin-tonic en goed gezelschap op een mooi terras, we zuchten verlangend als we eraan denken. En anticipatie is het begin van alle zomerplezier, want voorpret is nu eenmaal de beste vorm van pret. Probleem is, lees ik bij Alain de Botton, de brombeer onder de filosofen, dat onze droombeelden van zwoele zomeravonden, strandwandelingen en gezellige barbecues verstoord worden door de gewoonste ergernissen. Een gekrompen favoriet T-shirt, een dieprood verbrande nek, een welgemikte regenbui of slechtgezind gezelschap.
Gelukkig lees ik in De Bottons De kunst van het reizen ook dat de Britse kunsthistoricus Ruskin vond dat je schoonheid pas kunt ontdekken als je het herkent, als je weet wat welk effect op jou heeft, en er bewust naar op zoek gaat. En dus heb ik, met deze zomerspecial in de hand, mijn zomer gepland. Ik ga wegblijven van chagrijnigaards, ook de vaak over het hoofd geziene stukjes van mijn lijf insmeren en altijd overal mijn goede regenjasje meenemen. En verder ga ik in goed, liefst knuffelgraag gezelschap – iets wat ik nu kan inschatten dankzij het interview met mensenkenner Timon Krause – alle openluchtmusea op pagina 18 uitproberen, pastis met papieren parapluutjes bestellen, vitello tonnato proberen te maken en misschien zelfs een weekendje Duitsland plannen. Hopelijk creëer ik net als de kunstenaars op pagina 40 zulke mooie herinneringen dat ik ze creatief zal willen vastleggen, en wordt 2021 een Vrije Zomer om nooit te vergeten. Ik hoop voor u, beste lezer, hetzelfde.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
